Συνεντευξη [Q&A] με τον Γερασιμο Σκιαδαρεση

Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! ‘Εκτός ύλης’ φέτος στο Θέατρο Αλκμήνη. Πώς πήρατε την απόφαση να δοκιμαστείτε ξανά στο δύσκολο είδος του μονολόγου; Ήταν κάτι που θεατρικά σας έλειψε ή σας γοήτευσε το συγκεκριμένο κείμενο;

Ο σημαντικότερος λόγος που με ώθησε να συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά ήταν το κείμενο και η ιδέα! Θέατρο και πολιτική σε μια σπάνια ταύτιση. ‘Ενας λόγος που δεν θα ακουστεί ποτέ στη Βουλή, αλλά μπορεί να ακουστεί στο θέατρο, και ένας λόγος που όλοι οι πολίτες θα θέλαμε κάποια στιγμή να ακούσουμε από το στόμα ενός πολιτικού. Επίσης, ήταν ιδιαίτερη χαρά για μένα να συνεργαστώ με την Κων. Νικολαΐδη, μιας και μου άρεσε πολύ η δουλειά της και διαισθάνθηκα ότι είχαμε και κοντινές απόψεις για το θέατρο. Νομίζω οτι η διάβρωση που υφίσταται ο άνθρωπος από την εξουσία είναι τόσο μεγάλη που καθιστούν το έργο, σχεδόν, φαντασίας! Για να μην είμαι, όμως, απόλυτος, έχουν συμβεί κάποια μεμονωμένα περιστατικά ειλικρινούς αλλαγής από πολιτικούυς, που μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ως εξαιρέσεις.Το έργο μιλάει για έναν πολιτικάντη που αποφασίζει να μετατραπεί σε πολιτικό, λίγο πριν τη μεγάλη του έξοδο. Αυτό, στη δική μας κρίση, φανερώνει έναν άνθρωπο που έστω και καθυστερημένα ακούει τη συνείδησή του και πράττει τα δέοντα. Στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, οι συνειδήσεις των πολιτικών μας παραμένουν κοιμώμενες ή ίσως υπάρχει πρόβλημα αντίληψης, από μέρους τους, της πραγματικότητας; Θα μπορούσαν τα γεγονότα που πραγματεύεται το έργο να συμβούν κάποια στιγμή και να ακούσουμε, ως πολίτες, επιτέλους την αλήθεια;

Πώς προσεγγίσατε αυτόν τον ήρωα, με δεδομένο ότι εσείς στην προσωπική σας διαδρομή, δεν έχετε επιδείξει μια αντίστοιχη συμπεριφορά; Υπήρξαν στιγμές που τον συμπαθήσατε ή και τον δικαιολογήσατε; Του θυμώσατε καθόλου, σκεπτόμενος ότι τέτοιου είδους άνθρωποι υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας;

Κάθε φορά που ερμηνεύω έναν ρόλο, τον προσεγγίζω με όσο μεγαλύτερη γκάμα συναισθημάτων γίνεται. Αρχικά, σίγουρα θα προσπαθήσω να τον κατανοήσω, να τον δικαιολογήσω για την όποια συμπεριφορά έχει, να δω τα πράγματα από τη δική του οπτική. Αργότερα, μπαίνει μέσα και η δική μου κριτική ματιά και η ερμηνεία προσπαθώ να περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία.

Είστε γονιός και σίγουρα έχετε ανησυχίες για το μέλλον των παιδιών σας. Πόσο αισιόδοξος είστε γι’ αυτό το μέλλον και πώς προσπαθείτε να προετοιμάσετε τα παιδιά σας γι’ αυτά που ίσως έρχονται;

Φυσικά και ανησυχώ, και πολύ μάλιστα, γιατί μάλλον έχω και μια ροπή προς την απαισιοδοξία. Πάλι, όμως, δεν ξέρω πώς μπορείς να προετοιμάσεις κάποιον για το κακο, χωρίς να του σβήσεις την ελπίδα. Έτσι, κρατάω μάλλον μια διακριτική στάση και απλά προσπαθώ να τα κάνω όσο πιο ισχυρούς και ακέραιους χαρακτήρες γίνεται, προκειμένου να αντιμετωπίσουν μόνα τους τις πιθανές δυσκολίες.

Πιστεύετε ότι όλοι μας φέρουμε κάποιους είδους ευθύνη για την εμπιστοσύνη που δείξαμε σε κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους που μας οδήγησαν εδώ; Υπήρχε κάποιος άλλος δρόμος που δεν τον «είδαμε» ή το αδιέξοδο ήταν αναπόφευκτο, λόγω παθογενειών που έχουμε συνολικά, ως κοινωνία, εδώ και πολλά χρόνια;

Οι ευθύνες ανήκουν σε όλους μας. Επικαλούμαστε μια αλλαγή, χωρίς να έχουμε τη διάθεση ν’ αλλάξουμε πρώτα εμείς. Σχεδόν ποτισμένοι από πολλά χρόνια σε τέτοια στάση και συμπεριφορά, απέναντι στα κοινά, είναι φυσικό να έχουμε και ανάλογους αντιπροσώπους.

To κοινό στην παράστασή σας έχει τη δυνατότητα της επιλογής να καθίσει στα έδρανα της βουλής, ως συνάδελφος του ήρωα, ή να παρακολουθεί ως αγανακτισμένος πολίτης από τα θεωρεία. Ποιο ποσοστό κοινού πιστεύετε ότι θα επιλέξει την πρώτη θέση;

Φοβάμαι πως θα είναι οι λιγότεροι. Ευελπιστώ ότι θα είναι, όμως, τόσο γεμάτο το θέατρο, που μη βρίσκοντας άλλες θέσεις, θα αναγκαστούν να καθίσουν στο χώρο των πολιτικών!

Μέσα από αυτό το ρόλο και τη δουλειά που κάνατε πάνω στον ήρωα, τι σας αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον και αν τελικά θα ενταχθεί στο πάνελ των αγαπημένων σας χαρακτήρων;

Αυτή είναι μια ερώτηση που θα απαντηθεί μετά από κάποιον καιρό. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται βιαστικά και ζητάνε τον χρόνο τους για να πάρουν την πραγματική τους θέση.

Πληροφορίες για τον κ. Σκιαδαρέση εδώ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ’

%cf%83%ce%ba%ce%af%cf%84%cf%83%ce%bf-%cf%83%ce%ba%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b1%cf%81%ce%ad%cf%83%ce%b7

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ
ή
Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου
του Κώστα Λεϊμονή

Όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν και οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχήσουν οι λαοί. (Πλάτων)

Το θεατρικό έργο «ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ» ή «Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου» του συγγραφέα Κώστα Λεϊμονή, βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, ανεβαίνει από 22 Οκτωβρίου 2016 στο θέατρο Αλκμήνη με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Η πολιτική και η ορθή άσκησή της, κεντρίζει το ενδιαφέρον του κόσμου, θεωρώντας την ως τη σημαντικότερη βάση για την ευημερία ενός κράτους και του λαού του. Σήμερα, οι πολίτες της Ελλάδας -και όχι μόνο- δεινοπαθούν λόγω της οικονομικής κρίσης, η οποία έχει γίνει και κρίση αξιών.

Όπως εύστοχα έχει σημειώσει ο συγγραφέας Arthur Clarke, «Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές». Στο βραβευμένο έργο του Κώστα Λεϊμονή, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μετατρέπεται από πολιτικάντης σε πολιτικός, εκφωνώντας πριν παραιτηθεί, τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή. Η παράσταση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν αν θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής ως συνάδελφοι πολιτικοί ή θα παρακολουθήσουν από τα θεωρεία ως αγανακτισμένοι πολίτες.

Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Κώστας Λεϊμονής
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά-Κοστούμια: Πολυτίμη Μαχαίρα
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Περού
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Video/Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Μασμανίδη
Σκίτσο: Ιουλία Μακρή (www.behance.net/iouliaMak)
Γραφιστική Επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής
Προώθηση παράστασης: Άντζυ Νομικού

Με τον ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗ
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Τάσος Κονταράτος

ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ «ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ Ή Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΘ’ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ» ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ.

ΙNFO
Από 22 Οκτωβρίου 2016
Σάββατο 18:30 & Κυριακή 21:30 (Διάρκεια: 60’ χωρίς διάλειμμα)
Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8, Πετράλωνα (μετρό Κεραμεικός)
Τιμή εισιτηρίου: 12€ (10€ μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων στο ταμείο του θεάτρου (τηλ. κρατήσεων: 2103428650) και στο www.viva.gr
ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΙΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ – ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ PROLEPSIS ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΤΙΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΥΠΑΘΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (Πληροφορίες: www.diatrofi.prolepsis.gr)

Σημείωμα σκηνοθέτη
Έφτασε η στιγμή! Το θεατρικό έργο ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ παίρνει σάρκα και οστά έπειτα από δύο χρόνια συζητήσεων και οργάνωσης και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό! Όλα ξεκίνησαν όταν διάβασα τυχαία ένα απόσπασμα του έργου στο ίντερνετ. Ενθουσιάστηκα! Ένας πολιτικός με κρίση συνείδησης; Ένας πολιτικός που θυσιάζει το χρήμα και την εξουσία στο βωμό της αλήθειας; Ένας πολιτικός που ξεπερνά τους φόβους του και ζητά ειλικρινά και ταπεινά συγγνώμη από τον λαό, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό; Τι ήταν αυτό; Δεν είχα διαβάσει απλώς ένα πολιτικό κείμενο. Οι προεκτάσεις του δεν ήταν μόνο έντονα κοινωνικές, αλλά και βαθιά προσωπικές. Σα να μου μίλησε σε ένα άλλο επίπεδο, πιο φιλοσοφικό. Με οδήγησε στην αυτοκριτική μου γιατί, όπως έχει πει κι ο Ισοκράτης, ο οποίος από ιστορικά στοιχεία μου θυμίζει πολύ τον συγγραφέα του έργου και φίλο Κώστα Λεϊμονή, «Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν.» Έτσι, ένιωσα ότι ένας τέτοιος λόγος οφείλει να ακουστεί. Κι επειδή το να ακουστεί από κάποιον πολιτικό μάλλον ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αποφασίσαμε να… «έρθει το βουνό στον Μωάμεθ». Έτσι το θέατρο Αλκμήνη μετατρέπεται πιστά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ανοίγει τις πόρτες του στους θεατές οι οποίοι μοιράζονται σε πολιτικούς και πολίτες. Οι δυο αυτές παρατάξεις όσο κι αν διαφέρουν έχουν κάτι κοινό. Την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Το μόνο που απομένει είναι να την αναλάβουν και ίσως τότε μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα πιο φωτεινό μέλλον. Ίσως τότε αρχίσουμε να μιλάμε με υπερηφάνεια για την σύγχρονη Ελλάδα κι όχι να μηρυκάζουμε τα απομεινάρια του αρχαίου μας πλούτου. Χρειαζόμαστε ένα restart. Αρχικά, ατομικό κι έπειτα συλλογικό.

Σημείωμα συγγραφέα
Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου… Το έργο αυτό αποτελεί προϊόν ενός πνιγμού, μιας ανάγκης για την αλήθεια. Και πριν σας πω δυο λόγια για αυτό, οφείλω να αναφερθώ στη σπίθα της δημιουργίας του. Ήταν Μάρτιος του 2015, όταν η σκηνοθέτης Κωνσταντίνα Νικολαΐδη εντόπισε ένα διήγημά μου στο προσωπικό μου ιστολόγιο. Το μικρό αυτό διήγημα, θα ’ταν δε θα ΄ταν δυο σελίδες, είχε να κάνει με έναν πολιτικό, ο οποίος είχε αποφασίσει να παραιτηθεί από το αξίωμα του εκφωνώντας τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή και αναφέροντας με ειλικρίνεια τα κακώς κείμενα της σύγχρονης πολιτικής ζωής του τόπου. Η ιδέα να ανέβει ένας τέτοιος μονόλογος στο θέατρο συνάρπασε την Κωνσταντίνα, μου το πρότεινε κι έτσι ανέλαβα τη συγγραφή του κειμένου. Το έργο, αγαπητοί φίλοι, κινείται… εκτός ύλης. Δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με τον ρεαλισμό, διότι μιλά για την αλήθεια όσο οξύμωρο κι αν αυτό ακούγεται. Μια αλήθεια που πολύ φοβάμαι πως δεν πρόκειται να ακουστεί από χείλη πολιτικού. Έναυσμα της συγγραφής η αγανάκτηση και η αδήριτη ανάγκη να βρεθεί ένας ή μία πολιτικός επιτέλους, οι οποίοι κάποια στιγμή θα ξεχάσουν τα κομψά ρούχα που τους τυλίγουν και θα θυμηθούν τον άνθρωπο που κρύβεται μέσα σε αυτά. Μιλάμε καθημερινά για ανθρώπους και έχουμε ξεχάσει την ανθρωπιά στη γωνία. Στόχος μου δεν ήταν ένας καταγγελτικός λόγος αλλά η διαπίστωση των λαθών και των ψεμάτων από τον ίδιο τον θύτη. Αυτή η διαβρωτική και παράλληλα λυτρωτική αναγνώριση δίνει το σινιάλο για μια απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας.

Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ανήκω μόνο σε μια Ελλάδα, όπως θα έπρεπε να είναι. Οι γενιές του ’80 και του ’90 έχουν υποθηκευτεί. Όμως μια υποθήκη δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και ξεπούλημα, όσο υπάρχουν ακόμη φωνές που κρατούν την αισιόδοξη φλόγα του «μήπως και…» αναμμένη. Αυτές οι φωνές μπορούν να βρουν τον εκφραστή τους μέσα από τα παιδιά. Τα παιδιά της Ελλάδας, τα οποία αυτή τη στιγμή βλέπουν τη χώρα σαν καιόμενο φοίνικα, που περιμένει με ανεξάντλητη καρτερία κάποια στιγμή να αναγεννηθεί. Χαίρομαι πολύ που θα δοθεί στο κοινό η ευκαιρία να δει τους κυβερνώντες, όπως θα έπρεπε να είναι ή, έστω, όπως την τελευταία στιγμή θα μπορούσαν να γίνουν. Οφείλεται μία «συγγνώμη» εδώ και χρόνια σε έναν λαό που δοκιμάζεται, σε έναν λαό που υπέκυψε στο δόλωμα των εύκολων λύσεων και διάβαζε μόνο την… ετοιμοπαράδοτη διδακτέα ύλη. Σ’ αυτό το έργο, λοιπόν, έρχεται αυτή η συγγνώμη έστω και αργοπορημένα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη για την ευφάνταστη σκηνοθεσία της, όπως και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση για τη συγκλονιστική του ερμηνεία. Επίσης, ευχαριστώ θερμά το θέατρο «Αλκμήνη» που δίνει το βήμα σε νέες φωνές με όρεξη για δημιουργία και όλους τους συντελεστές της παράστασης για το άρτιο αποτέλεσμα. Τέλος, ευχαριστώ πολύ τη Μάγγη Μίνογλου για την εμπιστοσύνη της να επιμεληθεί εκδοτικά η «Κριτική» την έντυπη μορφή του κειμένου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου την οικογένειά μου που με στηρίζει ορατά και αόρατα.