Η Ανδρονικη Αβδελιωτη στο «Και για πες…» με την Ελενα Χατζοπουλου

Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη στο Sin Radio και στο «Και για πες…» με την Έλενα Χατζοπούλου

Κυριακή βραδάκι στο υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, στο κέντρο της Αθήνας, όπου στεγάζεται το θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Η παράσταση «Το προξενιό της Αντιγόνης», του Βασίλη Ζιώγα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Τζιώκα, μόλις έχει τελειώσει. Ο κόσμος αποχωρεί κι εγώ κατεβαίνω στο καφέ, για το ραντεβού μου με την πρωταγωνίστρια της παράστασης Ανδρονίκη Αβδελιώτη.

Καταφθάνει σε πολύ λίγο, ένας χαμογελαστός σίφουνας, μ’ αγκαλιάζει και με το βλέμμα της ψάχνει την έκφρασή μου. «Σου άρεσε;» με ρωτάει…

Ανδρονίκη Αβδελιώτη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε νηπιαγωγός, αν και από μικρή ήξερε ότι, μεγαλώνοντας, θα είναι ηθοποιός. Έτσι το 2006 αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ίασμος – Βασίλης Διαμαντόπουλος, ενώ συνεχίζει, έως και σήμερα, να παρακολουθεί σεμινάρια πολλών διαφορετικών περιεχομένων.

Ανδρονίκη, καλωσόρισες στο Sin Radio! Εάν δεν κάνω λάθος, είσαι για δεύτερη συνεχόμενη σαιζόν στο «Αγγέλων Βήμα».

Έλενα και Sin Radio, ευχαριστώ για την πρόσκληση. Χαίρομαι πολύ που τα λέμε. Η συνεργασία μου, λοιπόν,  με το «Αγγέλων Βήμα» ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2018, με την παράσταση «Αδελφές Papin» και συνεχίζεται με «Το Προξενιό της Αντιγόνης». Είμαι πολύ χαρούμενη μ’ αυτή τη συνεργασία, γιατί γίνεται με πολλή αγάπη. Ναι, είναι και νιώθω όμορφα.

Ανδρονίκη, θυμάμαι πολύ καλά την παράσταση «Αδελφές Papin», γιατί την είχατε αποδώσει αυτή ιστορία με ένα πολύ καλό κείμενο και μια εξαιρετική σκηνοθεσία. Οι «Αδελφές Papin», είχαν ένα ξεκάθαρο σενάριο, το οποίο βασιζόταν σε μια αληθινή ιστορία, ενώ «Το Προξενιό της Αντιγόνης» βρίθει συμβολισμών.

Ναι, βέβαια! Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Άλλο είδος. «Το Προξενιό της Αντιγόνης» είναι ένα εξαιρετικό έργο και είμαι πολύ χαρούμενη για όλο αυτό.

Στ’ αλήθεια είναι εξαιρετικό έργο, όμως, πες μου τι συμβαίνει, όταν ο θεατής δεν μπορεί να αντιληφθεί τους συμβολισμούς;

Από μια παράσταση, Έλενα, ο καθένας κρατάει τελικά αυτό που θέλει. Δεν είναι απαραίτητο να καταλάβει και να αναλύσει όλους τους συμβολισμούς της. Ένα καλογραμμένο κείμενο προσφέρει στον θεατή πολύ υλικό για να συνδεθεί. Εξάλλου, ποτέ δεν είσαι μέσα στο μυαλό ενός συγγραφέα ή ποιητή. Και η μαγεία είναι αυτό ακριβώς. Το πώς δηλαδή ο καθένας αντιλαμβάνεται, ανάλογα με το δικό του background, αυτό που διαβάζει ή παρακολουθεί.

Στο «Προξενιό της Αντιγόνης» παρατηρούμε την αντιπαράθεση δύο κόσμων, όπου ένας ενδιάμεσος, ο προξενητής, κρίνεται απαραίτητος, ώστε αυτοί οι κόσμοι να έρθουν σε συνεννόηση. Πες μας για αυτό.

Αυτό συμβαίνει, γιατί και οι δυο πλευρές κρατούν μυστικά, καλά κρυμμένα, πόνο, θλίψη, επιθυμίες, συναισθήματα και σκέψεις που δεν εκφράζονται  και δεν μοιράζονται. Πώς να πλησιάσεις κάποιον, αν δεν είσαι καθαρός; Γι’ αυτό κι έρχεται ο «προξενητής». Αυτός δηλαδή που θα ταιριάξει τα αταίριαστα.

Το έργο αυτό, του Ζιώγα, γράφτηκε το 1958 και αναφέρεται  στις παραδόσεις της εποχής εκείνης. Σήμερα ποιο θεωρείς ότι είναι το «προξενιό» στην ελληνική κοινωνία; Ποιος ταιριάζει τα αταίριαστα;

(Γελάει) Μα Έλενα, καθημερινά γίνονται «προξενιά». Στον χώρο εργασίας, στην οικογένεια, μεταξύ φίλων, στην πολιτική. Γιατί κάποιοι κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα τους, γιατί ζούμε την εποχή που φοβόμαστε να δείξουμε αυτό που νιώθουμε, φοβόμαστε να διεκδικήσουμε. Ο φόβος αυτός, λοιπόν, είναι ο «προξενητής» μας, αυτός μας κάνει να κρυβόμαστε και με έναν τρόπο να συμβιβάζουμε τα ασυμβίβαστα. Και να αρκούμαστε σε μεσοβέζικες καταστάσεις. Και είναι λίγοι οι επαναστάτες, όπως για παράδειγμα είναι ο δάσκαλος του Ζιώγα.

Τι δηλαδή σημαίνει, για σένα, «προξενιό»;

Όπως είπα και πριν, όταν φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με την αλήθεια, όταν συντηρώ καταστάσεις, σχέσεις από ανασφάλεια ή αδυναμία, όταν δυσκολεύομαι να πω όχι ή ακόμα και αντίο, όταν καλύπτω τις σκέψεις μου ή τα θέλω μου.

Στην παράσταση, εσύ είσαι που ερμηνεύεις τον ρόλο του δασκάλου. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις έναν ανδρικό ρόλο;

Η αλήθεια είναι πως δεν έμεινα στο ότι είναι άντρας. Πέρα από την εξωτερική μεταμόρφωση που κάναμε. Εστίασα στο ότι είναι ένας άνθρωπος που θέλει να ζήσει, που έχει τις επιθυμίες του, τους φόβους του, που αναζητά των έρωτα, που βυθίζεται στη θλίψη και την κατάθλιψη, με τις εμμονές του και τα σκοτάδια του. Ο Ζιώγας μιλά για πιο μεγάλα πράγματα. Και σ’ αυτά όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι.

Όταν λες ‘μιλά για πιο μεγάλα πράγματα’, τι ακριβώς εννοείς;

Ο Ζιώγας μιλά για τον έρωτα, για τη ζωή, τον θάνατο, τον πόλεμο, για τα όνειρα, την ελπίδα, την επιθυμία, για το καλό και το κακό, για το ψέμα, την υπομονή, την εξαθλίωση, την ματαίωση, τον φόβο, για την ανθρώπινη κτηνωδία, την εκμετάλλευση και πολλά άλλα. Δεν μένει στην επιφάνεια. Ο δάσκαλος, ο ρόλος δηλαδή που υποδύομαι, είναι ένας άνθρωπος που έζησε τον πόλεμο ως παιδί,  που έχασε την οικογένειά του και που πείνασε. Ένας άνθρωπος που επιθυμούσε πάντα να νιώσει τη ζεστασιά και την αγάπη, άλλα δυσκολεύεται να τη βρει, γιατί είναι ένας άνθρωπος που δεν χωρά σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι ένας επαναστάτης, ένας μοναχός, που ακολουθεί τις ιδέες του και πληρώνει το τίμημα. Δεν συμβιβάζεται. Είναι ένας άνθρωπος. Οπότε δεν έχει σημασία αν είναι άνδρας ή γυναίκα

Κι ο έρωτας; Τι ρόλο παίζει;

Ο έρωτας είναι πνοή. Απαραίτητος για να νιώθεις ζωντανός.

Και είναι ο έρωτας σαρανταποδαρούσα;

Συμβολικά ναι. Αν σκεφτούμε πως συλλαμβάνει τη λεία της με το δηλητήριο που εκκρίνει. Το δάγκωμά της προκαλεί πόνο στον άνθρωπο και μπορεί να επιφέρει τον θάνατο… στα ζώα εννοώ.

Πες μας τι ακριβώς εννοείς;

Το τσίμπημα της σαρανταποδαρούσας προκαλεί αλλεργικό σοκ και, αν δεν το προλάβεις. επιφέρει το θάνατο, στα ζώα.

Ναι, οκ, αλλά πώς σχετίζεται με τον έρωτα;

Ο έρωτας έρχεται εκεί που δεν τον περιμένεις. Σε αναστατώνει. Σαν να έχει μπει μια σαρανταποδαρούσα, ξαφνικά και αναπάντεχα, όσο κι αν προσέχεις, κάτω από τα ρούχα σου. Άλλοτε σε γαργαλάει και σε κάνει να γελάς, άλλοτε σε ενοχλεί τόσο που θες να την πετάξεις από πάνω σου. Άλλες φορές σε δαγκώνει και σε κάνει να πονάς και, όσο μεγαλώνει, φοβάσαι πως θα σε καταπιεί. Θα σε πεθάνει, όπως λέει και ο Ζιώγας. Η σαρανταποδαρούσα, λοιπόν, στο έργο, για εμένα είναι ο έρωτας, η ερωτική επιθυμία, η σαρκική, η επιθυμία για ζωή, για ευτυχία, που όσο μένει μακριά, όσο δεν έρχεται, μεγαλώνει μέσα στους δυο ήρωες, στην Αντιγόνη και στον δάσκαλο. Μεγαλώνει τόσο που στο τέλος τους «σκοτώνει». Μια κραυγή που δεν βγαίνει από το στόμα, που δεν ακούγεται και στο τέλος σε πνίγει. Εξάλλου, πόσο μπορεί να κρατά κανείς την ανάσα του;

Εξαιρετική παρομοίωση. Ανδρονίκη, αλήθεια πώς επιλέγεις τις δουλειές σου;

Πρέπει να μου αρέσει το έργο και να έχω καλούς συνεργάτες. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, πλέον, να περνώ καλά. Θέλω να πηγαίνω με χαρά στην πρόβα και μετά στην παράσταση.

Ηθοποιός, αλλά και σκηνοθέτης. Πόσο εύκολο είναι και να παίζεις και να σκηνοθετείς τον εαυτό σου;

Μου είναι πιο καθαρό, γιατί ξέρω ακριβώς τι θέλω, πού θέλω να φτάσει ο ρόλος. Έπειτα, δεν είμαι μόνη, έχω πάντα κοντά μου καλούς φίλους και συνεργάτες που τους εμπιστεύομαι απόλυτα. Αυτοί είναι εγώ, όταν ανεβαίνω επάνω στη σκηνή.

Και τι είναι αυτό που σε ωθεί να κάνεις δικές σου δουλειές;

Νομίζω η αγάπη μου για το θέατρο. Είναι ιδιαίτερα δημιουργική η διαδικασία, με τις δυσκολίες της, που όμως πάντα σου αφήνει και ένα μάθημα στο τέλος.

Ανδρονίκη, γράφεις κιόλας, σωστά;

Ναι, έχει συμβεί κάποιες φορές. Στην περσινή παράσταση, οι «Αδελφες Papin», το κείμενο ήταν δικό μου, βασισμένο βέβαια σε αληθινά γεγονότα. «Περί εκτός ορίων έρωτος», σε σκηνοθεσία Μανου Παπαδά, έπαιζα σε κείμενα που είχα γράψει. Και επίσης, ήταν δικά μου, όσα κείμενα έπαιζα, στις παραστάσεις «Yapi a very nice place1» και «Yapi a very nice place 2», σε σκηνοθεσία Βίκυς Μαστρογιάννη.

Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί;

Μια ιδέα, ένα χαμόγελο, η αγάπη, η καλοσύνη, οι άνθρωποι.

Επίμονη ως άνθρωπος;

Πάρα πολύ!

Μελλοντικά σχέδια και όνειρα;

Ουου, (κουνάει το χέρι με τον χαρακτηριστικό τρόπο και γελάει μέχρι τ’ αυτιά) από όνειρα πολλά!!! Σχέδια, για την ώρα, όχι. Μόνο σκέψεις. Περιμένω το καλοκαίρι.

Μέχρι σήμερα έχεις ακολουθήσει τα όνειρά σου; Έκανες τα θέλω σου πραγματικότητα;

Ναι, ναι, τα έχω ακολουθήσει τα όνειρά μου και συνεχίζω να τα ακολουθώ. Αν και δεν μας βγαίνουν όλα πάντα. Κάποιες φορές για αλλού ξεκινάμε και αλλού μας πάει. Αλλά έτσι είναι η ζωή.

Βάζεις στόχους και πας βήμα-βήμα;

Είναι αλήθεια πως πάω βήμα-βήμα. Προσεκτικά. Έτσι είμαι. Δεν βιάζομαι. Πάω πάντα μόνη μου και στηρίζομαι στον εαυτό μου, ε και αυτό θέλει χρόνο.

Το επόμενο βήμα σου;

Συζητάω κάποια πράγματα, αλλά ακόμη δεν έχω ξεκινήσει να δουλεύω πάνω σε κάτι,  οπότε θα τα δούμε στο μέλλον.

Ανδρονίκη,  σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας. Και ναι, μου άρεσε πολύ αυτή η ιδιότυπη, όλο συμβολισμούς παράσταση! Και έχω να σου πω ότι είσαι ένα αυθεντικό κωμικό ταλέντο, κρυμμένο σε δραματικούς ρόλους. Καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνεις!

Έλενα, σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας και για τα όμορφα σου λόγια.