Σπύρο, καλωσόρισες στο ραδιόφωνό μας! Σε ευχαριστούμε για το χρόνο που μας διαθέτεις! «Game over», λοιπόν! Μια πρωτότυπη θεατρική πρόταση φέτος στο Altera Pars. Μίλησέ μας λίγο για την παράσταση και το ρόλο σου σε αυτή. Τι διαφορετικό προσφέρει και αν απευθύνεται σε ειδικό κοινό ή μπορεί να την απολαύσει κάθε θεατής;

Κατ’αρχάς καλησπέρα σας κι ευχαριστώ με τη σειρά μου για το ενδιαφέρον σας γι αυτήν την πρωτότυπη, όπως πολύ εύστοχα προείπατε, θεατρική μας παράσταση. Το έργο ξεκινά στην Γαλλία του 2055 με αρκετές αλλαγές στο περιβάλλον , στην βιωσιμότητα αλλά και σε επιστημονικά επιτεύγματα παρανοϊκών ανθρώπων. Μια ομάδα επιστημόνων ξεκινούν πειράματα με στόχο τον έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου και την ολοκλήρωση ενός φασιστικού και διεστραμμένου καθεστώτος. Οι ήρωες του Game Over άλλοτε είναι οι κύριοι παίχτες ενός καλοστημένου παιχνιδιού και άλλοτε πιόνια! Το σχέδιο ξεκινά το 2040 όταν ο κυβερνήτης Stalker ζητά από μια ομάδα επιστημόνων ένα πείραμα όπου θα μπορέσει να καθηλώσει τον λαό, να τον υποτάξει και να εργάζεται 22 ώρες, με ελευθερία ύπνου 120 λεπτά. Όσον αφορά το ρόλο μου, έχω διπλή διανομή. Ο ένας εκ των δύο, αφορά στον Michael, έναν φέρελπη, αξιοσέβαστο επιστήμονα (ερευνητή-ψυχαναλυτή), ο οποίος, αν και υπέρμαχος των αξιών που διέπει και ακολουθεί στη ζωή του, λυγίζει στην όψη των χρημάτων και της υστεροφημίας που του προσφέρεται για να ξεκινήσει ένα πείραμα που δε φανταζόταν ποτέ που θα τον οδηγήσει… Ο δεύτερος χαρακτήρας είναι ένα άβουλο υποχείριο ον, μέλος μιας νεοσύστατης ομάδας ασφαλείας του Stalker που δέχεται οδηγίες μόνο από αυτόν και το αρρωστημένο του παρελθόν, τον έχει μετατρέψει σε μηχανή παραγωγής βίας. Ως παράσταση, δεν απευθύνεται σε ειδικό κοινό, απλά εκτιμάται από όλους αυτούς τους ανθρώπους που επιζητούν να δουν κάτι καινοτόμο στο χώρο του θεάματος και σίγουρα θεατές μυημένους στα έργα επιστημονικής φαντασίας, κάτι που υποστηρίζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καθ’όλη την διάρκεια της παράστασης.

Η παράσταση μιλά για την υπόταξη του ανθρώπου μέσω ενός πειράματος, σε μία μελλοντική κοινωνία που στόχος είναι ο έλεγχος του ανθρώπινου εγκεφάλου και η ολοκλήρωση ενός φασιστικού και διεστραμμένου καθεστώτος. Κατά πόσο στη δύσκολη εποχή που βιώνουμε ως χώρα μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής με αυτό το έργο, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο βέβαια, ή και να αναρωτηθεί αν πράγματι ο στόχος κάποιων είναι ακριβώς αυτή η υποταγή του ατόμου, έστω και με διαφορετικά μέσα;

Δυστυχώς,η παρατήρησή σας είναι πολύ εύστοχη. Είναι αλήθεια πως η υποταγή πάσης μορφής, ιδίως δε πνευματικής, αποτελεί απώτερο σκοπό κάθε ιθύνοντος, πράγμα που το βιώνουμε καθημερινώς και το μόνο που αλλάζει από γενιά σε γενιά είναι ο τρόπος. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, θα προτιμούσα να μην ταυτιζόταν κανείς με τη χειραγώγηση αυτή που συντελείται στην παράσταση και σαν αποτέλεσμα έχει την κονσερβοποίηση και κατ’ επέκταση δημιουργία μιας ομοιογενούς μάζας άβουλων ανθρώπων πλήρως υποκινούμενων από έναν αρρωστημένο νου. Σίγουρα σε ένα γενικότερο ιδεολογικό πλαίσιο, αλλά και η σεναριογράφος και σκηνοθέτιδά μας (Έφη Μεράβογλου), κατ’ επιλογή ζει και εμπνέεται στην Ελλάδα. Σαφώς αυτό επηρεάζει την πέννα της…

Θεωρείς ότι η τέχνη διατηρεί ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο; Και κατά πόσο ένας νέος που επιθυμεί να ασχοληθεί με την υποκριτική μπορεί να κυνηγήσει σήμερα το όνειρό του;

Η τέχνη, πάσης φύσεως, πάντα διατηρούσε και θα διατηρεί ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Γι’ αυτό και υπηρετείται από λίγους!Είναι η γυάλα που κρατάει τα όνειρα και τις ελπίδες προστατευμένα από το τοξικό περιβάλλον. Γι’ αυτό άλλωστε και οι καλλιτέχνες πάντα αποτελούσαν το μήλον της έριδος για την υπόλοιπη κοινωνία. Βέβαια ένας νέος, όπως και η παρέα η δική μας που σαν απώτερο σκοπό έχουμε να ασχολούμαστε ως ερασιτέχνες αν και τυπικά επαγγελματίες, στην υπόλοιπη ζωή μας με το θέατρο, πρέπει να γνωρίζει πως θα βαίνει επί ξυρού ακμής πάντα και σίγουρα δε θα του εξασφαλιστεί ποτέ μια εύκολη και πλούσια ζωή. Άλλωστε τόσα χρόνια, η γλύκα και η λιχουδιά που επιζητούσαμε ως παιδιά, δε βρισκόταν ποτέ στο βάζο με τις καραμέλες που είχαμε μπροστά στα χέρια μας, αλλά σε αυτό που έκρυβε η γιαγιά σε ένα ψηλό ντουλάπι και το έβγαζε μόνο σε ξεχωριστές περιπτώσεις. Έτσι και η ουσία της ζωής και της ευτυχίας κατ’ επέκτασιν, θέλει πολύ αγώνα και γερά νεύρα για να αποκτηθεί. Όπως γράφεται και πολύ πετυχημένα στο σενάριο της παράστασης και κατ’ εμένα αποτελεί τη σημαντικότερη ρήση του έργου, “Όσες επιλογές και να κάνεις, τόσες πιθανές πραγματικότητες θα έχεις. Βρες σε ποια μεριά θέλεις να είσαι! Μπορείς να είσαι ό,τι επιλέξεις!”

Υπάρχει ένας ρόλος που θα ήθελες να παίξεις, ένα δικό σου απωθημένο; Και φυσικά θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε τι σε γοητεύει και σε οδήγησε στην ηθοποιία.

Προσπαθώ να μην έχω απωθημένα στο θέατρο, κάθε ρόλο τον προσεγγίζω σαν να ήταν αυτό που πάντα περίμενα. Με γοητεύουν οι ρόλοι εκτός της ιδιοσυγκρασίας μου, γιατί ψάχνοντάς τους, ανακαλύπτω πράγματα για το χαρακτήρα μου που φοβόμουν να παραδεχτώ πως είχα. Η τέχνη του θεάτρου αποτελεί τον κήπο της Εδέμ για πολλούς ανθρώπους. Για να φτάσει όμως κάποιος εκεί, πρέπει η απόφασή του να είναι πολύ συνειδητοποιημένη. Από μικρή ηλικία αποφάσισα να ασχοληθώ στη ζωή μου με το θέατρο και τη μουσική. Ίσως γιατί ήταν ο μόνος χώρος που μπορούσα να εκφράσω τον πολυσχιδή εαυτό μου χωρίς να παρεξηγούμαι από την αδιαμφισβήτητη υποκριτική δεινότητα των υπολοίπων -μη ηθοποιών- ανθρώπων που μέσα από ένα πέπλο καθωσπρεπισμού, κρίνουν όσους έχουν παραπάνω ευαισθησίες.

Εκτός από ηθοποιός, είσαι και μουσικός. Είναι κάποια από τις δύο αυτές τέχνες η πιο αγαπημένη σου ή είναι αλληλένδετες για σένα; 

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ασχολείται με αυτό που αγαπάει και που έχω μια οικογένεια που αν και δεν έχει ιδιαίτερα καλλιτεχνικές ρίζες, με στηρίζει σθεναρά και αποτελεί αρωγό, κάθε μου νέας προσπάθειας. Δεν ξεχωρίζω αυτές τις τέχνες διότι είναι αλληλένδετες όπως πολύ σωστά θέσατε στην ερώτηση. Η μία μπορεί να ζήσει σαφώς χωρίς την άλλη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αναδεικνύονται αμφότερες σε συνδυασμό. Όταν κάποιος τις γνωρίσει μαζί, κατά μαγικό τρόπο αν τις δει χωριστά, είναι ανολοκλήρωτες…

Ποιους ηθοποιούς και μουσικούς θαυμάζεις σε διεθνές επίπεδο; Θα σκεφτόσουν μια πρόταση για δουλειά εκτός Ελλάδας;

Θαυμάζω κάθε καλλιτέχνη που συνεισφέρει ένα λιθαράκι στο ατέρμονο τείχος των τεχνών, σε οποιονδήποτε χώρο, αρκεί να το κάνει με σεβασμό και ειλικρίνεια. Εκτός Ελλάδας δύσκολα θα έφευγα και όχι λόγω έλλειψης θάρρους ή γλωσσικών ικανοτήτων. Κάθε άλλο. Απλά έχω μάθει να εκτιμώ και να βοηθώ όποιον έχει ανάγκη κι αυτήν την περίοδο, η Ελλάδα χρειάζεται όχι μόνο τους φέρελπεις καλλιτέχνες, αλλά και γενικά τα νέα παιδιά με πρωτοποριακές ιδέες και αντιλήψεις. Συν τοις άλλοις, σε έναν καυγά η διαφωνία, η εύκολη λύση είναι να φεύγεις. Για εμένα όμως η φυγή αποτελεί Γόρδιο δεσμό κι ευτυχώς η οικογένειά μου με έχει οπλίσει με υπομονή ώστε να προσπαθώ να τον λύνω κι όχι να τον κόβω…

Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Χρησιμοποιείς τα social media, και γενικά κάνεις χρήση του Internet για έρευνα, ενημέρωση, ψυχαγωγία, κ.λπ.

Η αλήθεια είναι πως αν και υπέρμαχος των παραδοσιακών τρόπων ανάγνωσης, παιχνιδιού κι επικοινωνίας, μόλις κατάφερα να συμφιλιωθώ ως ένα βαθμό με το internet, έγινα αρκετά τεμπέλης ώστε να ψάχνω σε τόμους πληροφορίες και να βρίσκω φίλους πηγαίνοντας σπίτι τους… Με ένα “κλικ” βρίσκω τα πάντα στο διαδίκτυο και χωρίς τάσεις εξάρτησης, κερδίζω χρόνο και κόπο από πολλά. Πάντως στον ελεύθερο χρόνο μου μου αρέσει να παίζω μουσική και να καλώ φίλους στο σπίτι.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΖΙΩΤΗ

Γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λαύκα Κορινθίας.

Από το 1994 ξεκινάει τις μουσικές σπουδές στην κλασική κιθάρα (flamenco) με τον Χρήστο Τζιφάκη κι ολοκληρώνει τα μαθήματα ως το πτυχίο.

Συνεχίζει με ακουστική κιθάρα-πιάνο φυσαρμόνικα και κρουστά και λαμβάνει μέρος σε πληθώρα συναυλιών (Λαϊκών, έντεχνων, ροκ, αφιερώματα σε γνωστούς Συνθέτες) και με καλλιτέχνες όπως ο Α. Καλογιάννης, Δώρος Δημοσθένους κ.α. Με διάφορα συγκροτήματα που ιδρύει κάνει live σε πολλούς χώρους της Αθήνας (Cafe, Bar κ.λ.π.) στη ροκ σκηνή ενώ παράλληλα ασχολείται με το τραγούδι (επί πτυχίο επιπέδου αντίστιξης και πτυχίο φωνητικής σύγχρονου τραγουδιού με αριστεύοντας από το ωδείο του Χ. Λαμπριανίδη και από το σύλλογο Just Voice).

Το 2009 με τη χορωδία Just Voice συμμετέχει σε συναυλίες με γνωστούς καλλιτέχνες, στο φεστιβάλ κινηματογράφου και σε διαφημιστικά spot για την τηλεόραση.

To 2010 παρακολουθεί σεμινάρια Φωνητικής σύγχρονου τραγουδιού στην Αγγλία και την Ιταλία κι επιστρέφει για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελλάδα με τον Νίκο και τη Χάρις Αμουτζά.

Δουλεύει ως μουσικός γράφοντας κομμάτια για θεατρικά έργα (Λόρκα, Καμπανέλη, Αρχαίου Ελληνικού Δράματος κ.α.). Έχοντας αποφοιτήσει με υποτροφία από τη Ανώτερη δραματική σχολή της Μαίρης Ραζή, επενδύει μουσικά περισσότερα από 10 έργα, ενώ συνθέτει και μουσικές για την παιδική σκηνή του θεάτρου.

Με τη διδασκαλία ασχολείται τα τελευταία χρόνια σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες τραγουδιστές και ηθοποιούς.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘GAME OVER’

Το έργο ξεκινά στην Γαλλία του 2055 με αρκετές αλλαγές στο περιβάλλον, στην βιωσιμότητα αλλά και σε επιστημονικά επιτεύγματα παρανοϊκών ανθρώπων. Μια ομάδα επιστημόνων ξεκινούν πειράματα με στόχο τον έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου και την ολοκλήρωση ενός φασιστικού και διεστραμμένου καθεστώτος . Οι ήρωες του Game Over άλλοτε είναι οι κύριοι παίχτες ενός καλοστημένου παιχνιδιού και άλλοτε πιόνια! Το σχέδιο ξεκινά το 2040 όταν ο κυβερνήτης Stalker ζητά απο μια ομάδα επιστημόνων ένα πείραμα όπου θα μπορέσει να καθηλώσει τον λαό, να τον υποτάξει και να εργάζεται 22 ώρες, με ελευθερία ύπνου 120 λεπτά.

Το Game Over είναι ένα δυνατό παιχνίδι μυαλού με κινηματογραφική ματιά. 14 Ηθοποιοί επί σκηνής, με κινησιολογία και δράση. Πάντα χρειάζεται ένας ήρωας που θα αποφασίσει για όλους.

Παίζουν:
Ισαβέλλα Αναστασίου, Αριστέα Ανύση, Λυδία Καινούργιου, Χρήστος Κατσουλιέρης, Άκης Κουμπής, Ευγενία Λούλου, Έλενα Μαμασούκα, Διονύσης Νικολόπουλος, Μαρίνα Ντόβα, Σπύρος Παζιώτης, Μάνος Παπαδάς, Αγγελική Παρδαλίδου, Λένα Σταμέλου, Ανδριάνα Σταυριδοπούλου.

Κείμενο-σκηνοθεσία- Μουσική Επιμέλεια: Μεράβογλου Έφη
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Μαμασούκα
Κινησιολογία-Χορογραφίες: Ξανθή Αθανασοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογραφίες: Νικολέττα Γιαννούλη
Αφίσα: Αλέξανδρος Βενιέρης
Ηχογραφημένη φωνή εισόδου: Eli Harris
Δημόσιες Σχέσεις: Γιώργος Κάλτσας, Χρύσα Κοκκίνου
Παραγωγή: Art and Media Zone

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Από 22 Ιανουαρίου και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:15 (για 16 μόνο παραστάσεις)
Θέατρο: Altera Pars
Διεύθυνση: Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Αθήνα | τηλ. 210 3410011 & 6944 446690
Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό/νεανικό/κάρτα ΟΑΕΔ/πολύτεκνοι/συνταξιούχοι). Ομαδικά εισιτήρια: justbepress@gmail.com
Διάρκεια: 90 λεπτά
Προπώληση: Groupon.gr | Viva.gr
Facebook fan page: https://www.facebook.com/pages/GAME-OVER/725811517510866