Οι μουσικές επιλογές της Άννας Ετιαρίδου θα σας συνοδεύσουν στην ανάγνωση της συνέντευξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Τι σας οδήγησε στο ανέβασμα της παράστασης ‘Ο χορός του Θανάτου’ και πόσο επίκαιρα είναι ακόμα – μετά από τόσα χρόνια – τα θέματα που πραγματεύεται το κείμενο;

Στο ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου μας οδήγησε κυρίως η αγάπη μας για τον Στρίντμπεργκ, αλλά ακόμα πιο ειδικά, το επίκαιρο του θέματος. Το έργο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σαρκαστικό χρονικό πάνω στην κωμική τραγωδία που λέγεται γάμος. Οι δύο βασικοί ήρωες, ο Έντγκαρ και η Άλις είναι παντρεμένοι επί 25 χρόνια – με ό,τι αυτό συνεπάγεται – και στην αρχή του έργου αυτά που διαφαίνονται είναι η πλήξη, η μονοτονία, η κούραση, η στωικότητα, όλα αυτά που βλέπουμε σ’ έναν πολυετή γάμο που δεν πήγε καλά. Όλα αλλάζουν όταν έρχεται ο Κουρτ, ξάδερφος της Άλις και παιδικός φίλος του Έντγκαρ. Τότε και οι δύο «ξυπνούν» και κηρύσσουν τον πόλεμο ο ένας στον άλλον προσπαθώντας να πάρει ο καθένας με το μέρος του τον Κουρτ. Τις αλλεπάλληλες μάχες τους και το κρυμμένο μίσος τους είναι αυτό που έκπληκτος ο Κουρτ, αλλά μαζί του και οι θεατές αντικρίζουν και προσπαθούν να εξηγήσουν. Καταστάσεις και συναισθήματα που ακόμα και σήμερα βλέπουμε συχνά ανάμεσα σε ζευγάρια!

“Το να είσαι παντρεμένος είναι υπερβολικά δύσκολο… δυσκολότερο από κάθε τι στον κόσμο. Θέλει από τη φύση σου να είσαι μάρτυρας!”. Υπερβολή ή μια κρυφή αλήθεια που δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε..; Κατά τη γνώμη σας, η λέξη ‘μάρτυρας’ κρύβει τη θετική ή την αρνητική πλευρά / έννοιά της στη φράση του Στριντμπεργκ;

Ο Στρίντμπεργκ είχε κάνει τρεις αποτυχημένους γάμους, οπότε, από την πλευρά του, σίγουρα δεν είχε και την καλύτερη ιδέα για το θεσμό του γάμου. Οπωσδήποτε το να είσαι παντρεμένος δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Καμιά μακροχρόνια συμβίωση δεν είναι εύκολη. Πολλοί συγγραφείς και σκηνοθέτες έχουν καταπιαστεί με το συγκεκριμένο θέμα και φώτισαν πολλές «σκοτεινές» πλευρές του γάμου, κρυφές πτυχές που κανείς δε μιλάει γι’ αυτές, γιατί είναι ταμπού. Η φθορά του χρόνου, για παράδειγμα, συνήθως λειτουργεί αρνητικά και λιγότερο θετικά. Όμως, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής μας, έτσι και στο γάμο, όλα είναι θέμα χαρακτήρα. Πώς ο κάθε άνθρωπος από την πλευρά του αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που φέρει έτσι κι αλλιώς ο γάμος και πώς τα διαχειρίζεται. Όταν λέει τη λέξη «μάρτυρας» ο Στρίντμπεργκ, μάλλον εννοεί ότι ο γάμος είναι ένας συνεχής αγώνας ενάντια σε δυσκολίες και αντιξοότητες. Όποιος παντρεύεται για να «ξεκουραστεί» είναι χαμένος εκ των προτέρων!

Εν μέσω κρίσης, παντός είδους σχέσεις μοιάζουν να δοκιμάζονται… Ο κόσμος νιώθει να «χορεύει» σε ρυθμούς που του ορίζουν άλλοι. Πόσο βοηθητικά ή και λυτρωτικά μπορεί να λειτουργήσει η τέχνη, και δη αυτή του θεάτρου, τόσο για τον ίδιο τον καλλιτέχνη όσο και για το θεατή;

Εξαιρετικά λυτρωτικά! Η Τέχνη και ακόμη περισσότερο το Θέατρο, μέσω της κάθαρσης που συντελείται στην ψυχή του ηθοποιού, αλλά και του θεατή, απελευθερώνει θετικά και αρνητικά συναισθήματα: τα μεν θετικά τα μετουσιώνει σε νέες υγιείς σκέψεις που γίνονται δημιουργία ή όραμα, τα δε αρνητικά τα απομακρύνει από μέσα μας κι έτσι για αρκετό διάστημα, απαλλασσόμαστε από αυτά. Και αυτό βελτιώνει και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Η Ομάδα Πλάνη ενηλικιώθηκε! Πόσο εύκολο είναι για μια ομάδα να συμφωνεί, να συντονίζει, να αποφασίζει, με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα; Πώς αντιμετωπίζετε τις τυχόν διαφωνίες;

Συνήθως με δημιουργικούς καυγάδες! Οι οποίοι γίνονται κατά τη διάρκεια της πρόβας και μετά ξεχνιούνται. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Το Θέατρο είναι ομαδική δουλειά. Αν δε μαλώνεις στην πρόβα, σημαίνει ότι δεν «καίγεσαι» αρκετά για αυτό που συμβαίνει εκεί. Δεν έχεις περιθώρια για ψευτο-ευγένειες και θεωρητικές συζητήσεις. Πρέπει να προσπαθείς να ανακαλύψεις την αλήθεια του έργου μέχρι τέλους κι αυτό φέρνει διαφωνίες, εφ’ όσον είμαστε όλοι διαφορετικοί. Αλλά η στιγμή που το έργο, η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί συντονίζονται, είναι ό,τι πιο μαγικό μπορεί να συμβεί στο θέατρο. Βέβαια, τα μέλη μιας ομάδας μετά από 18 χρόνια έχουν βρει πια τους κώδικες επικοινωνίας που χρειάζονται για να μπορούν να δημιουργήσουν πιο «αναίμακτα», αλλά και πάλι πολλές φορές «σκοτωνόμαστε»!

Το 2012 εγκαινιάσατε το χώρο «Μικρή Πλάνη». Πώς τηρούνται οι ισορροπίες μεταξύ των ιδιοτήτων του καλλιτέχνη και του επιχειρηματία; Γιατί έχετε επιλέξει τη λέξη «πλάνη», γενικότερα στις δραστηριότητές σας;

Η αλήθεια είναι ότι το να παράγεις καλλιτεχνικό έργο και ταυτόχρονα να είσαι εσύ ο υπεύθυνος του «επιχειρείν», είναι αρκετά δύσκολο. Αυτό που μπορεί να σε κάνει ικανό και στα δύο είναι πάντα το απώτερο όραμα. Σαν καλλιτέχνης έχεις πράγματα μέσα σου που «καίγεσαι» να εκφράσεις. Αυτό είναι η κινητήριος δύναμή σου. Από την άλλη, ξέρεις πώς αν δεν έχεις το «βήμα» για να το κάνεις αυτό, όλα όσα θέλεις να πεις θα μείνουν ανέκφραστα, οπότε ενεργοποιείς τον εαυτό σου σε κάθε τομέα που σου εξασφαλίζει ότι θα μπορείς να δημιουργείς.

Η δε λέξη «Πλάνη» είναι η πεμπτουσία του Θεάτρου. Όλη η Τέχνη του Θεάτρου δεν είναι παρά μία «πλάνη», μία ψευδαίσθηση, που όμως όλοι την έχουμε ανάγκη για να μπορούμε να ξεφεύγουμε από τη μονοτονία και πολλές φορές την ωμότητα της πραγματικότητας και να μεταφερόμαστε σε ανώτερες σφαίρες, εκεί όπου το ανθρώπινο μυαλό βρίσκει τροφή για σκέψη πάνω σε θέματα μεγάλα και πανανθρώπινα. Έτσι ονομαστήκαμε Ομάδα Πλάνη και εδώ και δυο χρόνια που φτιάξαμε και τη θεατρική σκηνή «μικρή Πλάνη» φιλοδοξούμε να αποτελέσει ένα «θέατρο τσέπης» στο οποίο όποιος έρχεται θα χάνεται σε ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα αλλιώτικα και «μεγαλύτερα» από αυτά που έχει στην καθημερινότητά του. Με λίγα λόγια, ευελπιστούμε να τον «πλανέψουμε».

Η ομάδα Πλάνη διατηρεί από το 2004 το θεατρικό εργαστήρι «Περιπλάνηση». Από την εμπειρία σας με ταλαντούχους και –ίσως– όχι και τόσο ταλαντούχους ανθρώπους, πιστεύετε ότι μπορεί το ταλέντο (στην προκειμένη περίπτωση για την υποκριτική) να καλλιεργηθεί ή πρέπει να προϋπάρχει στον άνθρωπο ως μια μορφή «χαρίσματος»;

Πρώτα θα πρέπει να καθορίσουμε τι σημαίνει η λέξη «ταλέντο». Είναι μία λέξη που έχει κακοπέσει και παραποιηθεί άπειρες φορές για να ερμηνευθούν άγνωστες και ανεξήγητες ικανότητες ηθοποιών όταν έκαναν μία καλή ερμηνεία. Στην πραγματικότητα, αυτό που λέμε ταλέντο, δεν είναι ένα μαγικό χάρισμα που έχει δοθεί δωρεάν σε κάποιον εκ γενετής. Είναι ένας συνδυασμός ικανοτήτων του καλλιτέχνη (ευαισθησίας, περιέργειας, φαντασίας, παρατηρητικότητας, ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο, κλπ.) και σκληρής δουλειάς, πειραματισμού, αγάπης για το αντικείμενο και συνεχούς μάθησης. Δεν μας έχει τύχει ποτέ, εδώ και δέκα χρόνια που λειτουργεί το θεατρικό εργαστήρι «Περιπλάνηση» να γνωρίσουμε «ατάλαντους» ανθρώπους. Ο καθένας είχε τα δικά του χαρίσματα, αρκεί να μπορούσες να τα διακρίνεις και οδηγήσεις αυτό το άτομο να φτάσει στο σημείο να μπορεί να τα επιδείξει. Αυτός είναι πάντα ο σκοπός του εργαστηρίου και φυσικά το να φεύγει ο καθένας από εδώ έχοντας μάθει όσο περισσότερα μπορεί, γιατί όλα πάντα γίνονται με στόχο τη μάθηση».

Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σας σχέδια; Τι να περιμένουμε από την Ομάδα Πλάνη;

Τα σχέδια είναι άπειρα και τα όνειρα πολλά! Μετά τον Τσέχωφ και τον Στρίντμπεργκ, θα θέλαμε να καταπιαστούμε και μ’ άλλους αγαπημένους κλασικούς θεατρικούς συγγραφείς, αλλά και με σύγχρονα έργα. Γράφουμε και οι ίδιοι και είναι πολύ πιθανόν στην επόμενη σαιζόν να δείτε και δικά μας έργα επί σκηνής.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΔΕΛΑΚΟΥΡΑ

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ράμπα το 1996. Επίσης, σπούδασε ηχοληψία στο Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Πλάνη στην οποία γράφει, παίζει και σκηνοθετεί τα τελευταία 18 χρόνια.

Συμμετείχε στις παραστάσεις της Πλάνης: «Ο χορός του θανάτου», «Το Στοίχημα», «άλλη μια μπύρα με τον Χένρυ», «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», «Μην το πεις στον Μπαμπά», «μια μπύρα με τον Χένρυ», «Σκηνές από ένα μπαρ», «Να φύγη ο Τρελλός από την Αυλή», «Χωροχρόνος», «Η κατάρα των Ατρειδών».

Έχει σκηνοθετήσει τα έργα:
• «Δωδέκατη Νύχτα» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ – Ομάδα «άληστον»
• «Η αυλαία μιας πατρίδας» της Τιμπερλέικ Γουέδερμπεϊκερ – Ομάδα «άληστον»
• «Ο Δράκος» του Ευγκένι Σβαρτς – Ομάδα «άληστον»
• «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη – Ομάδα «άληστον»
• «Οι αλλοπαρμένοι» των Τ. Μίντλετον & Ουίλ Ρόουλει – Ομάδα «άληστον»
• «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ – Ομάδα «Θυγατέρες»
• «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Λουίτζι Πιραντέλλο – Ομάδα «άληστον»
• «Οι φυλακισμένες» των Ιγνάθιο δελ Μοράλ & Β. Φερνάντεθ – Ομάδα «Θυγατέρες»
• «Οι αγνοούμενες» της Ρεζά ντε Βετ – Ομάδα «άληστον»
• «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη – Ομάδα «Σκιές»
• «Το Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» – Ομάδα Θυγατέρες
• «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» – Ι. Καμπανέλη
• «Φρουρά στο Ρήνο» της Λίλιαν Χέλμαν – Ομάδα Σκιές

Έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες μικρού μήκους καθώς επίσης και στις ταινίες “El Greco” και «Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή. Το 2004 ίδρυσε το θεατρικό studio «Περιπλάνηση» όπου και διδάσκει Υποκριτική και Σκηνοθεσία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΝΑΣ ΕΤΙΑΡΙΔΟΥ

Γεννήθηκε στη Δράμα. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή ΡΑΜΠΑ το 1996. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Πλάνη στην οποία γράφει, παίζει και σκηνοθετεί τα τελευταία 18 χρόνια.

Συμμετείχε στις παραστάσεις της Πλάνης: «Ο χορός του θανάτου», «Το Στοίχημα», «άλλη μια μπύρα με τον Χένρυ», «Αδύνατος Χαρακτήρας», «Μην το πεις στον Μπαμπά», «μια μπύρα με τον Χένρυ», «Σκηνές από ένα μπαρ», «Να φύγη ο Τρελλός από την Αυλή», «Χωροχρόνος», «Η κατάρα των Ατρειδών».

Έχει μεταφράσει τα έργα «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» του Λ. Πιραντέλλο και το έργο «Ο χορός του θανάτου» του Α. Στρίντμπεργκ.

Επίσης έχει γράψει δύο παιδικά θεατρικά έργα, τα οποία έχει ανεβάσει στην «Παιδική Σκηνή». Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε διάφορες ταινίες μικρού μήκους. Από το 2001 διδάσκει θέατρο και το 2004 ίδρυσε το θεατρικό studio «Περιπλάνηση».

Έχει σκηνοθετήσει τα έργα:
• «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» του Λουίτζι Πιραντέλλο – Ομάδα «Πλάνη» (σε δική της μετάφραση)
• «Η κυρά της θάλασσας» του Ερρίκου Ίψεν – Ομάδα «Ελιξήριο»
• «Με δύναμη από την Κηφισιά» – Ομάδα «Διαρροές»
• «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ – Ομάδα «Ελιξήριο
• «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική» της Χρύσας Σπηλιώτη – Ομάδα «Διαρροές»
• «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη – Ομάδα «Ελιξήριο»
• «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολντ Μπρεχτ – Ομάδα «Ελιξήριο»
• «Ο Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ – Ομάδα «Ελιξήριο»
• «Διπλή Απιστία» του Πιερ Μαριβώ – Ομάδα «Ελιξήριο»
• «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά – Ομάδα «Κατηγορούμενες»
• «Η Βασίλισσα του Χιονιού» του Ευγκένι Σβαρτς – Ομάδα «Μελλοτάλαντοι»
• «Η Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι – Ομάδα «Μελλοτάλαντοι»
• «Η φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο – Ομάδα «Μελλοτάλαντοι»
• «Τρεις αδερφές» του Άντον Τσέχωφ – Ομάδα «Σκηνοβάτες»
• «Ανθισμένες μανόλιες» του Ρόμπερτ Χάρτλινγκ – Ομάδα «ανα-μη-μενόμενες»
• «Μια συνάντηση κάπου αλλού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη – Ομάδα «Σκηνοβάτες»
• «Οι μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλλερ – Ομάδα «Έμπνοια»
• «Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ – Ομάδα «Σκηνοβάτες»

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Ο χορός του Θανάτου»
του Αυγούστου Στρίντμπεργκ

Ένα σαρκαστικό χρονικό πάνω στην τραγική κωμωδία που λέγεται γάμος.

Σε ένα μικρό βορινό νησί ο Λοχαγός Έντγκαρ και η γυναίκα του Άλις, πρώην ηθοποιός, «γιορτάζουν» 25 χρόνια γάμου. Κάτω από την ίδια στέγη, ο άντρας και η γυναίκα, πριν έρθει το σκοτάδι του θανάτου, χρησιμοποιούν το ημίφως της ζωής για να κατηγορήσουν και να δικάσουν ο ένας τον άλλον. Η αληθινή τραγωδία τους όμως είναι πως δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο. Η πλήξη και το σαρκαστικό τους χιούμορ συνθέτουν τη συζυγική τους κόλαση. Όμως η αναπάντεχη επίσκεψη του Κουρτ θα ξυπνήσει μνήμες και θα πυροδοτήσει συγκρούσεις!

Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας
Μετάφραση: Άννα Ετιαρίδου
Παίζουν: Κώστας Δελακούρας, Άννα Ετιαρίδου, Φιλήμων Ορκόπουλος, Ιουλία Σταμούλη
Διάρκεια: 110 Λεπτά (με διάλειμα)

Πρεμιέρα 14 Μαρτίου 2015

«μικρή Πλάνη»
Δικαιάρχου 106-108
Τηλ. 210 7019616
Παγκράτι

Κάθε Σάββατο στις 9:00μμ & Κυριακή στις 7.30 μμ
Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ
Φοιτητικό 8 ευρώ – Άνεργοι 5 ευρώ

www.omadaplani.gr

* Θα δοθούν 8 παραστάσεις και η τελευταία παράσταση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή των Βαΐων, 5 Απριλίου 2015

Μείνετε συντονισμένοι με τη Μικρή Πλάνη μέσω της σελίδας της στο facebook.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΛΑΝΗ

Η ομάδα Πλάνη κλείνει φέτος επιτυχώς 18 χρόνια θεατρικής δράσης!

Η πορεία της ξεκινάει το 1996 με το ανέβασμα των «Ατρειδών», μιας σύνθεσης από έργα των τριών τραγικών με κοινό άξονα το μύθο της βασιλικής οικογένειας των Μυκηνών. Από το 1998, η ομάδα στρέφει το ενδιαφέρον της σε εναλλακτικούς χώρους παραστάσεων και επικεντρώνεται στο είδος του bar theatre, γράφοντας και ανεβάζοντας τα έργα «Χωροχρόνος», «Να φύγη ο Τρελλός απ’ την Αυλή», «Σκηνές από ένα μπαρ». Αποκορύφωμα αυτής της προσέγγισης αποτελεί η παράσταση «Μια μπύρα με τον Χένρυ…» και «Άλλη μια μπύρα με τον Χένρυ», οι οποίες είναι εμπνευσμένες από κείμενα του Αμερικάνου συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι και παρουσιάστηκαν τις σεζόν 2001-2002 και 2009-2010 αντίστοιχα, με εξαιρετική απήχηση στο κοινό.

Άλλα έργα που φέρουν την υπογραφή της ομάδας είναι τα «Μην το πεις… στον μπαμπά», «Ζητούνται νέες με ταλέντο για…» και «Ζωντανοί ή παντρεμένοι;», τα οποία όλα ανέβηκαν τη σεζόν 2003-2004.

Παραστάσεις της ομάδας Πλάνης έχουν παρουσιαστεί σε ποικίλες θεατρικές σκηνές και φεστιβάλ, όπως το «Στοίχημα» του Άντον Τσέχωφ στο «Μικρό Φεστιβάλ» στη Θεσσαλονίκη (2008), το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» στο θέατρο Σημείο (2008), το έργο της Άννας Ετιαρίδου «Αδύνατος… χαρακτήρας» στο θέατρο της Ημέρας (2009), η σατιρική κωμωδία γραμμένη από τα μέλη της Πλάνης «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ταλέντου» στο φουαγιέ του θεάτρου της Ημέρας (2009).

Το 2012 η ομάδα εγκαινιάζει ένα νέο φιλόξενο χώρο, τη Μικρή Πλάνη, όπου και έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα τις παραστάσεις «Το Στοίχημα» του Άντον Τσέχωφ και «Ο χορός του Θανάτου» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ. Παράλληλα με τη θεατρική της δράση, η ομάδα Πλάνη διατηρεί από το 2004 το θεατρικό εργαστήρι Περιπλάνηση, το οποίο προσφέρει μια ευρεία γκάμα εκπαιδευτικών προγραμμάτων γύρω από την τέχνη του θεάτρου και της σωματικής έκφρασης.

Η PLAYLIST ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΕΤΙΑΡΙΔΟΥ
(η μουσική της παράστασης)

1. Entry of the boyars – Johan Halvorsen
2. Karelia Suite (Sir Malcolm Sargent & Vienna Philharmonic Orchestra) – Jean Sibelius
3. Story of an unknown actor, op. 125 – Alfred Schnittke
4. Piano Concerto in A minor (3rd movement) – Edvard Grieg
5. Moldau – Smetana