[7+1] με το… ‘Ελευθερο Ζευγαρι’

Οι μουσικές επιλογές του Γιώργη Κοντοπόδη θα σας συνοδεύσουν στην ανάγνωση της συνέντευξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Γ. ΚΟΝΤΟΠΟΔΗ

Γιώργη, σε καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Η παράσταση ‘Ελεύθερο Ζευγάρι’ συνεχίζει ακάθεκτη την επιτυχημένη πορεία της. Τι κρατάς από αυτήν την εμπειρία και ειδικότερα από την επαφή σου με ζευγάρια-θεατές, σε όλη αυτή την άκρως επιτυχημένη θεατρική διαδρομή της παράστασης από το φθινόπωρο του 2013, όταν ξεκινήσατε για 9 παραστάσεις, και στην πορεία η παράσταση απογειώθηκε;

Πράγματι, ακόμη το συζητάω πώς μια παράσταση που ξεκίνησε για 9 μόνο μέρες, έχει φτάσει να κλείνει πια τις 250 παραστάσεις και… συνεχίζει ακάθεκτη.  Τελικά καταλαβαίνει κανείς πως κάθε έργο και κάθε παράσταση έχει τη τύχη της, το άστρο της θα’ λεγα. Κάνοντας λοιπόν απολογισμό ενός πλέον ‘’πλήρους‘’ χρόνου ως ελεύθερο ζευγάρι έχω να πω, ένα και μόνο πράγμα… γέλιο, γέλιο, γέλιο.

Ο κόσμος, είμαι πια πεπεισμένος, πως έχει ανάγκη να ξεσκάσει, να περάσει όμορφα μα… όχι μέσα από φτηνά τερτίπια και εύκολα θεάματα. Το ελεύθερο ζευγάρι, ναι μεν προσφέρει άφθονο γέλιο από την πρώτη μέχρι και τη τελευταία στιγμή του (κάτι για το οποίο πρέπει και σε μεγάλο βαθμό να συγχαρούμε το σκηνοθέτη μας), μα παράλληλα καταφέρνει και να σε προβληματίσει, σε σχέση με την τροπή και πορεία των σχέσεων στην εποχή μας. Και λέω στην εποχή μας γιατί, παρότι το έργο είναι γραμμένο αρκετά χρόνια πριν, είναι εντούτοις σύγχρονο όσο ποτέ. Η δε διάδραση με τον κόσμο (επίσης εύρημα του σκηνοθέτη μας Αλέξανδρου Λιακόπουλου) είναι για μένα κατ’ αρχάς εμπειρία πρωτόγνωρη. Είναι η πρώτη φορά που κλήθηκα να αφήσω τη “σιγουριά” της σκηνής και να κατέβω στον κόσμο. Στην αρχή… ένας εξτρά λόγος να τρομοκρατηθώ… τώρα πια… το αγαπημένο μου σημείο του έργου. Τόσο το κοινό της Αθήνας, όσο και της Θεσσαλονίκης, όπου παίχτηκε το Ελεύθερο ζευγάρι, είναι στο σύνολο του τόσο δεκτικό, τόσο έτοιμο να παίξει μαζί μας… σε σημείο που με εντυπωσιάζει. Δεν ξέρω βέβαια αν μετά τη λήξη της παράστασης έχουμε κάνει κάποιο ζευγάρι να τσακωθεί… ελπίζω πως όχι 🙂 🙂

Στις 10 Μαΐου ξεκινούν οι παραστάσεις για το νέο σου θεατρικό έργο ‘Ο Θεός το Θέλησε’. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ που θίγει θρησκευτικά θέματα και έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, που σίγουρα ο θεατής θα βρει εικόνες από την ελληνική επαρχία και όχι μόνο.. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το θέμα και κατά πόσο ο βαθμός δυσκολίας του είναι μια πρόκληση για σένα;

Είναι μάλλον η εποχή του “τολμώ” . Το έργο αυτό βρίσκεται στο συρτάρι μου… για πάνω από έναν χρόνο. Το έγραψα κάπου εκεί στον Ιανουάριο του 2013… η εκκλησία και γενικά τα ταμπού της κοινωνίας είναι πάντα αγαπημένα μου θέματα… τα αντιμετωπίζω βέβαια πάντα με σεβασμό, μα φτάνοντας τα στα άκρα… Το “Ο Θεός το θέλησε” είναι ίσως το πιο ακραίο έργο που έχω γράψει (ως τώρα) – άλλωστε θεωρώ πως το θέατρο πρέπει να ‘ναι ένα “τσακ” πάνω απ’ την πραγματικότητα. Σίγουρα πιστεύω πως κάποιοι θα ενοχληθούν, κάποιοι θα συμφωνήσουν… σκοπός μου ήταν και είναι (και είμαι τυχερός γιατί συνεργάζομαι με 3 υπέροχους ηθοποιούς που με βοηθάνε στο να δοθεί το “θέλω” μου) να προβληματίσω, σε σχέση με το πώς μεταφράζονται τα κηρύγματα της εκκλησιάς και τι “κακό” μπορεί να κάνει η λανθασμένη μετάφρασή τους. Σίγουρα δεν είμαι εγω αυτός που θα το πει… δικαιούμαι όμως να πω την άποψή μου. Σωστά;

Από το Θέατρο ‘Δημήτρης Ποταμίτης’ στο ‘Τσάι στη Σαχάρα’. Τι ιδιαίτερο έχει η γειτονιά των Ιλισίων για σένα και δεν την αλλάζεις; Ατμόσφαιρα, άνθρωποι, συνήθεια;

Παλιότερα, φοιτητής ακόμη της Φιλοσοφικής σχολής, περνούσα έξω απ’ το θέατρο Ποταμίτης και έλεγα “που να τρέχω τώρα εδώ να δω παράσταση”… 8 χρόνια απ’ τη ζωή μου… στο δε “Τσάι στη Σαχάρα”, παρότι έμενα στη γειτονιά δεν είχα πάει ποτέ… γενικά η σχέση μου με τη γειτονιά των Ιλισίων νομίζω ακολουθείται απ’ το ρητό… ποτέ μη λες ποτέ. Τα Ιλίσια είναι πλέον για μένα όχι γειτονιά… είναι σα μια ξεχωριστή πόλη στην οποία ζω… εργάζομαι… υπάρχω… είναι απλά τα Ιλίσια που μάλλον… δε μ’ αφήνουν να φύγω. 

Από το 2002 που πρωτοεμφανίστηκες σε θεατρική σκηνή έχεις ενσαρκώσει διάφορους χαρακτήρες. Ποιος είναι αυτός που σου έχει μείνει ως ευχάριστη ή δυσάρεστη ανάμνηση / εμπειρία;

Από κάθε ρόλο που έχω παίξει, προτιμώ να κρατήσω πάντα τα όμορφα στοιχεία. Τις ωραίες στιγμές. Θα ‘μουν ψεύτης αν σου ‘λεγα πως δεν υπήρξαν στιγμές που πέρασα άσχημα, μα προτιμώ όταν κλείνει η τελευταία αυλαία κάθε παράστασης να τις ξεχνώ και να κρατάω μόνο ο,τι κέρδισα απ’ την κάθε δουλειά, απ’ το κάθε ρόλο και απλά να περιμένω τον επόμενο. Το ευτύχημα που κρατάω απ’ την ερώτηση είναι αυτό ακριβώς που είπες, ότι απ’ το 2002 που πρωτοεμφανίστηκα… έχω ενσαρκώσει (ή προσπαθήσει τουλάχιστον) διάφορους χαρακτήρες… που σημαίνει πως ευτυχώς για μένα παίζω… δεν θα μπορούσα να ‘μαι μακριά απ’ τη σκηνή. Και ευχαριστώ το Θεό (όχι μέσα απ το νέο μου έργο) γι’ αυτό.

Συνεργάζεσαι πολλά χρόνια με τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο. Θα «τολμούσες» να δουλέψεις με έναν άλλο σκηνοθέτη που ναι μεν δεν τον γνωρίζεις καλά, αλλά είναι εξίσου εξαιρετικός στη δουλειά του ή προτιμάς την ασφάλεια που έχεις με τον Αλέξανδρο;

Δεν ξέρω τι πληροφορίες έχετε και αν η ερώτηση είναι παγίδα, ώστε να ‘στε οι πρώτοι που θα το πω… αλλά αφού πήρα την έγκριση της σκηνοθέτιδός μου, να σου πω πως ετοιμάζουμε για το Σεπτέμβριο ένα υπέροχο έργο με τη Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, βασισμένο στην αληθινή ιστορία της κλοπής της Μόνα Λίζα απ’ το Λούβρο, τον Αύγουστο του 1911, με τίτλο “Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα”. Ένα έργο και συνεργασία για τα οποία είμαι πολύ χαρούμενος, λεπτομέρειες του οποίου θα μάθετε σύντομα. Συνεπώς τολμώ. Ο Αλέξανδρος είναι ούτως ή άλλως για μένα οικογένεια, συνεργασία ζωής. Με εμπιστεύεται και τον εμπιστεύομαι. Από κει και πέρα προτείνω να ρωτήσετε τη κυρία Πολυχρονοπούλου σε σχέση με τις αντοχές της, στις όσες πρόβες έχουμε κάνει. 🙂 Το σίγουρο είναι πως ο Αλέξανδρος θα ησυχάσει τη σαιζόν που έρχεται.

Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης. Μία σχέση απόλυτα ερωτική με το θέατρο. Ήταν έτσι από την αρχή ή στην πορεία διαμορφώθηκε; 

Θα μου επιτρέψεις να πω… ηθοποιός. Το γράψιμο είναι ανάγκη… έκφραση, η σκηνοθεσία απλά προκύπτει. Δε διανοούμαι να πω πως είμαι σκηνοθέτης. Θα ‘ταν ντροπή απέναντι στους σκηνοθέτες που θαυμάζω. Απλά καθοδηγώ συναδέλφους μου, προσπαθώντας για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Γενικά δεν πιστεύω πως όλοι μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Η γραφή μου μάλλον απ’ ο,τι φαίνεται αρέσει και αυτό με ευχαριστεί. Μ’ αρέσει να γράφω  τις σκέψεις μου, τις πτυχές του εαυτού μου που και ‘γω ίσως ο ίδιος δεν τολμώ να αντικρίσω στον καθρέφτη. Αλλά επιμένω… ηθοποιός… με προεκτάσεις.

Από τη νέα θεατρική σεζόν, τι εκπλήξεις μας ετοιμάζεις; Πώς προχωράει ο κινηματογραφικός Α.Ρ.Ν.Υ.;

Μόλις σας μαρτύρησα το “Χαμόγελο της Μόνα Λίζα”, εκ παραλλήλου να σας πω πως αποφασίστηκε πως θα συνεχίσει και το ‘’Ελεύθερο ζευγάρι ‘’ (ναι, Τρίτη σαιζόν) συνεπώς, υποκριτικά, έχω κλείσει.

Ο Άρνυ προχωράει, απλά με τους ρυθμούς που προχωράνε όλες οι κινηματογραφικές δουλειές. Δεν το ‘ξερα πως σε μια ταινία η προετοιμασία κρατάει πιο πολύ απ τα γυρίσματα… όσο ζεις μαθαίνεις. Λογικά, τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν φθινόπωρο. Μεγάλη χαρά και αυτή… να βλέπεις ένα παιδί σου να αλλάζει μορφή, ένα παιδί που το ‘χεις αγαπήσει… να μεγαλώνει, να γίνεται ακόμη καλύτερο απ’ αυτό για το οποίο εσύ το δημιούργησες.

Αλλά και για το “Ελεύθερο ζευγάρι” χαίρομαι πολύ, μια παράσταση στην οποία περνάω όμορφα… ξανά και ξανά και ξανά. Όσο για τη Μόνα Λίζα… νομίζω απλά θα ενθουσιαστείτε.

ΜΙΝΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΙΤΣΑ ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΥ

Νίτσα, καλωσόρισες στο ραδιόφωνό μας! Σε ευχαριστούμε για το χρόνο που μας διαθέτεις. «Ελεύθερο Ζευγάρι» στο Τσάι στη Σαχάρα! Από τη μέχρι τώρα συμμετοχή σου στην παράσταση, πώς βλέπεις τις αντιδράσεις του κοινού στη θεματολογία του έργου; Υπάρχει ταύτιση με τα γεγονότα και τις καταστάσεις από τους θεατές;

Μα αυτό είναι το ζητούμενο και ισχύει για οποιοδήποτε έργο, να ταυτιστεί ο θεατής! Μόνο τότε πιστεύω ότι εμείς οι ηθοποιοί μπορούμε να πούμε ότι καταφέραμε κάτι. Όσο για τη δική μας παράσταση, νομίζω πως ναι, τους αφορά. Και το αισθάνομαι αυτό και απ’ τα σχόλια που μας λένε στο τέλος της παράστασης, αλλά κυρίως στην αβίαστη συμμετοχή τους κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Έρωτας εν καιρώ κρίσης… Πόσο έχει χαθεί η μαγεία του έρωτα και έχουμε επικεντρωθεί σε πιο πρακτικά ζητήματα;

Πιστεύω πως ναι. Δυστυχώς ο έρωτας έχει χάσει τη μαγεία του εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Δεν είναι κάτι που συνέβη ξαφνικά ή λόγω οικονομικής κρίσης. Έγινε σταδιακά. Ο σημερινός άνθρωπος σταμάτησε να φαντάζεται να ονειρεύεται, αναμενόμενο είναι λοιπόν να πάψει και να ερωτεύεται, άλλωστε αυτά πάνε μαζί. Ένας άνθρωπος που δεν έχει πάθη, ελέγχεται πολύ πιο εύκολα επίσης. Προγραμματίζεται εύκολα. Ώρες ώρες αισθάνομαι πως οι άνθρωποι τείνουμε να γίνουμε τα τέλεια ρομπότ. Η κρίση είναι ατομική, όχι οικονομική…

Ο κόσμος υποστηρίζει το θέατρο και το έχει επιλέξει ως ένα μέσο για τη διασκέδασή του, σε μια εποχή που πολλοί άνθρωποι προσέχουν ιδιαίτερα πώς διαχειρίζονται τα χρήματά τους. Θεωρείς ότι η τέχνη διατηρεί ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο;

Δεν είναι τυχαίο ότι πάντα σε ζοφερούς καιρούς ο κόσμος έχει ανάγκη να στραφεί προς τα μέσα. Και το θέατρο είναι η τέχνη που στοχεύει σ’ αυτό. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος ύπαρξης των τεχνών να ανακουφίζουν, να αφυπνίζουν και να ξυπνούν την ομορφιά στις ψυχές των ανθρώπων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γ. Κ.

qqqq

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και είναι τακτικό μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

ΣΠΟΥΔΕΣ

– Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης “ΡΑΜΠΑ” 2002
– Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (τμήμα : Φ. Π. Ψ. ) 2001
– Σεμινάρια Υποκριτικής με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη
– Παντομίμα – Αυτοσχεδιασμός με την Ασπασία Κράλη
– Μεταπτυχιακό στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Αθηνών με θέμα “Το Ελληνικό θέατρο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα – θεωρία και παράσταση”

ΕΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ

Πιάνο, Cornett, Παραδοσιακοί Χοροί, Αγγλικά FIRST CERTIFICATE, Γερμανικά ZERTIFIKAT / GRUNDSTUFE, Δημοτική Χορωδία και Φιλαρμονική Δήμου Ηρακλείου Κρήτης

ΘΕΑΤΡΟ

– Τσάι στη Σαχάρα “Το ελεύθερο ζευγάρι” των Ντάριο Φο – Φράνκα Ράμε, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2014 άνοιξη, 2014 – 2015)
– Τσάι στη Σαχάρα “Crazy cage” του Νόρμαν Λοκ, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2013 – 2014)
– Τσάι στη Σαχάρα “Μαμά έρχομαι” του Αντώνη Καραγιάννη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2013 Νοέμβριος – Δεκέμβριος)
– Τσάι στη Σαχάρα “Α.Ρ.Ν.Υ.” του Χάρβευ Φέρστιν σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2012 – 2013)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Abnormal” της Πτούσκινα Ναντιέζντα Μιχάιλοβνα σε σκηνοθεσία Προμηθέα Αλειφερόπουλου (2011 – 2012)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Αττίκ… μια ζωή χειροκροτήματα” (μιούζικαλ) σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου ( Ιούνιος – Αύγουστος 2011)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Ερωτογενείς Ζώνες” του Frank Vickery σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (Μάρτιος – Μάιος 2011)
– Θέατρο Λάμπρος Κωνσταντάρας “Καλά Χριστούγεννα Κύριε Σκρούτζ” (Christmas carol) του C. Dickens σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2010 – 2011)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Ο τελευταίος των μεγάλων εραστών” του Νίλ Σάιμον σε σκηνοθεσία Κωστή Τσώνου (2009 – 2010)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Ταξίδι στη Ζυμαροχώρα!” της Ελένης Σαραφίδη σε σκηνοθεσία Γιώργη Κοντοπόδη (Παιδική Σκηνή 2009 – 2010)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Norman… is that you?” των Ρον Κλαρκ και Σαμ Μπόμπρικ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2008 – 2009)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Αυτόπτης Μάρτης” της Κατερίνας Δήμα σε σκηνοθεσία Γιώργη Κοντοπόδη (2007 – 2008)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Ζυμαρανθωπάκι χαμογέλα!” της Ελένης Σαραφίδη σε σκηνοθεσία Γιώργη Κοντοπόδη (Παιδική Σκηνή 2007 – 2008 και 2008 – 2009)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Μαμά έρχομαι…” του Αντώνη Καραγιάννη – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2006 – 2007)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Μόνοι στο σπίτι” της Καλλιόπης Παπαδάκη – Σκηνοθεσία Παυλίνας Χαρέλα (Παιδική Σκηνή 2006 – 2007)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Τα γούστα του κυρίου Σλόαν” του Τζο Όρτον – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2005 – 2006)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Το λουρί του Σωκράτη” του Δημήτρη Ποταμίτη – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (Παιδική Σκηνή 2004 – 2006)
– Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης “Ερωτικό σκάκι” του Νίκου Κορογιάννη – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου (2004 – 2005)
– Θέατρο Παραμυθίας “Μαμά…Έρχομαι“΄ του Αντώνη Καραγιάννη – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακοπουλου (Άνοιξη 2003 –Χειμερινή Περίοδος 2003 – 2004)
– Θέατρο Παραμυθίας “Κορίτσι… Γυναίκα… Ερωμένη… Μαμά…” της Α. Τσοπανάκη – Σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου. Ηθοποιός – βοηθός σκηνοθέτη (2002 – 2003)
– Παιδικό Θέατρο “Το Δαχτυλίδι Των Χριστουγέννων” του Δ. Αδάμη (2002-2003 – περιοδεία)

unnamed2

ΣΥΓΓΡΑΦΗ

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σε σχέση με το αρχαίο δράμα, τα οποία στάθηκαν αφορμή για τη συγγραφή του έργου με τον τίτλο “Ισμήνη η άλλη εκδοχή” (βασισμένο στο μύθο της “Αντιγόνης” του Σοφοκλή), το οποίο παρουσιάστηκε στη Δεύτερη Σκηνή του θεάτρου “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ” τη χειμερινή περίοδο 2006 – 2007 σε σκηνοθεσία του συγγραφέα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

– Erogenous Zones του Frank Vickery (άνοιξη 2010, θέατρο Αθήναιον Θεσσαλονίκης) με τον τίτλο “Ερωτογενείς Ζώνες

– Norman is that you (2008 – 2009, θέατρο Γκλόρια, με τον τίτλο “Σ’ αγαπώ με τα ροζ“)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ν.Μ.

1472069_843475952351072_8556119551092554224_n

Απόφοιτη το 2007 της ανωτέρας δραματικής σχολής «Νέο Ελληνικό Θέατρο» του Γ. Αρμένη, αποφοίτησε πρώτη σε βαθμολογία στο έτος της στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού με τους ρόλους:

– Μάρθα (έργο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ» Έντουαρτ Άλμπη)
– Αννα (έργο «Παλιοί καιροί» Χάρολντ Πιντερ).

Παρακολούθησε μαθήματα χοροκίνησης με την Ελενα Γεροδήμου και την Χριστίνα Βασιλοπούλου (Ν.Ε.Θ.) και έκανε μαθήματα λάτιν και παραδοσιακών χορών. Μελέτησε πιάνο (5 χρόνια) και κιθάρα (2 χρόνια). Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής με την Ελλη Πασπαλά  (Ωδείο Φ. Νάκας) και με την Μάρω Θεοδοράκη και το Χρήστο Θεοδώρου (Ν.Ε.Θ.). Συμμετείχε σε χορωδίες και συναυλίες με πίανο στη Νάξο για 6 χρόνια (πιάνο-τραγούδι) και παρακολούθησε μαθήματα ορθοφωνίας με τον Αρη Βαφιά.

Καθηγητές Σκηνοθεσίας

  • Παρακολούθησε μαθήματα στο Παν/μιο με τον Γ. Μιχαηλίδη
  • Μαθήματα με τους κ.κ. Σολδάτο και Α. Μπαφαλούκα

Καθηγητές Υποκριτικής

Γιώργος Αρμένης, Γιάννης Δεγαίτης, Αθανασία Καραγιανοπούλου, Ιάκωβος Ψαρράς, Περικλής Καρακωσταντόγλου, Χάρης Σώζος, Δημήτρης Καταλειφός, Παντελής Παπαδόπουλος

Καθηγητές Ιστορίας Θεάτρου  

  • Κ. Γεωργουσόπουλος, Ε. Μπελιές

Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο υποκριτικής και σκηνοθεσίας με τον Στάθη Λιβαθινό. Στις ασχολίες της εντάσσονται η συγγραφή, η μουσική και το τραγούδι.

59382_636169573081712_1773478618_n

Θέατρο

  • ‘Οι Παραθεριστές’ Μ. Γγόργκι (ρόλος Καλλέρια) Σκην. Γ Δεγαίτης
  • Έκτακτη συμμετοχή σε θεατρικό. Σκην.Γ. Μιχαηλίδης
  • ‘Μας χωρίζει μια θάλασσα’ Σκην. Α. Παπαδόπουλος
  • ‘Οντισιόν’ (Μαύρη κωμωδία) Σκην. Α. Παπαδόπουλος
  • ‘Κόκκινη κλωστή δεμένη’ (παιδικό θέατρο) Σκην. Α. Παπαμάρκου
  • ‘Desperandos’» του Γ. Ηλιοπουλου Σκην. Μ. Λουκόπουλος.
  • ‘Ασκητική’ (Ν. Καζαντζάκης) Σκην. Π. Αγγελόπουλος (Mέγαρο Μουσικής Αθηνών)
  • ‘Εθισμένη πολιτεία’ σκην. Γ. Νανούρης
  • ‘Το υπόγειο’ Φ. Ντοστογιέφσκι (Mέγαρο Μουσικής Αθηνών)
  • ‘Ταξιδεύοντας με τον  Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα’
  • ‘Ποιος ήταν ο κύριος’ (2 έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη που παίχτηκαν για πρώτη φορά) σκην.: Κ. Πολυχρονόπουλου-Κ. Καμπανέλλη
  • ‘Καλησπέρα κυρ Αλέκο’ (μουσικοθεατρική παράσταση αφιερωμένη στον Αλέκο Σακελλάριο) σκηνοθεσία Α. Λιακόπουλος
  • ‘Η αγάπη θέλει δύο’ (μουσική παράσταση) Α. Λιακόπουλος.
  • ‘Το πείραμα’ σκην.: Νιτσα Μαμουζελου

Συμμετείχε στην κινηματογραφική ταινία ‘Άπνοια’ του Άρη Μπαφαλούκα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

zeugari new_zpsxjjwauax

Η παράσταση που χάρισε άφθονο γέλιο τη προηγούμενη χρονιά, με πολλά συνεχή χειροκροτήματα από τους ενθουσιώδεις θεατές που γέμιζαν κάθε βράδυ το «Τσάι στη Σαχάρα», συνεχίζει και μετά το Πάσχα (και μέχρι τον Ιούνιο), ανανεωμένη με τη Νίτσα Μαμουζέλου στο ρόλο της Άντωνίας και το Γιώργη Κοντοπόδη στο ρόλο του συζύγου.

«Το ελεύθερο ζευγάρι» ( λίγα λόγια για το έργο )

Εκείνη… εκείνος… ο γάμος τους… οι απιστίες του… ο εραστής της… οι συνεχείς απόπειρες αυτοκτονίας… η ζήλια τους… η αγάπη τους… και μια εξομολόγηση στους θεατές που θα μοιραστούν αμφίδρομα τα συζυγικά τους προβλήματα.

Μια θεότρελη κωμωδία με πολύ γέλιο, απρόοπτη εξέλιξη αλλά και συγκινήσεις καθημερινής ζωής.

Συντελεστές

Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία – μουσική επένδυση Αλέξανδρου Λιακόπουλου, απόδοση – προσαρμογή Γιώργη Κοντοπόδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Καραγκούνη
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Νίτσα Μαμουζέλου, Γιώργης Κοντοπόδης
*Στην Α’ διανομή, τον ρόλο της Αντωνίας είχε η Χριστίνα Βογιατζή.

INFO

10547608_819446468100233_8214664214497464900_n_zps77670c99

Το Ελεύθερο Ζευγάρι
Τσάι στη Σαχάρα, Λαοδικείας 18 – Ιλίσια
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:45
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2110120936
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Είσοδος: 10 ευρώ, 7 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)
Μέσα μεταφοράς για πρόσβαση στο Τσάι στη Σαχάρα:
Στάση Μετρό ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ και λεωφορεία 608, 622, 235, 140

Η PLAYLIST ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΟΝΤΟΠΟΔΗ

1. Ας ερχόσουν για λίγο – Δανάη Στρατηγοπουλου
2. Μέλισσες – Φωτεινή Βελεσιώτου
3. Αγάπη ( Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ) – Χρήστος Θηβαίος
4. Ακροβάτης – Χαΐνηδες
5. Όσο Αγαπιόμαστε Τα Δυο – Μητσιάς Μανώλης
6. Καινούργιο μου φεγγάρι – Ρένα Κουμιώτη
7. Σταμάτησε Του Ρολογιού Τους Δείκτες – Ρένα Κουμιώτη
8. Σαν χελιδονάκι – Ρένα Κουμιώτη