Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Το Πηγάδι είναι κάτι το… αυτοτελές ή μπορεί να υπάρχει σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο, π.χ. δίκτυο πηγαδιών (που ίσως και να επικοινωνούν μεταξύ τους); Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να μπει και πόσο δύσκολα βγαίνει…;
Τα πηγάδια είναι πολλά. Μπορεί να είναι διαφορετικά για τον καθένα ή μπορεί ο καθένας να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλά. Πηγάδια υπάρχουν σε όλες τις σχέσεις. Ερωτικές, οικογενειακές, φιλικές, εργασιακές και σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινότητα. Συνήθως στο πηγάδι μπαίνουμε χωρίς να το καταλάβουμε και για να βγούμε πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε μέσα του.
Γιατί η επιλογή αυτού του έργου με τους τόσους συμβολισμούς και όχι κάποιο άλλο, με τα ίδια μηνύματα, αλλά ίσως πιο “εύκολα” στο μέσο θεατή;
Το έργο το επιλέξαμε γιατί το γράψαμε. Το κείμενο είναι του Νίκου του Ευσταθιάδη που είναι μέλος των MάximaCulpa και παίζει και στην παράσταση μαζί με την Αγγελική Δημοπούλου. Ο συμβολισμός γενικά μας αρέσει σαν μέθοδος. Δεν θέλουμε να κλέβουμε τη δουλειά του θεατή, προσφέροντάς του τα νοήματα έτοιμα. Θέλουμε να δίνουμε στο θεατή τροφή για σκέψη και προβληματισμό και όχι να σκεπτόμαστε εμείς γι’ αυτόν.
Σχέσεις εξουσίας, είναι ένα από τα νοήματα που λάβαμε από το έργο. Έχετε πέσει στην παγίδα μιας τέτοιας μορφής σχέσεως και αν ναι, το έχετε επαναλάβει;
Φυσικά και έχουμε πέσει. Οι σχέσεις εξουσίας είναι μοιραίο να συμβούν ειδικά στον εργασιακό τομέα. Το δύσκολο είναι να διαχειριστείς έννοιες εξουσίας που αναπτύσσονται σε άλλου είδους σχέσεις οικογενειακές π.χ. ή φιλικές. Όταν κάποιος κοντινός σου άνθρωπος προσπαθεί να ασκήσει εξουσία πάνω σου. Προσπαθούμε, όσο είναι δυνατόν, να αποφεύγουμε αυτές τις σχέσεις. Τουλάχιστον νομίζουμε πως μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε.
Την ώρα της παράστασης, δύο πράγματα μας ήρθαν στο μυαλό: ένα τραγούδι (‘Για το καλό μου’ – Γιάννης Μηλιώκας) και οι τζιχαντιστές. Όταν διαβάσατε πρώτη φορά το κείμενο, τι ήταν αυτό που σκεφθήκατε αντίστοιχα;
Στην ερώτηση αυτή θα απαντήσω μόνο εγώ (Αγγελική Δημοπούλου) αφού ο Νίκος είναι ο συγγραφέας του έργου. Ομολογώ ότι το τελευταίο διάστημα κι εγώ ακριβώς την ίδια σκέψη κάνω. Ειδικά μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, όταν ένιωσα ότι κι εγώ η ίδια βρίσκομαι σε ένα «πηγάδι» ασφάλειας. Το «δυτικό πηγάδι» μέσα στο οποίο τα γεγονότα σε σοκάρουν αλλά δεν αλλάζουν την καθημερινότητά σου. Ξαφνικά λοιπόν, ένιωσα ότι το πηγάδι μου γκρεμίζεται και με αφήνει εκτεθειμένη. Ταυτόχρονα μου ήταν αδύνατο να μην σκεφτώ ότι κάπως έτσι, γύρω μας έχει αρχίσει να χτίζεται ένα νέο πηγάδι με κυρίαρχες τις σχέσεις εξουσίας, τη μισαλλοδοξία αλλά και την απομόνωση από το Άλλο και τον Άλλον. Ο φόβος μετατρέπεται σε ένα νέο πηγάδι, όπου δεν υπάρχει χώρος για επικοινωνία και αποδοχή του διαφορετικού. Αυτός είναι ένας κόσμος στον οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε. Εμείς ως καλλιτέχνες ελπίζουμε ότι καθρεφτίζοντας αυτόν τον επικίνδυνο κόσμο στα νερά του «πηγαδιού» μας, κάνουμε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Το πολύ ενδιαφέρον μακιγιάζ των ηρώων αντλεί έμπνευση από θέατρο της Ανατολής ή έχει κάποια άλλη λειτουργία ή συμβολισμό;
Το μακιγιάζ προέρχεται από την κουλτούρα της λατινικής Αμερικής και συγκεκριμένα από το Μεξικό. Είναι τι παραδοσιακό μακιγιάζ της dia de los muertos, της μέρας των νεκρών. Με αυτό θέλουμε να συμβολίσουμε την συναισθηματική κατάσταση των ηρώων που είναι ένα είδος ζωντανών νεκρών ψυχικά και είναι και μια αναφορά στην κουλτούρα και την παιδεία του σκηνοθέτη μας, του Γιάννη του Πετσόπουλου ο οποίος είναι μεγαλωμένος στην Λατινική Αμερική.
Πόσο τολμηρή απόφαση ήταν να φτιάξετε τη δική σας ομάδα και να δοκιμαστείτε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Επειδή η περίοδος είναι δύσκολη, η απόφαση μας ήταν ευκολότερη. Με τις πόρτες να κλείνουν η μία μετά την άλλη για τους νέους καλλιτέχνες, η δημιουργία μιας ομάδας δίνει τη δυνατότητα της έκφρασης και της αυτονομίας.
Τα social media μπορούν να θεωρηθούν ως ένα πηγάδι χωρίς πάτο; Ποια είναι η σχέση σας με αυτά;
Τα social media είναι ένα μέσο και όπως με όλα τα μέσα, το ζήτημα είναι το πώς τα χειρίζεται κανείς. Σε «πηγάδι» μετατρέπεται ότι μας απομονώνει και μας απομακρύνει από το ζωή και τον κόσμο. Το social media δε μπορούν να το κάνουν αυτό από μόνα τους. Εμείς τα θεωρούμε ένα εργαλείο επικοινωνίας και παρουσίας σε μια διαδικτυακή κοινότητα ανθρώπων που αντιστοιχεί σε μία φυσική κοινότητα ανθρώπων. Είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε, όχι το μόνο, και όπως και για τα υπόλοιπα εργαλεία φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε και να εκπαιδευόμαστε, αφού έχουμε επιλέξει να τα εντάξουμε στο επικοινωνιακό μας οπλοστάσιο. H ψηφιακή επικοινωνία άλλωστε είναι κομμάτι του κόσμου μας. Το να την δαιμονολογούμε χωρίς φιλτράριμα είναι ένα είδος πηγαδιού με τη σειρά του.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ’
Το πηγάδι
από τη θεατρική ομάδα MάximaCulpa
Η ιστορία τοποθετείται στον κυριολεκτικό αλλά και συμβολικό κόσμο ενός πηγαδιού. Το πηγάδι αυτό φτιάχτηκε για κυκλώσει και να απομονώσει την απόλυτη αγάπη αυτού και αυτής. Να την απομονώσει από ένα κόσμο που δε μπορεί ούτε να καταλάβει, ούτε να δεχτεί το δικό τους τρόπο σκέψης. Ένα κόσμο που «φυτεύει πολυκατοικίες, χτίζει δέντρα, ευνουχίζει παιδιά και γεννάει μηχανές».
Μακριά και ασφαλείς πια από αυτόν τον κόσμο, οι δυο τους δίνουν μία υπόσχεση, «αν έρθει η ώρα κάποιου από τους δύο να πεθάνει τότε κι ο άλλος να τον ακολουθήσει στο θάνατο». Από αυτή τη στιγμή ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ανακάλυψης του άλλου. Ανακάλυψης του νοήματος της ελευθερίας, της αγάπης, της εξουσίας, της κυριαρχίας και της επικοινωνίας. Το ταξίδι αυτό θα μετατρέψει το πηγάδι από ένα τόπο ελευθερίας σε ένα τόπο εξάρτησης και καταπίεσης. Αλλά το νόημα στην ελευθερία ίσως βρίσκεται στο να την διεκδικήσεις.
|MάximaCulpa|
Η νεοσύστατη θεατρική ομάδα MaximaCulpa δημιουργήθηκε από καλλιτέχνες που έχοντας συνεργαστεί για πολλά χρόνια στα πλαίσια διαφόρων παραγωγών, διαμόρφωσαν ένα κοινό αισθητικό και σκηνικό κώδικα και ένιωσαν την ανάγκη να μετουσιώσουν τη συγγένεια αυτή σε ένα νέο καλλιτεχνικό σχήμα.
Η MaximaCulpa οραματίζεται ένα δικό της καλλιτεχνικό πείραμα. Μέσα από την ανάμειξη διαφορετικών θεατρικών «υλικών» και τη διερεύνηση της θεατρικής μορφής και φόρμας, επιθυμεί να δημιουργήσει ένα κόσμο θεατρικής αλχημείας.
Η παράσταση «Το πηγάδι» τον Οκτώβριο 2015, βραβεύτηκε στο 1ο Φεστιβάλ Θεάτρου Βαλίτσας στο θέατρο Προσκήνιο.
Συντελεστές:
Κείμενο: Νίκος Ευσταθιάδης
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Πετσόπουλος
Μακιγιάζ: Ασπασία Βλάχου
Φωτογραφίες: Μάριος Λεμπέσης
Παίζουν: Δημοπούλου Αγγελική, Νίκος Ευσταθιάδης
Δημόσιες Σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη, Αρτίνα Γκέτση
Διάρκεια παράστασης: 70’
INFO:
Πότε: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00 (μέχρι 29/12)
Που: Θέατρο Προσκήνιο, Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη
Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 10€, Φοιτητικά & Ανέργων 8€
Προπώληση εισιτηρίων: Καταστήματα: Public, Παπασωτηρίου, Seven, Ianos, Reload
Τηλεφωνική κράτηση: 11876 | Online: www.viva.gr