Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Η παράσταση ‘Η Περίπτωση του Δέϊμων Λαπλάς’ επανέρχεται από 24/04, στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης, αυτήν τη φορά. Μιλήστε μας για τον δικό σας ρόλο στην παράσταση και τι σας γοητεύει σε αυτόν.

Ευχαριστώ, καλώς σας βρίσκω! Να διευκρινίσω, ότι ”Η Περίπτωση του Δέϊμων Λαπλάς” ανεβαίνει για πρώτη φορά, στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης. Ο δικός μου ρόλος στο έργο, είναι αυτός της Έλενας, μιας γυναίκας παγιδευμένης στις περιοριστικές πεποιθήσεις που είμαστε όλοι λίγο-πολύ. Ακολουθεί τα ”πρέπει” των άλλων και καταπιέζει τον εαυτό της, ώσπου αυτός επαναστατεί. Έρχεται αντιμέτωπη με τους φόβους της -το ποιος κερδίζει, δεν έχει σημασία, φτάνει να πολεμάς. Ανακάλυψα ότι το όνομα “Ελένη” στην αρχαιότητα, σήμαινε ”λαμπερή, απαστράπτουσα”. Μία ετυμολογία του λέει, ότι προέρχεται από τη λέξη σελήνη<σέλας (φως, λάμψη),και μου άρεσε που ταυτιζόμαστε σε αυτό. Είναι ένα από τα κοινά μας χαρακτηριστικά.

Πόσο ριψοκίνδυνο πιστεύετε ότι είναι το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, που ανήκει στο είδος του τρόμου; Είναι το κοινό της χώρας μας εξοικειωμένο με αυτό το είδος, αλλά επί σκηνής;

Ριψοκίνδυνο είναι κάθε ανέβασμα θεατρικού έργου. Δεν έχεις καμιά εγγύηση, ρισκάρεις. Όσον αφορά το είδος του τρόμου, νομίζω ανεβαίνουν τελευταία, αρκετές παραστάσεις, αλλά δεν τις έχω δει και δε μπορώ να έχω γνώμη για το αποτέλεσμα.

Ποιες είναι οι δικές σας αντοχές στον… τρόμο; Παρακολουθείτε σχετικές ταινίες και κατά πόσο το θέατρο μπορεί να αποδώσει την ατμόσφαιρα και το σκοτεινό στοιχείο αυτής της θεματολογίας;

Οι αντοχές μου στον τρόμο γενικά,είναι… μάλλον καλές, με την έννοια ότι έχω ψυχραιμία. Σχετικές ταινίες δεν παρακολουθώ, έχω δει π.χ. το ”Seven” και μου άρεσε πολύ, ή τη ”Σιωπή των Αμνών”, αλλά είναι από τα είδη, που αποφεύγω ως θεατής. Επίσης, διάβασα ”Το Παιχνίδι του Τζέραλντ” του Stephen King, με αφορμή την παράσταση (με ταλαιπώρησε, αλλά είναι λυτρωτικό στο τέλος). Το θέατρο μπορεί να αποδώσει την ατμόσφαιρα και το σκοτεινό στοιχείο, δουλεύουμε πάνω σε αυτό.

Τι χωρίζει και τι μπορεί να ενώνει τους δύο χαρακτήρες του έργου; Πόσο έντονο είναι το στοιχείο του φόβου, αλλά και ποια τα μηνύματα που επιδιώκει να περάσει η παράσταση στο κοινό της;

Τους ενώνει αρχικά, η μία ώρα που έχουν στη διάθεσή τους για να μιλήσουν. Στην πορεία προστίθενται κι άλλα, από το παρελθόν… ή το μέλλον… Είναι δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, που αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Δέϊμων π.χ. δε νοιάζεται για τη γνώμη των άλλων, εκφράζει τον εαυτό του ελεύθερα και αυτό είναι πολύ γοητευτικό (έχω προτείνει στον Βασίλη να τον παίξω εγώ, αλλά τελικά δεν…). Το στοιχείο του φόβου και την έντασή του, θα μας το πουν, όσοι δουν την παράσταση. Το μήνυμα που θέλουμε να περάσει είναι: ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΓΙΝΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!

Η συγκεκριμένη παράσταση είναι το πρώτο ελληνικό θεατρικό έργο που έχει την πρωτοτυπία να έχει αναφορές στους μεγαλύτερους μετρ του τρόμου παγκοσμίως. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν επιλεγεί και ποια τα κύρια σημεία της τεχνοτροπίας τους, που έχουν βρει μια θέση στην παράσταση;

Είναι μία ερώτηση που απευθύνεται περισσότερο στον Βασίλη Παπαδόπουλο, που έγραψε και σκηνοθετεί το έργο. Οι ταινίες και το βιβλίο που σας είπα ανήκουν στις επιρροές, όπως επίσης βιβλία του H.P.Lovecraft κ.α.

Για ποιο λόγο έχετε επιλέξει οι παραστάσεις να δοθούν με ελεύθερη συνεισφορά και λίστα καλεσμένων; Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή της κρίσης να επιβιώσει το ελληνικό θέατρο και κατά πόσο οι καλλιτέχνες έχουν κάνει υποχωρήσεις στην ποσότητα (οικονομικές απαιτήσεις και προϋπολογισμοί παραγωγής), χωρίς να επηρεαστεί –μοιραία– και η ποιότητα;

Διότι δεν υπήρχε η δυνατότητα για κάτι άλλο. Είναι όμως και μία δίκαιη επιλογή, αν πάρουμε ως δεδομένο, ότι το κοινό θα ανταποκριθεί ειλικρινά, σύμφωνα με την οικονομική του κατάσταση. Είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει το ελληνικό θέατρο στην εποχή της κρίσης, όπως και καθετί άλλο: μία επιχείρηση, ένα μαγαζί, ένα σπίτι, ένας άνθρωπος, μία σχέση. Οι καλλιτέχνες λοιπόν αναγκαστικά, κάνουν υποχωρήσεις στην ”ποσότητα”, και δεν είναι πάντα κακό αυτό (αν βέβαια πληρώνονται για τον κόπο τους και δεν πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης). Αναγκάζεσαι να στύψεις το μυαλό σου και να βρεις λύσεις, να γίνεις πιο δημιουργικός. Η ”ποιότητα” εναπόκειται στη συνείδηση του καθενός, στο κατά πόσο σέβεται τον εαυτό του, τους συνεργάτες του και το κοινό.

Τελικά τα social media είναι εργαλείο ή εξάρτηση; Πόσο σας έχουν βοηθήσει στην καθημερινότητά σας, αλλά και, κυρίως, επαγγελματικά;

Είναι και τα δύο, εξαρτάται πώς τα χρησιμοποιείς. Άλλος ξημεροβραδιάζεται συνδεδεμένος, άλλος τα έχει μόνο για επαγγελματική χρήση, άλλος βγάζει τα απωθημένα του και σχολιάζει τα πάντα, άλλος ανεβάζει τα παιδιά του, τα σκυλιά του, οτιδήποτε θεωρεί ότι θα ανεβάσει τα likes, κλπ. Καθρεφτίζεται και εκεί ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Το Facebook (και τα υπόλοιπα), είναι ένας τρόπος να διαφημίσεις τη δουλειά σου. Θα ”περάσει” μπροστά από πολλά μάτια, αλλά πόσα θα σταθούν; Είναι επίσης ένας πίνακας ανακοινώσεων για ακροάσεις, αναζητήσεις και αν έχεις τύχη διάβαινε. Η αλήθεια είναι ότι έχουν εισχωρήσει στην καθημερινότητά μας και χρειάζεται να βάζουμε όρια, για να μην χάνουμε το μέτρο.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΙΡΛΗ

Η Φωτεινή Μπιρλή φοίτησε στο Εργαστήρι Υποκριτικής Τέχνης του Άκη Δαβή και είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Γιώργου Κιμούλη. Έχει εργαστεί στο θέατρο ως βοηθός σκηνοθέτη, στον χειρισμό ήχου-φώτων κ.α. και έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός στις παραστάσεις “Έλληνας είμαι και… φαίνομαι (Remix)” περιοδεία, “Ο χαμένος κερδίζει” και “Θυμάμαι” στο θέατρο ΕΚΣΤΑΝ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΪΜΩΝ ΛΑΠΛΑΣ’

“Υπάρχει, θα λέγαμε, στον κόσμο μας μια λεπτή ακαθόριστη γραμμή και παρότι τη βλέπουμε, αλλάζει θέση διαρκώς. Τι είναι πραγματικό; Τι δεν είναι; Σε τι απόσταση ακριβώς βρίσκονται το ένα από το άλλο;” Ερωτήσεις που θέτουμε καθημερινά στους εαυτούς μας για όσα γνωρίζουμε, ή νομίζουμε πως γνωρίζουμε.

Βρισκόμαστε στο 1990 σε μια αίθουσα της νευρολογικής ψυχιατρικής κλινικής Άρκαμ. Εκεί η ψυχίατρος Δρ Έλενα Μακάβη ανακρίνει τον Δέϊμων Λαπλάς, ο οποίος κατηγορείται για την α’ βαθμού δολοφονία μιας αγνοούμενης κοπέλας, της δεκαεξάχρονης Άννας Σμιθ. Κατά την εξιχνίαση του εγκλήματος ομως, η πραγματικότητα σταδιακά διαστρεβλώνεται και οι δυο χαρακτήρες παρατάσσονται σε θέσεις μάχης, καθώς απειλούνται, σωματικά και νοητικά.

‎Μέσα από το σασπένς και την περιρρέουσα μυστηριώδη ατμόσφαιρα, ο γοτθικός τρόμος καθηλώνει και συνεπαίρνει το κοινό όλων των τεχνών, που επιλέγει να μη φοβηθεί τον φόβο. Η Περίπτωση του Δέϊμων Λαπλας είναι το πρώτο ελληνικό θεατρικό έργο, με αναφορές στους μεγαλύτερους μετρ του τρόμου παγκοσμίως.

Οι παραστάσεις θα δοθούν με ελεύθερη συνεισφορά και λίστα καλεσμένων.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Παίζουν: Φωτεινή Μπιρλή & Βασίλης Παπαδόπουλος
Μουσική-Μπαγιάν: Σοφία Μουλακάκη
Έργο-Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαδόπουλος
Σκηνογράφος/Concept artist: Αλέξης Τουπάϊ
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου & Δημήτρης Μπάτσης
Make-up artist: Κατερίνα Βλάχου
Σχεδιασμός ήχου/Ηχολήπτης: Γιώργος Παπαγεωργίου
Σύμβουλος επικοινωνίας: Λιλιάνα Αβρούσιν
Μακέτα αφίσας: Χάρης Σπυρόπουλος

Στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης
Φρυνίχου 10, Αθήνα, 105 58
2114 089 670

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 24/04/2017 στις 21:00.
Διάρκεια παράστασης 70′ χωρίς διάλειμμα.