Οι μουσικές επιλογές του Γιάννη Τζέμη θα σας συνοδεύσουν στην ανάγνωση της συνέντευξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Καλωσορίσατε στο ραδιόφωνό μας! Σας ευχαριστούμε για το χρόνο που μας διαθέτετε. Το ‘Ξενοδοχείο Παράδεισος’ συνεχίζει τις παραστάσεις στο αγαπημένο μας –από το περσινό Φεστιβάλ Εταιρικών Θιάσων- Θέατρο Προσκήνιο. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τον δικό σας ρόλο σε αυτή.

Καλώς σας βρήκα. Ευχαριστώ πολύ που γίνομαι κι εγώ για λίγο μέρος της αγαπημένης παρέας του sin radio. Το «Ξενοδοχείο Παράδεισος» είναι μια κλασσική φάρσα. Πολύ γνωστή και αγαπημένη στο ελληνικό κοινό. Έχει ανέβει αρκετές φορές σε κεντρικές σκηνές της Αθήνας. Είναι μια αγαπημένη επιλογή για τους ηθοποιούς της κωμωδίας. Το έργο αφορά την ερωτική πλήξη της αστικής κοινωνίας του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένστικτα που έχουν ξυπνήσει ή θέλουν να ξυπνήσουν. Απιστίες, κακόφημα ξενοδοχεία, όλα να πηγαίνουν καταδιαόλου και φυσικά ο λάθος άνθρωπος που θα πλέξει το κουβάρι ακόμα χειρότερα και μετά άντε να το ξετυλίξεις! Αυτός είναι ο ρόλος μου, ο λάθος άνθρωπος που τους κάνει όλους άνω κάτω και ο μοναδικός που ξέρει όλη την αλήθεια. Ως ρόλος είμαι ο Αριστίντ Ματίς γνωστός δικηγόρος από την επαρχία, χήρος με τρεις κόρες που έχει ένα μικρό ελάττωμα: κεκεδίζει όταν βρέχει. Φανταστείτε τι χαμός γίνεται!

Η συγκεκριμένη παράσταση έχει το χάρισμα να επιτρέπει στον θεατή να ξεφεύγει –έστω και για λίγο- από την καθημερινότητα. Η σημερινή οικονομικό – κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε, πόσο επηρέασε την επιλογή σας να συμμετάσχετε σε μία κωμωδία; Πόσο ανάγκη έχει ο θεατής από λίγο γέλιο στη ζωή του; Έχετε εισπράξει αυτή την ανάγκη, κατά την επικοινωνία μαζί του, πάνω και κάτω από τη σκηνή;

Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Η επιλογή μου αυτή δεν είχε ως γνώμονα όλο αυτό που συμβαίνει σε όλους μας αυτή τη περίοδο. Είμαι ηθοποιός και μάλιστα έχω μια αδυναμία στην κωμωδία. Ήθελα πολύ να δουλέψω αυτό το έργο και είπα ναι. Γουστάρω πολύ να κάνω το κοινό να γελάει. Όλοι μας, πάντοτε, έχουμε ανάγκη το γέλιο, είναι πηγή ζωής. Είναι πολύ όμορφο να φτιάχνεις την διάθεση του κόσμου όταν όλοι προσπαθούν να του την σκοτεινιάσουν. Ξέρετε από σκηνής δεν μπορείς να καταλάβεις την ένταση της ανάγκης του κόσμου για γέλιο ή πόσο στριμωγμένος είναι. Το μόνο που μπορώ να εισπράξω είναι ότι ο κόσμος έχει ανάγκη το γέλιο και το διασκεδάζει με την παράσταση, ξεδίνει. Είναι συγκινητικό να κάνεις τον κόσμο να γελάει, είναι σχεδόν πολιτική πράξη… ή μάλλον είναι πολιτική πράξη. Όταν όλο το σύστημα μας θέλει σκοτεινιασμένους το να κάνεις τον άλλον να γελάσει είναι αντίσταση στον πόλεμο που ζούμε.

Υπάρχει ο «ιδανικός ρόλος» που θα θέλατε να παίξετε κάποια στιγμή στη ζωή σας; Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις δουλειές σας;

Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης ο Τιμογιαννάκης μου είχε δώσει μια συμβουλή: “όταν έχεις μια πρόταση θα λες ναι, όταν έχεις δύο θα επιλέγεις ποια θέλεις. Ποτέ δεν ξέρεις που θα σε πάει.” Το κριτήριο μου είναι το ένστικτο μου και τίποτε άλλο. Ιδανικός ρόλος για μένα δεν υπάρχει. Πολύ λίγες φορές έχω πει θέλω να παίξω τον τάδε ρόλο, συνήθως αρχίζω να αγαπώ ρόλους όταν αρχίζω να τους δουλεύω. Εδώ αξίζει να σας πω μια μικρή ιστορία, το 1996 ο Πέτρος Φιλιππίδης ανέβασε στο θέατρο «Αθηνά» το Ξενοδοχείο, είμαι απ’ τους τυχερούς που την είδαν την παράσταση. Όταν τέλειωσε είπα μέσα μου: “αυτόν τον τύπο, τον Ματίς θέλω να τον συναντήσω κάποτε”. Όταν τον Ιούλιο πέρασα απ’ την ακρόαση που έκανε ο σκηνοθέτης μας με ρώτησε γιατί θέλω να συμμετέχω σε αυτή τη παράσταση κι εγώ του απάντησα ότι έχω γεννηθεί την ίδια ημερομηνία με τον Ζώρζ Φεντώ (συγγραφέας του έργου) και ότι θέλω να παίξω τον Ματίς. Τελικά μου έγινε το γινάτι!

Έχετε κάποιον αγαπημένο ηθοποιό από Ελλάδα ή εξωτερικό και κατά πόσο πιστεύετε ότι «ηθοποιός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι»;

Τώρα εγώ κανονικά πρέπει να πω κάτι καλό αλλά χωρίς ονόματα. Δεν θα το κάνω. Θα σας πω τρελαίνομαι για ηθοποιούς που είναι μάστορες. Που ξέρουν την “τσαγκαρική” όπως έλεγε μια πολύ αγαπημένη μου δασκάλα. Δύο τέτοιοι ηθοποιοί είναι ο Μηνάς Χατζησάββας και ο Άντονι Χόπκινς. Ομολογώ ότι είμαι φανατικός θαυμαστής και τον δύο. Τώρα όσον άφορα αν γεννιέσαι ή γίνεσαι ηθοποιός η γνώμη μου είναι η εξής: Σίγουρα υπάρχει μια κλήση από τα γεννοφάσκια μας, υπάρχει ένας δρόμος μπροστά μας που είναι καθαρά στο χέρι μας αν τον ακολουθήσουμε ή όχι. Το θέατρο όμως θέλει μαστοριά. Είναι δουλειά πρακτική. Δεν μπαίνουμε σε κανένα πετσί, ούτε καθόμαστε σαν τον βούδα για να μας έρθει η επιφοίτηση. Έχουμε δύο βασικά εργαλεία την φωνή μας και το σώμα μας και μ’ αυτά κάνουμε την δουλειά μας. Ναι, γίνεσαι… την δουλειά την μαθαίνεις παίζοντας και μόνο. Την μαθαίνεις κάνοντας λάθος, την μαθαίνεις δουλεύοντας.

Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Όταν έχω λεφτά ΤΑΞΙΔΙΑ. Ταξίδια με αεροπλάνο, ταξίδια στο εξωτερικό. Ευτυχώς που και ο άνθρωπός μου έχει την ίδια μούρλα μ’ εμένα και ο ένας παρασύρει τον άλλον. Νομίζω θα μπορούσα ανετότατα να μην έχω μόνιμη κατοικία και απλώς να αλλάζω ανά διαστήματα ξενοδοχεία. Όταν δεν έχω λεφτά πάλι μ’ αρέσει να συναντώ τους φίλους μου και να γελάμε, να κουβεντιάζουμε. Πηγαίνω σινεμά, θέατρο, βλέπω αμερικανικές σειρές, περπατάω.

Ποια η σχέση σας με το internet και τα social media; Αποτελούν μέρος της ζωής σας ή τα «αποφεύγετε»; Αν ναι, τα χρησιμοποιείτε και για επαγγελματικούς λόγους;

Είμαι internet freak. Μάλλον πρέπει να πάω σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης. Ξέρετε πως είναι στις ταινίες. “Είμαι ο Γιάννης, είμαι 34 και έχω να μπω στο internet μισή ώρα”. Κάπως έτσι. Τα social media όμως τα βαριέμαι αφόρητα. Έχω Facebook και twitter αλλά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Πάντως και να θέλεις να μην τα χρησιμοποιήσεις για επαγγελματικούς λόγους, δεν μπορείς. Και φυσικά χρησιμοποιώ όλες αυτές τις δυνατότητες που μου δίνει η τεχνολογία για να διαφημίσω την δουλειά μου.

Τέλος, και λόγω της ιδιότητος μας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε για τη σχέση σας με τη μουσική. Έχετε κάποιο αγαπημένο είδος;

Τώρα με βάλατε σε σκέψεις. Σκέφτομαι ότι στο σπίτι μου έπαιζε σπάνια μουσική. Ναι… δεν υπήρχε ποτέ ένα ραδιόφωνο ξεχασμένο που παίζει “κάτι”. Όμως έχω καλή σχέση με την μουσική. Έχω σπουδάσει τραγούδι και λίγο (πλέον) πιάνο σε ωδείο. Θεωρίες, σολφέζ… όλα αυτά τα όμορφα. Ως αγαπημένο είδος μουσικής θα έλεγα την rock και metal μουσική αλλά τελικά οι καταγραφές μέσα μου φωνάζουν δεκαετία του ’80. Ναι την λατρεύω αυτή τη δεκαετία, ακόμα και τα ρούχα και τα χτενίσματα. Από τον «ξενέρωτο» Rick Astley και τους Modern talking μέχρι τον Alice Cooper, τους U2 και τους Judas Priest, όλα αυτά είναι μέσα μου. Νομίζω ότι δεν θα ξεπεράσω ποτέ την εικόνα του Jonathan Rhys Meyers στο Velvet Goldmine. Μάλλον αυτό θα ήθελα να είμαι ένας αστέρας της Glam Rock.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γιάννης Τζεμης.
Γεννήθηκε στις 08/12/1980 στην Αθήνα. Απόφοιτος της δραματικής σχολής “Βεακη” το 2005. Έχει σπουδάσει τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο και με την Νενη Ζαππα. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον Μ. Μαρμαρινο και από το 2012 είναι μέλος της ομάδας “7” (ο Γλάρος και Yapi, a very nice place). Φέτος παίζει στο θέατρο Προσκήνιο τον ρόλο του Ματίς στο “Ξενοδοχείο Παράδεισος” του Φεντω. Συμμετείχε στην ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Ζώη Casus Belli.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ’

Το «Ξενοδοχείο Παράδεισος» υποδέχεται τα παράνομα ζευγαράκια και όχι μόνο, τους θεατρόφιλους και όχι μόνο, όσους θέλουν να γελάσουν με την καρδιά τους και όχι μόνο, προσφέροντας μια φωλίτσα φτιαγμένη για δυο πουλάκια, ένα κάδρο για μια όμορφη εικόνα, όπου η κυρία να νιώθει ασφαλής. Εχεμύθεια, ασφάλεια, διακριτικότης!

Η τρελή τρελή κωμωδία του Ζώρζ Φεϋντώ, ξεκίνησε στο «Θέατρο Προσκήνιο». Με φρέσκια, νεανική ματιά, η παράσταση σατιρίζει την αστική τάξη και την υποκρισία της, μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις και απίστευτη πλοκή. Μια φάρσα-χιονοστοιβάδα, όπου όλοι όσοι δεν θα έπρεπε να συναντηθούν, πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, προκαλώντας το ασυγκράτητο γέλιο του θεατή.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Με υψηλές προσδοκίες πάθους, ένα παράνομο ζευγάρι, πηγαίνει στο αμφιβόλου φήμης ξενοδοχείο. Όταν ένας- ένας, οι «ιδιαίτεροι» ήρωες του έργου, αρχίζουν να καταφθάνουν στο ίδιο μέρος, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το φιτίλι της κωμωδίας πυροδοτείται….

Πληροφορίες παράστασης:
Θέατρο Προσκήνιο: Στουρνάρη & Καπνοκοπτηρίου 8, τηλ. 210-8211855 / Τετάρτη και Πέμπτη 20.00

Σκηνοθεσία- Διασκευή: Γιάννης Μακρόπουλος
Παίζουν: Γιάννης Μακρόπουλος, Τόνια Καζάκου, Έφη Κιούκη, Κωνσταντίνος Καραγάνης, Δημήτρης Σέρμπος, Λήδα Αναστασοπούλου, Γιάννης Τζέμης, Υρώ Μακρή, Καλλιόπη Μανδρέκα, Αγγελίνα Κλαυδιανού, Ηρώ Λέφα, Βασίλης Ζώης, Γιώργος Ιωσιφίδης
Σκηνικά- Κοστούμια: Ανδρέας Παρασκεύοπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Σέρμπος
Κατασκευή Κουστουμιών: Μάριος Δανεσσής
Αφίσα: Σοφία Βάλβη

Η PLAYLIST TOY ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΕΜΗ

1. Smells Like Teen Spirit – Nirvana
2. How soon is now? – Τhe Smiths
3. Something is squeezing my skull – Morrissey
4. House Of Fire – Alice Cooper
5. Hell is living without you – Alice Cooper
6. You’re My Heart, You’re My Soul – Modern Talking
7. Like a prayer – Madonna
8. Careless Whisper – George Michael
9. Wonderful life – Hurts
10. Deli – Mor ve Ötesi
11. With Or Without You – U2
12. Nothing Else Matters – Metallica
13. Run – Snow Patrol
14. Ταξίδι στη γη – ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ
15. Peer Gynt Suite No.1 – Edvard Grieg