Οι μουσικές επιλογές μελών της Ομάδας Όμορος θα σας συνοδεύσουν στην ανάγνωση της συνέντευξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Στην καρδιά του καλοκαιριού 11 & 12/07 από την ομάδα Όμορος ανεβάζετε την παράσταση ‘Ερωφίλη’ του Γ. Χορτάτση. Γιατί επιλέξατε αυτό το κλασικό έργο και πόσο επίκαιρο πιστεύετε ότι παραμένει στις ημέρες μας;

Βασίλης Παναγιωτίδης: Θέλαμε ως ομάδα να «αναμετρηθούμε» με ένα δυνατό κείμενο, ένα κείμενο που να ξεχωρίζει για το λόγο του και η Ερωφίλη είναι ένα τέτοιο κείμενο. Διαβάζοντάς το, όντως ανακαλύψαμε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γλώσσας μας που χρονολογούνται περίπου 400 χρόνια πριν, καθώς και τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο με τον όποιο απλώνονται τα νοήματα μέσα από το δεκαπεντασύλλαβο στίχο, αλλά τελικά, πέρα απ’ αυτούς τους «φιλολογικούς» θησαυρούς, ανακαλύψαμε και τη βαθιά ελληνική ψυχή του, αλλά και αξίες και ιδέες που μέχρι σήμερα απασχολούν το ανθρώπινο γένος σε πιο οικουμενική κλίμακα, όχι μονάχα την ελληνική. Εκεί έγκειται η μεγάλη αξία του. Έρωτας, Θάνατος, Ύπαρξη, Μοίρα, Εξουσία, Πίστη, Φιλία, Ηθική, Ελευθερία… Πάρτε την Πίστη για παράδειγμα. Πώς είναι να πεθαίνεις για αυτό που πιστεύεις… να πεθαίνεις για αυτό που αγαπάς… ή ακόμα να πεθαίνεις για τον διπλανό σου.

Η Ερωφίλη έρχεται σαν υπενθύμιση και σαν αφύπνιση… Η δική μας δουλειά είναι να το φέρουμε στο σήμερα και να το αφηγηθούμε με τέτοιο τρόπο που να φέρουμε στο φως αυτές ακριβώς τις αξίες. Η Ερωφίλη τις κουβάλησε μες στους αιώνες… εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τις καρδιές μας για να τις υποδεχτούμε…

Δώρα Κοφινά: Η αναζήτηση του έργου μας απασχόλησε αρκετά. Τελικά την επιλογή την έκανε ο σκηνοθέτης μας Μάξιμος Μουμούρης. Μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, καθώς βασικά θέματα του έργου πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου μέχρι και σήμερα… όπως ο έρωτας, η αλαζονεία, η ύβρις…

Αγγελική Παναγιωτοπούλου: Το μεγαλείο της απλότητας, καθώς και η δυσκολία του τόσο περίτεχνου υπέροχα ποιητικού λόγου που φέρει η Ερωφίλη του Χορτάτση, μας έπεισε να αφεθούμε να την ακολουθήσουμε και με πίστη, καθαρότητα ψυχής, απόλυτη ειλικρίνεια και τόλμη να ανακαλύψουμε την ομορφιά του να ξεστομίζεις λέξεις, φράσεις, στίχους, με βαθιά, αλλά κυρίως επίκαιρα νοήματα, όπως η παντοδυναμία του Έρωτα, η ματαιότητα του πλούτου, η αλαζονεία της εξουσίας, το δικαίωμα της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Μέσα από αυτό το τραγικό παραμύθι, το τόσο σύνθετα δομημένο και γραμμένο γύρω στα 1600, είναι απόλυτα σαφές πως όλα τα παραπάνω ισχύουν σήμερα και με το παραπάνω.

Ελένη Βλάχου: Οποιοδήποτε έργο καταπιάνεται με θέματα, όπως ο έρωτας και ο θάνατος, παραμένει επίκαιρο σε κάθε εποχή. Ο άνθρωπος ποτέ δε θα πάψει να «αναρωτιέται» πάνω σε τέτοια θέματα.

Σε τι διαφέρει η οπτική του έρωτα μέσα από τη διήγηση του Χορτάτση, σε σχέση με άλλα κλασικά έργα που πραγματεύονται αυτό το (αγαπημένο) θέμα, όπως π.χ. ο ‘Ρωμαίος και η Ιουλιέτα’ του Σαίξπηρ;

Β.Π.: Δε νομίζω ότι διαφέρει πολύ… θέλω να πω και στα δύο έργα ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη… και στα δυο έχει το περίβλημα του «επείγοντος» και του «αναπόδραστου» γι’ αυτό και στην άλλη άκρη της ζυγαριάς έχουμε το θάνατο.

Δ.Κ.: Μπορούμε να παραλληλίσουμε τον έρωτα των νέων της «Ερωφίλης», με αυτόν της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου στον Ερωτόκριτο, αλλά και αυτόν της Ιουλιέτας στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Κοινό στοιχείο είναι η ανησυχία για τον έρωτά τους και οι φόβοι που αισθάνονται για τον απαγορευμένο έρωτα. Παρότι το περιβάλλον και στις τρεις περιπτώσεις είναι διαφορετικό, οι απαγορεύσεις οδηγούν σε κάτι ανεξέλεγκτο, είτε αυτό είναι θετικό, όπως στον Ερωτόκριτο, είτε αρνητικό, όπως στην Ερωφίλη και στην Ιουλιέτα. Ο περίγυρος είναι σχεδόν ίδιος, γονείς που απαγορεύουν ενέργειες των παιδιών και μια παραμάνα, στοργική προς τη νέα, σεβάσμια προς τους γονείς, να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην έμφυτη μητρική τάση και στο φόβο που πηγάζει από την έντονη αλαζονική φύση των γονέων. Κατά τη γνώμη μου, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα χαρακτηρίζονται από μια παραμυθένια αύρα, κάτι που φαίνεται και από το τέλος τους, ενώ η Ερωφίλη και ο Πανάρετος από έναν έντονο ρεαλισμό, κάτι που φαίνεται και από το τέλος του έρωτά τους, που χαρακτηρίζεται από φρικαλεότητα.

Α.Π.: Ο Χορτάτσης δεν ωραιοποιεί τον Έρωτα, αυτό κατά τη γνώμη μου τον κάνει να διαφέρει, του δίνει θεϊκή διάσταση με ανθρώπινες αδυναμίες, τον κάνει πραγματικό αληθινό οικείο, όσο δυνατός, όμορφος, γλυκός μπορεί να είναι άλλο τόσο εγωιστής, εκδικητικός, κτητικός μπορεί να γίνει.

Ε.Β.: Στο έργο του Σαίξπηρ, όπως και στην «Ερωφίλη», οι ήρωες είναι ερωτευμένοι με έναν απόλυτο τρόπο, αντιμετωπίζουν ισχυρά εμπόδια και καταλήγουν στο να χάσουν τη ζωή τους. Στον Χορτάτση ωστόσο, ο έρωτας μοιάζει να είναι πιο γήινος, δεμένος με τα στοιχεία της φύσης, πιο κοντά στον κύκλο της ζωής άρα ταυτισμένος με το θάνατο. Ο Πάναρετος και η Ερωφίλη (όπως και οι υπόλοιποι ήρωες του έργου) δίνουν την εντύπωση πρωτόπλαστων, ανθρώπων που θα αναμετρηθούν για πρώτη φορά με όλα τα μεγάλα πράγματα και θα παλέψουν με τη μοίρα τους.

Στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε, κατά πόσο έχει χαθεί η μαγεία του έρωτα και έχουμε επικεντρωθεί σε πιο πρακτικά ζητήματα; Είναι ένα από τα συναισθήματα που μπορούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα μέσα σε έναν κυκεώνα δυσάρεστων γεγονότων και σκέψεων;

Β.Π.: Δε νομίζω ότι έχει χαθεί η μαγεία του Έρωτα… σίγουρα έρχονται περίοδοι που σε απασχολεί τόσο πολύ το βιοποριστικό θέμα και σε βάζει σε τέτοιους ρυθμούς «ικανοποίησής» του, που ναι μοιάζει να μη βαδίζεις και τόσο σε φυσιολογικά-ανθρώπινα μονοπάτια, αλλά με ένα μαγικό τρόπο πάντα επανέρχεσαι, ακριβώς γιατί υπάρχει συνεχώς γύρω σου και μέσα σου ο Έρωτας… βλέπω συνεχώς να γίνονται προσπάθειες από νέα παιδιά, νέες ομάδες να υπάρξουν δημιουργικά μέσα από αυτό που αγαπούν… όλα οκ.

Δ.Κ.: Ο έντονος τρόπος ζωής, τα καθημερινά προβλήματα, μας κάνουν να ξεχνάμε να νοιαζόμαστε τον άλλο, τον θεωρούμε δεδομένο και ξεχνάμε ότι μέσω του έρωτα ολοκληρωνόμαστε και γινόμαστε καλύτεροι. Αν αφήσουμε για λίγο τον ρεαλισμό και ξεχνούσαμε τα άγχη της ημέρας, θα ερωτευόμασταν, όπως ερωτευόμασταν στα 18… Αυτός ο έρωτας είχε και θα έχει κάτι από μαγεία.

Ε.Β. Ίσως να είμαστε συχνά πολύ απασχολημένοι για να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να ερωτευτεί, όμως, αν αυτό μας συμβεί, τότε δεν γίνεται να το αγνοήσουμε. Το πιο ανθεκτικό συναίσθημα σε περιόδους κρίσεων είναι ο έρωτας.

Η ‘Ερωφίλη’ ανεβαίνει από μια νέα θεατρική ομάδα, με το όνομα ‘Όμορος’. Πόσο εύκολο είναι για μια ομάδα να συμφωνεί, να συντονίζει, να αποφασίζει, με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα; Πώς αντιμετωπίζετε τις τυχόν διαφωνίες;

Β.Π.: Είναι υγιές να μη συμφωνείς σε όλα. Είναι δημιουργικό. Σημασία έχει να θυμάσαι από που ξεκίνησες και γιατί. Να θυμάσαι τι σε συνδέει… εξ ου και το “όμορος”… οι ψυχές μας που συνορεύουν η μια με την άλλη. Αν αυτό παραμένει σταθερό, όλα τα άλλα αφομοιώνονται από τη δημιουργική διαδικασία, δλδ όποιες διαφωνίες υπάρξουν, πέφτουν στο τραπέζι και εξετάζουμε τι είναι πιο ωφέλιμο για τη διαδικασία και για την ομάδα… έτσι πηγαίνει μπροστά το πράγμα..

Δ.Κ.: Η Ερωφίλη ανεβαίνει από την ομάδα Όμορος. Όταν μιλάμε λοιπόν για ομάδα, εννοούμε ότι κυριαρχεί το εμείς και όχι το εγώ. Διαφωνίες πάντα υπάρχουν, αλλά λύνονται με συζήτηση και θετική ενέργεια. Όπως και στα στρουμφάκια, χαχα!

Ε.Β. Δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά η συνεργασία είναι κι αυτό κάτι που μαθαίνεται μέσα από την εμπειρία και τις δυσκολίες που προκύπτουν. Οι διαφωνίες, θέλουν δε θέλουν, λύνονται, όταν υπάρχει κοινός και ισχυρός στόχος.

Βλέπουμε να έχουν δημιουργηθεί ποικίλες θεατρικές ομάδες στη χώρα μας και από πολλές μάλιστα προκύπτουν και πολύ αξιόλογες δουλειές. Ποια είναι η γνώμη για αυτό; Το βλέπετε θετικά ή σας προβληματίζει;

Β.Π.: Το ότι υπάρχουν πολλές ομάδες το βλέπω πολύ θετικά.. Το ότι κάποια ζητήματα που αφορούν τον κλάδο γενικότερα μένουν κάτω από το χαλί είναι κάτι που με προβληματίζει…, αλλά είναι κάτι που χρειάζεται προσωπική δουλειά από τον καθένα και δε μπορώ να ξέρω τις προθέσεις και τις προτεραιότητες του καθενός… αυτό που ξέρω είναι ότι οι νέοι διψάνε για δημιουργία, διψάνε για έκφραση… και αυτό που εύχομαι είναι να υπάρξει ένα στέρεο υπόβαθρο για όλη αυτή την κίνηση… ένα σύστημα που να αντέχει και να προάγει αυτή την προσπάθεια.

Δ.Κ.: Πράγματι υπάρχουν πλέον πολλές νέες θεατρικές ομάδες, οι οποίες δείχνουν την οπτική τους και έτσι εκφράζεται με έναν φρέσκο τρόπο η θεατρική δημιουργία. Βέβαια, θα ήταν ευχής έργο, να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλες τις νέες ομάδες, γιατί η πληθώρα των ομάδων, οδηγεί στο να δείχνουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό, κάποιες μόνο από τις ομάδες και όχι όλες.

Πόσο ανασταλτικά λειτουργεί για έναν νέο ηθοποιό η οικονομική κρίση, καθώς ο βιοπορισμός αποκλειστικά από το επάγγελμα του ηθοποιού φαντάζει δύσκολος;

Β.Π.: Μεγάλη κουβέντα…

Ανασταλτικά δεν πιστεύω ότι λειτουργεί. Ίσως λειτουργεί μπερδευτικά…, αλλά είναι τόσο μεγάλο το μπέρδεμα με αυτό το επάγγελμα που δεν ξέρω από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω. Τελοσπάντων, σε μερικά ζητήματα, εμείς οι ίδιοι βγάζουμε τα ματάκια μας και δε μας φταίει σε τίποτα η κρίση. Πράγματα γίνονται, και ωραία πράγματα… λίγο τα επιμέρους θέλουν φτιάξιμο..

Δ.Κ.: Ο Βιοπορισμός ενός ηθοποιού χαρακτηρίζεται από αγωνία και άγχος. Αναγκάζεται να δίνει όλη του την ενέργεια σε άσχετες εργασίες για να βιοποριστεί, μέχρι να του δοθεί μια ευκαιρία στα θεατρικά δρώμενα, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας κουρασμένος καλλιτέχνης. Μάλιστα πολλές φορές καλείται να συμμετέχει εθελοντικά σε θεατρικές ή κινηματογραφικές δουλειές. Θέλω να ελπίζω πως τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Ε.Β. Εμείς έχουμε τουλάχιστον την τέχνη μας για να μας φτιάχνει τη διάθεση και να μας κρατά δημιουργικούς.

Τέλος, και λόγω της ιδιότητός μας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε για τη σχέση σας με τη μουσική. Έχετε κάποιο αγαπημένο είδος; Ακούτε ραδιόφωνο ή προτιμάτε mp3, cd, βινύλιο, spotify, όπου έχετε την ελευθερία της επιλογής;

Β.Π.: Εγώ έχω ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Παίζω χρόνια σε μουσικές σκηνές (κιθάρα-τραγούδι) προτού ασχοληθώ με το θέατρο. Σύντομα, ελπίζω να έχω και στα χέρια μου την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Μουσική δεν ακούω πια όσο θα ήθελα, λόγω περιορισμένου χρόνου… αγαπώ πολύ το ραδιόφωνο… ωστόσο, όποτε βρεθώ σπίτι ή σε αυτοκίνητο ταξιδεύοντας, η αλήθεια είναι ότι θα προτιμήσω το cd.

Δ.Κ.: Αγαπώ τη μουσική και όλα τα είδη της, πιστεύω πως είναι αλληλένδετη με το επάγγελμα του ηθοποιού. Θα ακούσω διαφορετικά ύφη, ανάλογα με την διάθεσή μου, και γι’ αυτό χρησιμοποιώ αρκετά το youtube.

Ε.Β. Αγαπώ τη μουσική, απ’ όπου κι αν προέρχεται, με προτίμηση στο ραδιόφωνο! 😛

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής «Δήλος» της Δ. Χατούπη (2010-2012), ενώ παρακολούθησε το πρώτο έτος των σπουδών του στη Δραματική Σχολή Αγ. Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» (2009-2010).

Συμμετείχε στις παραστάσεις: ”Η Κυoκο στο κέντρο της Γης” Ν. Δρακούλα (Σκην. Ν.Δρακούλα) στον κινηματογράφο «ΔΑΝΑΟ» Νοε-Δεκ. του 2014 – παιδική παράσταση η οποία ηχογραφείται και στα στούντιο της ΕΡΤ για το “Θέατρο Της Δευτέρας”, «Πολύ κακό για το τίποτα» Γ. Σαίξπηρ (Σκην. Ελένης Βλάχου / Ομάδα Όμορος) Γεν-Φλεβ. 2014 στο θέατρο Αλκμήνη, «Ασκητική» Ν. Καζαντζάκη (Σκην. Μαρίας Μητροπούλου) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεατρικών Συνθέσεων στο χώρο Τέχνης BETON 7 Οκτ.-Νοε 2013, «Γκόλφω» Σ. Περεσιάδη (Σκην. Αλεξ.Γιάννου – Ελένης Αποστολοπούλου) Ιουλ. 2013 στο πλαίσιο του 63ου Θεατρικού Φεστιβάλ της Avignon στη Γαλλία. Το Σεπτέμβρη του 2012 συμμετέχει στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου στο κέντρο της Αθήνας με τις παραστάσεις «Η Όπερα της Πεντάρας» και «Η μικρή Σειρήνα» σε σκηνοθεσία Θ. Εσπίριτου. Το Μάιο του 2012 στο Φεστιβάλ Αναλογίων του Εθνικού Θεάτρου με το μουσικό παραμύθι «Η μικρή Σειρήνα» Θ. Εσπίριτου (Σκην. Θ. Εσπίριτου). Τον Αύγουστο του 2012 συμμετέχει στη μουσικοθεατρική παράσταση «Ερωτας-Αγάπη-Προδοσία», όπου απαγγέλει αποσπάσματα από το Μονόγραμμα του Οδ. Ελύτη σε σκηνοθετική επιμέλεια Γ. Σκουρλέτη.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Commedia dell’ arte με τους Camilla Bombardini – Byron Skouris και Butoh-Μάσκας με την Κατερίνα Δρακοπούλου. Από το 2001 μέχρι και σήμερα εμφανίζεται σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας ως τραγουδοποιός και ερμηνευτής. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φωνητικής, κιθάρας και κρητικής λύρας. Από το 2011 συμμετέχει και σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις (μουσικά αφιερώματα, παρουσιάσεις βιβλίων – ποιητικών συλλογών). Είναι απόφοιτος του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Αθήνας. Γνωρίζει Αγγλικά και Ιταλικά.

ΔΩΡΑ ΚΟΦΙΝΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» (2009-2012).

Συμμετείχε στο θεατρικό εργαστήρι Αγίας Βαρβάρας (2006-2008). Παρακολούθησε σεμινάρια της Ρέινα Εσκενάζυ «Ο ηθοποιός μπροστά στην κάμερα» (2014), της Rafika Chawishe «Τεχνική στην υποκριτική» (2013), του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Διδασκαλία και ανάλυση των έργων του» (2008 – 2009), καθώς και σεμινάριο κίνησης – χορευτικού αυτοσχεδιασμού με την Νίνα Αλκαλάη (2013).

Συμμετείχε στις παραστάσεις: «Σκηνές» του Ευθύμη Φιλίππου, σκηνοθεσία Μάνος Λαμπράκης – Ζωή Χατζηαντωνίου, αναλόγιο Θέατρο Τέχνης (2014), «Πολύ κακό για το τίποτα « του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Ελένη Βλάχου, θεατρική ομάδα Όμορος, (2013-2014) .Στον κινηματογράφο συμμετείχε στην μεγάλου μήκους ταινία «Park», σκηνοθεσία Σοφία Εξάρχου (2014).

Φωτογραφήθηκε από τον Τάκη Διαμαντόπουλο, για τουριστικό οδηγό Αττικής. Γνωρίζει Αγγλικά. Έχει κάνει ρυθμική, χορό και ξιφασκία.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτη της Δραματικής σχολής του Ι. Καμπανέλλη, και Δημόσιου ΙΕΚ Χαλανδρίου (ειδικότητα Οργανωτικός συντονιστής παραγωγής – πρακτική άσκηση στην ΕΡΤ). Παρακολούθησε μαθήματα Φλάουτου, σολφέζ και θεωρία της μουσικής στο Ωδείο Αθηνών. Γνωρίζει Αγγλικά και Η/Υ (πτυχίο ECDL). Παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής και αφήγησης με τις: Ελένη Σκότη και Αγγελική Παπαθεμελή.

Συμμετείχε στις παραστάσεις: ”Η Κυόκο στο Κέντρο της Γης” με την Καλλιτεχνική Ομάδα ”Τρελλή Ροδιά” σε σκηνοθεσία – συγγραφή Ν. Δρακούλα, ”Σκηνές” του Ε. Φιλίππου, στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, σκηνοθετ. επιμέλεια Ζ. Χατζηαντωνίου και Μ. Λαμπράκη, ”Πολύ Κακό Για Το Τίποτα” W. Shakespeare με την Θεατρική Ομάδα ”Όμορος”, σε σκηνοθεσία Ε. Βλάχου, στα πλαίσια του 4ου Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου: ”Express”, σε σκηνοθετική επιμέλεια του θ. Εσπίριτου και στη διαδραστική παιδική παράσταση ”Μια Απίστευτη Πρωτοχρονιάτικη Περιπέτεια” σε σκηνοθεσία Ε. Βλάχου η οποία παρουσιάστηκε σε σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Στην ταινία Μικρού Μήκους ”Γκρίζα Διαδρομή” του Α. Παπαδημητρίου. Πήρε Μέρος στα Project: “1111 Χαμόγελα” του φωτογράφου Dimitris The Athens και στο “Misirlou Shake” της Μπύρας Fix.

ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Δήμου Αγ. Βαρβάρας “Ιάκωβος Καμπανέλλης» (2008-2012) και του τμ. Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, καθώς και κάτοχος Μεταπτυχιακού διπλώματος πάνω στην Πολιτιστική Διαχείριση (Maastricht University).

Πραγματοποίησε εξάμηνη φοίτηση στο Παν/μιο της Ουτρέχτης («Film & Media»). Παρακολούθησε σεμινάρια Commedia dell’ Arte (Camilla Bombardini – Byron Skouris), μαριονέτας (Michael Meschke), μουσικοκινητικής, κιν/φικου σεναρίου, παιδικής ψυχαγωγίας και θεάτρου, χορού.

Σεμινάρια υποκριτικής με τους: Δημήτρη Ήμελλο, Θωμά Μοσχόπουλο, Ναταλία Στυλιανού, Παρθενόπη Μπουζούρη.

Μιλά αγγλικά και γαλλικά. Γνωρίζει πιάνο (1η Ανωτέρα) καθώς και θεωρία-σολφέζ. Παρακολουθεί μαθήματα φωνητικής.

Έχει διδάξει θεατρικό παιχνίδι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και σε ιδιωτικά ΙΕΚ, έχει δουλέψει για πολιτιστικά project στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει εργαστεί ως υπεύθυνη παραγωγής και επικοινωνίας στα θέατρα Τόπος Αλλού, 104 Θέατρο Λόγου και Τέχνης, Θησείον κ.α.

Συμμετείχε στις παραστάσεις: «Βασιλιάς Ληρ» (2014, θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, σκηνοθ. Γ. Παπαγιάννης), «Πολύ Κακό για το Τίποτα» (2014), «Εξπρές» (2012 – 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου. Θ. Εσπίριτου), «Επιτάφιος» (Ιούλιος 2012 σκην: Α. Μπρούσκου, Π. Μπουζούρη) Επίσης στις ταινίες μικρού μήκους: «Μέρες Ευημερίας» (σκην. Α. Κατερινοπούλου) “Dream Space” και Γκρίζα Διαδρομή (σκην. Άντυ Παπαδημητρίου) και στην τηλεόραση στο διαφημιστικό σποτ της Conn-x (Νοέμβριος 2011, σκηνοθ. Μπάμπης Μακρίδης).

Σκηνοθέτησε την παράσταση «Πολύ κακό για του Τίποτα», W. Shakespeare (Beton 7- Θέατρο Αλκμήνη 2013-14).

Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά το θεατρικό έργο του Ben Jonson “Every Man Out Of His Humor”.

Τα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη της Κατερίνας Ευαγγελάτου («Γυάλινος κόσμος» θέατρο Δ. Χορν, «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, «Θεατές», Εθνικό Θέατρο). Παράλληλα συμμετέχει σε θεατροπαιδαγωγικό δρώμενο στο Θέατρο Πόρτα σε σκηνοθ. Θωμά Μοσχόπουλου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση από την ομάδα Όμορος σε σκηνοθεσία Μάξιμου Μουμούρη στο 15νθήμερο Σύγχρονης Θεατρικής Δημιουργίας Αισχυλείων
11 και 12 Ιουλίου 2015

«Γιατί όλες οι καλομοιριές του κόσμου και τα πλούτη, μια μόνο ασκιά είναι στη ζωή την πρικαμένη τούτη, μια φουσκαλίδα του νερού, μια λάβρα που τελειώνει…»
(Ε’ στ. 671-673)

Μια ομάδα νέων σε κάποιο κρητικό χωριό. Πανηγύρι.
Το οξύμωρο της χαράς της αφήγησης μιας τραγικής ιστορίας. Το δέος μπροστά στην ανθρώπινη ικανότητα για το καλό και το κακό. Οι μοίρες των ηρώων μεταίωρες πάνω στον τροχό της Τύχης.

Η Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση, έργο γραμμένο στην Κρήτη περίπου στα 1600 μ.Χ., στέκεται μεταξύ του λόγιου και του λαϊκού, του μεσαιωνικού και του αναγεννησιακού, της αρχαίας τραγωδίας και του θεάτρου του μπουλουκιού.

Πώς ακούμε σήμερα τέτοιες ιστορίες υψηλού ηρωισμού, ακραίας οργής, απόλυτου έρωτα (ελληνική «πρόταση» ενός Ρωμαίου και Ιουλιέτας); Μάλλον με την ασφάλεια της απόστασης από τα γεγονότα. Με την ελπίδα πως θα νιώσουμε εκείνο το συναίσθημα της γοητείας που βιώνουν τα μικρά παιδιά στο άκουσμα τέτοιων ιστοριών από τη γιαγιά που τα κοιμίζει.

Για το έργο
Ο Πανάρετος, παιδί βασιλικής οικογένειας που δε φανερώνει την καταγωγή του, ερωτεύεται και παντρεύεται κρυφά την Ερωφίλη, μοναχοκόρη του βασιλιά Φιλόγονου. Όταν το μυστικό τους φανερωθεί ο Φιλόγονος θα εξαντλήσει κάθε όριο εκδικητικότητας και οργής και ο τροχός της Τύχης θα γυρίσει για όλους αντίστροφα.

INFO
Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση | Ομάδα Όμορος
15νθήμερο Σύγχρονης Θεατρικής Δημιουργίας Αισχυλείων
11 και 12 Ιουλίου 2015
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Τηλ.: 210-5565613
Γενική Είσοδος: 5€
Παλαιό Ελαιουργείο – Παραλία Ελευσίνας
www.aisxylia.gr

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μάξιμος Μουμούρης
Παίζουν: (αλφαβητικά) Ελένη Βλάχου, Μαντώ Γιαννίκου, Δώρα Κοφινά, Γιάννης Μοναστηρόπουλος, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Βασίλης Παναγιωτίδης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Σκηνικά: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτογραφίες: Γιάννης Καρνεσσιώτης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Βασίλειος Παναγιωτόπουλος
Μουσικοί: Γιώργος Μπάκας (ηλεκτρική κιθάρα), Αιμίλιος Μπαργιαμπάς (ηλεκτρικό μπάσο), LucretiaDeManchione (ντραμς)
Παραδοσιακοί χοροί: Ευγενία Ζαχαρίου
Επικοινωνία: Pros & Comms

Πρόσβαση
Το Παλαιό Ελαιουργείο βρίσκεται στην παραλία της Ελευσίνας και η είσοδος στον χώρο γίνεται από τον πεζόδρομο της οδού Κανελλοπούλου.
Με λεωφορείο: Στάση “Τέρμα” (Αρ. Γραμμής 845 Πειραιάς – Ελευσίνα μέσω Θηβών, 871 Πειραιάς – Ελευσίνα μέσω Λ. Σχιστού, A16)
Γραμμή 876 ΕΛΕΥΣΙΝΑ – ΣΤ. ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ (ΚΥΚΛΙΚΗ)
Υπεραστικό Λεωφορείο ΜΕΓΑΡΩΝ, κάθε μισή ώρα έξω από σταθμό Θησείου. (Περνάει μέσα απ’ την Ελευσίνα, μισή ώρα περίπου διαδρομή)
Με προαστιακό: Αποβίβαση Σταθμός Μαγούλας και μετά παίρνετε τα λεωφορεία Αρ. Γραμμής 879 ή 863 (Νοσοκομείο – Ελευσίνα)

Η ομάδα Όμορος
Η θεατρική ομάδα Όμορος (ὅμορος < ὁμός + ὅρος που συνορεύει με) δημιουργήθηκε το 2013 από έξι νέους ηθοποιούς που μετά από ευτυχείς συνεργασίες στα χρόνια των σπουδών τους αποφασίζουν να ξαναμαζευτούν και να δουλέψουν με στόχο τη θεατρική έρευνα και δημιουργία. Με αφορμή το φεστιβάλ “Θεατρικές Συνθέσεις ΙΙ” σε διοργάνωση του Beton 7, η νεοσύστατη ομάδα Όμορος παρουσιάζει τον Μάιο 2013 την πρώτη της παραγωγή, το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Πολύ κακό για το τίποτα» σε σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου. Το φεστιβάλ είχε θέμα τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, παρουσιάζοντας 14 έργα θεατρικών ομάδων και μεμονωμένων καλλιτεχνών οι οποίοι επιλέχθηκαν για το συγκεκριμένο θεματικό άξονα. Η ίδια παράσταση επαναλαμβάνεται από την ομάδα Όμορος τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2014 στο θέατρο Αλκμήνη.

Links
Facebook: http://on.fb.me/1gV6Zlh
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC_qScPTyIR4t4czXGnIsKPw

Η PLAYLIST ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΟΜΟΡΟΣ

1. Yellow Flicker Beat – Lorde
2. My Silver Lining – First Aid Kit
3. Postcards From Italy – Beirut
4. The Sun (feat. Graham Candy) – Parov Stelar
5. In a manner of speaking – Nouvelle Vague
6. Love Will Tear Us Apart – Joy Division
7. Grace – Jeff Buckley