Οι μουσικές επιλογές της Μαριάνθης Κολιάκη θα σας συνοδεύσουν στην ανάγνωση της συνέντευξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σε καλωσορίζουμε στο Sin Radio! ‘Nerve’, ένα έργο σε πανελλήνια πρώτη, με θέμα τις σχέσεις στην εποχή των social media, τις συμπεριφορές που χάνονται και τη δυσκολία μας στην καθημερινή επαφή. Το θέμα είναι άκρως επίκαιρο και έχει απασχολήσει αρκετά. Τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο κείμενο – έργο να ξεχωρίζει;

Καλώς σας βρήκα! Ένα αμερικάνικο σύγχρονο έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και γράφτηκε το 2003 από τον Adam Szymkowicz. Καταπιάνεται κυρίως με το θέμα του online dating και με βάση αυτό πραγματεύεται πολλά από τα προβλήματα, ψυχολογικής και ψυχικής φύσεως, του σύγχρονου ανθρώπου. Η έλλειψη επικοινωνίας και η ανάγκη μας γι’αυτην, οι συναισθηματικοί μας εγκλωβισμοί, η ανάγκη μας για αποδοχή, η μοναξιά, η ανικανότητα για ουσιαστική αγάπη και κατανόηση. Πρόκειται για δύο χαρακτήρες με πολλά συναισθηματικά κενά και έρμαια των νευρώσεών τους που προσπαθούν. Προσπαθούν να νιώσουν, προσπαθουν να γίνουν “φυσιολογικοί”. Ένα κείμενο που αφορά κυρίως ανθρώπους της γενιάς μας. Όλοι μας θα εντοπίσουμε μία Σούζαν ή έναν Ελλιοτ μέσα μας, σε κάποιο βαθμό.

Σκληρα νοήματα περασμένα με ένα λίγο πιο “ανάλαφρο” τρόπο και με ένα ιδιαίτερο χιούμορ. Ένα έργο”τρελιάρικο” θα το χαρακτήριζα εγώ!

Κορίτσι γνωρίζει αγόρι, μέσα από μια οθόνη και την ημέρα που απουσιάζει η τεχνολογία, οι δύο άνθρωποι δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Έχεις αντίστοιχη μαρτυρία από το φιλικό – συγγενικό περιβάλλον σου; Συμβαίνει τόσο συχνά όσο πιστεύουμε ή ζούμε, μέσα από τέτοια έργα, σκηνές ενός μέλλοντος;

Πολύ σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας δυστυχώς. Η επικοινωνία όπως την ξέραμε έχει χαθεί…  Είμαστε όλοι πάνω από μία οθόνη και προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Έχουμε παγώσει τις 5 αισθήσεις μας και χρησιμοποιούμε μόνο ένα πληκτρολόγιο. Φτιάχνουμε ο ένας προς τον άλλον μία εικόνα που δεν είναι πραγματική και αν έρθει η στιγμή της αλήθειας-συνάντησης, που συνήθως δεν θες να έρθει γιατί φοβάσαι πως θα σου χαλάσει όλο αυτό το πλατωνικό και γοητευτικό του πράγματος, έρχεται λοιπόν αυτή η στιγμή και ψαχνεις ποιον εαυτό θα φορέσεις. Ξεχναμε πώς να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια, πώς να τους ακούμε, ξεχνάμε σιγά σιγά τη γλώσσα του σώματος… Κλεινόμαστε στον εαυτό μας και κρυβομαστε πίσω από μία οθόνη. Αυτό είναι τρομακτικό. Και φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που είναι επικίνδυνο. Έχω ακούσει διάφορες ιστορίες από φίλους. Ξέρω πως συμβαίνει. Προσωπικά δεν μου έχει συμβεί. Θέλω να γνωρίζω τους ανθρώπους με τα μάτια μου και τις αισθήσεις μου. Φοβάμαι πως αυτό το μέλλον έχει έρθει….

Πώς προσέγγισες την ηρωίδα σου; Κινήθηκες ερμηνευτικά πάνω στη σκηνοθετική γραμμή ή χρωμάτισες την ερμηνεία σου και με προσωπικές πινελιές; Θα έκανες παρέα με αυτό το κορίτσι, αν το συναντούσες εκεί έξω; Τι αισθάνεσαι γι’ αυτήν; Στη σκηνή πόσο μεγάλη είναι η ταύτισή σου μαζί της;

Αφού πήρα στα χέρια μου το έργο και το διάβασα, προσπάθησα να φανταστώ τη Σούζαν. Η εικόνα που είχα φτιάξει γι’αυτην δεν απείχε, νομίζω, πολύ από του σκηνοθέτη μας, του Μάριου Παϊτάρη. Στις πρόβες υπήρχε διάχυτο το κλίμα ενός πολύ όμορφου δημιουργικού διαλόγου. Ο σκηνοθέτης έχει πάντα το δικό του όραμα και πάνω σε αυτό κινηθηκαμε και βρήκαμε σχετικά γρήγορα τις ισορροπίες μας. Νομιζω πως ναι, θα έκανα παρέα μαζί της. Αυτή δεν ξέρω! Χαχαχαχα. Τη Σούζαν την έχω αγαπήσει, τη νιώθω, μπορώ να μπω στη θέση της και να την κατανοήσω, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να τη βοηθήσω. Στη σκηνή ταυτίζομαι μαζί της σε βαθμό που τρομάζω.

Πώς, στη σύγχρονη Ελλάδα, ένα νέο κορίτσι αποφασίζει να γίνει ηθοποιός; Τι το κινητοποιεί προς αυτήν την απόφαση και τι μέλλον πραγματικά προσδοκά για την τέχνη του; Υπάρχει ενδόμυχα η σκέψη της μετανάστευσης, σε κάποιον άλλο τόπο που η τέχνη και το ταλέντο σου μπορεί να αναγνωριστούν ηθικά και οικονομικά, περισσότερο από τη δική μας χώρα;

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω! Δεν ξέρω πώς να το πω και να μην ακουστεί κάπως, αλλά νιώθω σαν να ήταν η φυσική μου εξέλιξη το να βρεθώ στη σχολή και να ασχοληθω με αυτό. Δεν υπήρξε ιδιαίτερη σκέψη ή κάποια στιγμή απόφασης. Είχα ακούσει για τη σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου από κάτι φίλους. Είδα φως και μπήκα που λένε, μόνο που εγώ δεν βγήκα ξανά από τον κόσμο που μου ανοίχτηκε εκεί μέσα! Είναι η ανάγκη, ίσως, για έκφραση και επικοινωνία που σε ωθεί σε αυτό, η ανάγκη να δεις τον κόσμο από τα μάτια κάποιου άλλου, η υπέροχη αίσθηση να δημιουργείς συναισθήματα στον κόσμο και να τους κάνεις για λίγο να προβληματιστούν. Είναι που δεν αφήνεις την παιδικότητά σου να πεθάνει.

Η αλήθεια είναι πως, όταν ξεκίνησα εγώ, τα πράγματα στη χώρα μας δεν ήταν σε αυτή την άσχημη κατάσταση και το μέλλον μας δεν φαινόταν τόσο δυσοίωνο. Είχαμε να αναμετρηθούμε μόνο με τις δυσκολίες αυτού του χώρου. Σήμερα οι δυσκολίες έρχονται από παντού και είναι δύσκολο να αντισταθείς στην ασφάλεια και στην οικονομική σταθερότητα που, ίσως, σου δώσουν κάποια άλλα επαγγέλματα. Εγώ επιμένω στην ουσία και την ψυχική μου ικανοποίηση που μόνο στο θέατρο μπορώ να βρω.

Η σκέψη της μετανάστευσης ε; Κοίτα, αν είχα επιλέξει να κάνω στη ζωή μου οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό, νομίζω θα είχα φύγει… εύκολα! Θα είχα δοκιμάσει την τύχη μου αλλού, ναι. Αλλά το βασικό μέσο ενός ηθοποιού είναι η γλώσσα. Πρέπει να νιώθεις και να εννοείς την κάθε λέξη που λες. Κι εγώ δεν μπορώ να νιώσω κάποια άλλη γλώσσα, όσο καλά κι αν ξέρω να την μιλάω. Μόνο το “σ’αγαπώ” μπορώ να νιώσω, όχι το “i love you”. Το ελληνικό θέατρο έχει πολλά να δώσει και θέλω να είμαι μέρος του. Θέλω να διεκδικήσω εδώ την ηθική και οικονομική μας αναγνώριση. Αν με ρωτάς, ίσως θα ήθελα να είχα γεννηθεί Αγγλίδα και να ήμουν επαγγελματίας ηθοποιός εκεί, αλλά θα είχα χάσει τόσα άλλα… Πάντως, έχω φίλους ηθοποιούς σε άλλες χώρες και ξέρω πως και εκεί παρόμοιες δυσκολίες έχουν.

Πώς τα πας με τα social media; Τα χρησιμοποιείς ή σε… χρησιμοποιούν;

Νομίζω τα πάω καλά. Προσπαθώ να έχω ένα μέτρο και νομίζω δεν δυσκολευομαι σε αυτό. Ενημερώνομαι και επικοινωνώ σε φυσιολογικό βαθμό. Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο για να προτιμώ αυτό στο τρένο ή τα κενά μου, από το να χαζευω στην οθόνη μου. Έχω φυσικά fb, αλλά μόνο αυτό! Το χρησιμοποιώ κυρίως για τη δουλειά μου (πολύ χρήσιμο!), για ενημερώνω τους φίλους και να προωθω τις εκάστοτε δουλειές μου, για να μοιραστώ κάποιο ωραίο τραγούδι που άκουσα, κάποιο ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα, κάποιο ωραίο ποίημα ή απόσπασμα που διάβασα, κάτι ωραίο που είδα και αξίζει να το μοιραστώ, κάποιον προβληματισμό μου για τα θέματα της επικαιρότητας. Αυτά. Μιλάω μόνο όταν έχω κάτι να πω. Τις προσωπικές μου στιγμές τις κρατάω για μένα. Δεν νομίζω πως ενδιαφέρει (ή αφορά κάποιον) πού βρίσκομαι ανά πάσα ώρα και στιγμή, με ποιον είμαι, τι κάνω και τι τρώω (αχ, αυτές οι φωτογραφίες με τα τραπέζια και τα φαγητά!). Αυτόν τον καιρό έχω ξεμείνει από υπολογιστή και στο σπίτι δεν έχω ίντερνετ. μπορώ να ζήσω κι έτσι.

Πώς σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Συναντώντας φίλους που η καθημερινότητα μας έχει λίγο απομακρύνει. Μαζευόμαστε συνήθως σε κάποιο σπίτι για ταινία, επιτραπέζια και πολλή συζήτηση. Πάω συχνά θέατρο ή σινεμά. Κάνω βόλτες με τη σκυλίτσα μου. Επίσης, επιδιώκω πολλές φορές να κάθομαι σπίτι μου μόνη, να χαλαρώνω, να διαβάζω, να βρίσκω λίγο την ησυχία μου.

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας;

Χμμμ… δεν κάνω σχέδια! Σκέφτομαι μόνο ταξίδια που θέλω να κάνω! Αυτή την περίοδο ζω τη “γιορτή” μας στο θέατρο Μπιπ και ψάχνομαι για την επόμενή μου δουλειά. Ένα-ένα τα βήματά μου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑΝΘΗ

ΘΕΑΤΡΟ

2015: “ΦΑΟΥΣΤ” Β. ΓΚΑΙΤΕ (ΒΑΛΠΟΥΡΓΙΑ ΝΥΧΤΑ) ΣΚΗΝ. Κ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ / ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ & ‘Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ’ / ΣΚΗΝ. ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΚΙΚΑΣ, ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΧΝΟΣ
2014-2015: “ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ” Ζ. ΦΕΫΝΤΩ (ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΤΙΣ) / ΣΚΗΝ. ΕΥΘ. ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΘΕΑΤΡΟ ALTERA PARS / ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ
2013: “ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ” ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ / ΣΚΗΝ. ΑΝΔΡ. ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΗ ( ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ)
2013: “ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑ” ΚΕΙΜ.- ΣΚΗΝ. ΜΑΡΙΑ ΒΑΡΔΑΚΑ /  ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ
2012: “ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΑΜΠΙΓΚΕΗΛ” ΔΙΟΝ. ΚΟΡΙΑΝΙΤΗ (ΜΑΡΙΑΝΘΗ) / ΣΚΗΝ. ΕΛΕΝΗ ΔΑΓΚΑ, ΘΕΑΤΡΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑ
2010: “ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ” Ο.ΣΑΙΞΠΗΡ ( ΠΟΥΚ) / ΣΚΗΝ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
2008- 2009: “ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ” ( DEVISED THEATRE) / ΣΚΗΝ. ΜΑΡΙΑ ΒΑΡΔΑΚΑ, ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
2006: “Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ” ΣΚΗΝ. ΑΝΝΑ ΣΩΤΡΙΝΗ / ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ- ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ 2006

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
‘SONGS OF REVOLUTION’ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ -ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ BILL MOUSOULIS (ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ)

ΣΠΟΥΔΕΣ
ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗ ΤΗΣ ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ (2008)

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
2009: ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ MARCO MARTINEZ
ΜΕΘΟΔΟΣ SUZUKI
2008: ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ ΜΕ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ FRANCOIS LECOQ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘NERVE’

Nerve του Adam Szymkowicz
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Μπιπ
Αγίου Μελετίου 25 και Κυκλάδων, Κυψέλη.
τηλ: 2130344074

Η Black & White theatre group παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη, το θεατρικό έργο «Nerve» του Αμερικανού συγγραφέα Adam Szymkowicz, στο θέατρο Μπιπ, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Το έργο καταπιάνεται, μεταξύ άλλων, με το επίκαιρο θέμα του online dating. Ο Έλιοτ και η Σούζαν συνομιλούν σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης για αρκετό διάστημα και αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο βήμα και να γνωριστούν από κοντά. Κλείνουν το πρώτο τους ραντεβού και η βραδιά τους ξεκινά στην σκοτεινή αίθουσα παρακολουθώντας ένα ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ και συνεχίζεται σε ένα συνοικιακό μπαρ για ένα ποτό. Η ιστορία ξεκινά από την στιγμή που ο Έλιοτ και η Σούζαν μπαίνουν στο μπαρ.

Το έργο του Szymkowicz έχει παρασταθεί σε πολλούς θεατρικούς οργανισμούς εντός και εκτός Ηνωμένων Πολιτείων, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Σκιαγραφεί με διεισδυτικότητα αλλά και με χιούμορ όλους τους κανόνες (;) ενός πρώτου ραντεβού και πως αυτοί μπορούν να ανατραπούν μέσα από λάθος χειρισμούς, λέγοντας και κάνοντας τα λάθος πράγματα στην λάθος στιγμή. Ένα κείμενο βαθιά ανθρώπινο, σύγχρονο, με χαρακτήρες απόλυτα αναγνωρίσιμους, ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας. Πραγματεύεται ζητήματα όπως η έλλειψη συναισθηματικής ευφυίας, η μοναξιά, η ανάγκη για επικοινωνία. Άνθρωποι, έρμαια των νευρώσεων και των συναισθηματικών τους εγκλωβισμών αναζητούν απεγνωσμένα την αποδοχή και την ουσιαστική συντροφικότητα.

Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Μάριος Παϊτάρης
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Εικαστική επιμέλεια : Αγγελίνα Παγώνη
Επιμέλεια κίνησης/Χορογραφίες: Αναστασία Γεωργαλά
Μουσική επιμέλεια/Μίξη ήχου: Dub punk
Κατασκευή μαριονέτας: Σωκράτης Παππάς
Σχεδιασμός αφίσας/Φωτογραφίες: Βασίλης Τασιόπουλος
Teaser trailer: gcldp / Γιώργος Συμεωνίδης – Άρτεμις Σταθάκου
Παίζουν: Μαριάνθη Κολιάκη, Γιάννης Ρούσσος

Info:
Τοποθεσία: Μπιπ, Αγίου Μελετίου 25 και Κυκλάδων, Κυψέλη.
Παραστάσεις: Από 7 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 85’
Τιμές εισιτηρίων : Κανονικό: 10 €, Φοιτητικό 8€, ανέργων και ατέλειες 5 €.
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2130344074

Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο bar «Ποδήλατο», Θεμιστοκλέους 48 Εξάρχεια.

Η PLAYLIST ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ

1. Travis – Idlewild ft. Josephine Oniyama
2. Placebo – Meds
3. Sam Smith – Writing’s On The Wall
4. Amy Winehouse – You Know I’m No Good
5. Paolo Nutini – Iron Sky