Σας καλωσορίζουμε και πάλι στο Sin Radio! Σεπτέμβριος 2016 > Λόφος Νυμφών (Αστεροσκοπείο) – Απρίλιος 2017 > Six D.o.g.s. Από το έξω στο μέσα κι από το φως των αστεριών στο φως των προβολέων. Τι άλλο έχει αλλάξει αυτούς τους 6 μήνες, ποιες οι διαφορές των δύο παραστάσεων;

Καλώς σας βρήκα και ‘γω! Η παράσταση 7 elements μεταφέρθηκε από τον λόφο Νυμφών στο Θέατρο Απόλλων και στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας την περασμένη Πέμπτη 20 Απριλίου. Πρόκειται για ένα πανέμορφο θέατρο στο οποίο ήθελα πολύ να παίξω. Μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να το κάνω φέτος, ενώ η παράσταση τελούσε υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού οργανισμού και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Θα ήθελα να αναλύσω για λίγο την σεζόν που σιγά σιγά αποχαιρετάμε και να κάνω μια στάση στον Νοέμβριο του 2016, όπου και παρουσίασα στην γενέτειρά μου μια ξεχωριστή μουσική και θεατρική παράσταση για μικρά και μεγάλα παιδιά, για την οποία έγραψα την μουσική, ενώ συμμετείχα και ως ηθοποιός. Η Performαnce της Πρωτομαγιάς διαφέρει  όσον αφορά την θεματική. Επί της ουσίας πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι συνθέσεις από το έργο «Τα Πουλιά Ανήκουν στον Ουρανό». Πρόσθετα θα ακουστεί το ποίημα του Κ. Π . Καβάφη Dakness and shadows σε απαγγελία και ερμηνεία της ηθοποιού Δώρας Σαμψώνα. Πρόκειται για μια σύνθεση που λειτουργεί ως soundtrack κάτω από αυτό τον μαγευτικό και ταυτόχρονα λυρικό λόγο του ποιητή.

Καβάφης και Λόρκα. Διάβασα τα ονόματά τους στο δελτίο τύπου και επειδή τελευταία γίνεται λόγος από αρκετούς καλλιτέχνες για έργα των κλασικών ποιητών που δεν έχουν τραγουδηθεί και μένουν άγνωστα στους πολλούς, έχω την εξής απορία: Δεν υπάρχουν αξιόλογοι σύγχρονοι δημιουργοί και γι’ αυτό καταφεύγουμε στους προαναφερόμενους ή όλο αυτό κρύβει και μια κρυφή επιθυμία για επιτυχία, αφού είναι αρκετά δημοφιλείς; Πόσο επικίνδυνο είναι να ασχοληθεί κάποιος με κάτι που δεν γνωρίζει καλά και αν «τιμωρείται» από τον κόσμο στην περίπτωση που το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο, κατά την κρίση του κοινού;

Δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάτι το τόσο επικίνδυνο, ούτε μπορούμε να φράξουμε την τέχνη οριοθετώντας την με ποιητικά ναρκοπέδια και όρους όπως «no mans land». Η δική μου δημιουργική γραφή δεν έχει όρια. Όπως και η τέχνη θεωρώ ότι δεν έχει όρια. Δεν αναγνωρίζει πτυχία, διπλώματα, διδακτορικά και κατά καιρούς τα σκίζει, αναθεωρείται και θεριεύει μέσα σε δωματιάκια φοιτητικά, στα σοκάκια που οι έφηβοι ερωτοτροπούν. Είναι «δικός μου» και «δικός μας» ο Καβάφης, έχει Ελλάδα μέσα του κι επανάσταση και έρωτα και δάκρυ και θέατρο και μουσική και θάλασσα. Τη γνωρίζω καλά τη χώρα μου, την ξέρω από μικρό παιδί και είμαι και ερωτευμένος μαζί της. Όπως στην αγάπη πρώτα θα ερωτευθώ θα παθιαστώ και μετά.. ας τιμωρηθώ..

Συνεχίζω με τους κλασικούς. Πόσο προχωρημένοι ήταν τελικά αυτοί οι άνθρωποι; Ήταν όντως πολύ μπροστά απο την εποχή τους ή δυστυχώς αυτά που έγραφαν τότε ισχύουν και σήμερα; Έχουμε εξελιχθεί τόσο όσο πιστεύουμε ή κάνουμε κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο, με μεγαλύτερη ακτίνα-διάμετρο κάθε φορά, οπότε δημιουργείται η ψευδαίσθηση της εξέλιξης;

Αποδεδειγμένα ήταν μπροστά από την εποχή τους. Έχουμε ανάγκη ένα σημείο αναφοράς ιδιαίτερα στην τέχνη. Από «εκείνο» το σημείο ξεκινάς και πορεύεσαι.

Τελικά αξίζει στην Ελλάδα του 2017 να είναι κάποιος καλλιτέχνης; Έχουν αλλάξει καθόλου οι συνήθειες του κόσμου και ψάχνει το διαφορετικό ή έχει και σε αυτό το κομμάτι ανασκουμπωθεί και πηγαίνει τη λογική «αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι»; Πόσο οξύμωρο, αλήθεια, είναι σε εποχές που δυσκολεύεται ο κόσμος να υπερισχύουν τα ένστικτα που οδηγούν σε πιο συντηρητικές φόρμες, ενώ η φυγή εμπρός κρύβει ίσως περισσότερες λύσεις; Μήπως η δεύτερη εκδοχή κρύβει πολλή δουλειά και δεν θέλουμε να δουλέψουμε;

Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που υπηρετούν την Underground σκηνή, την οργανική μουσική, την εναλλακτική ροκ, τη λυρική τέχνη και κάνουν εξαιρετική δουλειά, έχουνε την δισκογραφία τους, τρέχουν από σκηνή σε σκηνή, δεν τους ξέρει ο πολύς κόσμος, αλλά έχουν το κοινό τους και επικοινωνούν την τέχνη τους. Για μένα το παν είναι να είσαι αναγνωρισμένος μουσικός, αναγνωρισμένος ηθοποιός και όχι αναγνωρίσιμος. Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή και διανύουμε ένα μεταβατικό στάδιο. Θεωρώ ότι αυτό το ζύμωμα θα φέρει αλλαγές. Είμαστε ακόμα στον προθάλαμο· δεν έχουμε μπει ακόμα στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας. Αυτό το στάδιο διανύουμε. Και νομίζω θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι ιδιαίτερα την τελευταία 5ετία το Ελληνικό κοινό δεν τα πετάει εύκολα τα χρήματά του για να διασκεδάσει. Ναι είναι δύσκολα, είναι πολύ δύσκολα. Είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά αξίζει να κρατήσουμε τον φάρο αναμμένο γιατί η τέχνη είναι το αναμμένο καντηλάκι που μας δίνει ελπίδα.

Από μια έρευνα στο διαδίκτυο είδα πως με την πολλή δουλειά δεν έχετε πρόβλημα. Πείτε μας τι ακριβώς είναι αυτά τα σεμινάρια που είστε εισηγητής στην Πάτρα, πώς προέκυψε η ανάγκη να μεταλαμπαδέψετε εμπειρίες και γνώσεις σας;

Ο κύκλος σεμιναρίων έχει γενικό τίτλο Θεατρικές και Μουσικές Εφαρμογές. Κάθε κύκλος έχει διαφορετική θεματική και με το καλό θα καταλήξει σε μια μικρή performance βασισμένη σε ένα χορικό από την Εκάβη του Ευριπίδη. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου διδάσκω. Πιάνο, χορωδία, αργότερα και ταυτόχρονα με την τριβή με το θέατρο δίδαξα Μουσική Έκφραση, ενώ δούλεψα την τελευταία 8ετία σε πειραματικό στάδιο με έφηβους και ενήλικες σε ανάλογα «προγράμματα».

Αρκετές εβδομάδες τώρα υπάρχει κινητικότητα στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων. Εμείς, ως ανεξάρτητοι παρατηρητές, απορούμε με την ανοχή που έδειξαν δημιουργοί-καλλιτέχνες και κυβερνώντες τόσα χρόνια σε αυτό το ευαίσθητο δεδομένο. Εσείς, ως δημιουργός, έχετε αντιληφθεί τι ακριβώς έχει συμβεί; Ψιθυρίζεται (από διάφορους καλοθελητές ή μη) πως κάποιοι καλλιτέχνες με το αζημίωτο (φυσικά) εξαργύρωσαν όλα αυτά τα χρόνια τη σιωπή τους εις βάρος συναδέλφων τους. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί ο καλλιτεχνικός κόσμος δεν έχει κάνει ακόμα αυτοκάθαρση και περιμένει λύσεις από τρίτους;

Γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση και μετά τις τελευταίες εξελίξεις επάνω στο θέμα απ΄όσο βλέπω κι ακούω μιλάμε για μια νέα εποχή στην αυτοδιαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων. Ναι, είμαι ενημερωμένος και γενικά παρακολουθώ τις εξελίξεις. Μετά και τις μαζικές συγκεντρώσεις καλλιτεχνών και τις γενικότερες κινητοποιήσεις, νομίζω ότι πλέον μπορούμε να μιλάμε για αυτοκάθαρση.

Τι ετοιμάζετε να παρουσιάσετε μετά την εμφάνιση αυτή; Μια ενδεχόμενη καλλιτεχνική πρόταση με προοπτική δημιουργίας και εξέλιξης εκτός Ελλάδος, με μόνιμη εγκατάσταση, θα σας απασχολούσε ή θα δυσκολευόσασταν να φύγετε; Και τελικά, αυτοί που αποφασίζουν να φύγουν είναι πραγματιστές (που βλέπουν ότι δεν υπάρχει μέλλον εδώ) ή ριψάσπιδες (όπως κάποιοι τους χαρακτηρίζουν, κρίνοντας ως επιπόλαια αυτή την επιλογή τους);

Είναι νωρίς να ανακοινώσω το επόμενο βήμα, αν και θέλω πολύ αυτό το καλοκαίρι να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά και να ευχαριστηθώ τη συναυλιακή και τη θεατρική Ελλάδα από τη σκηνή. Θα δυσκολευόμουν να φύγω… απ’ την άλλη θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά, αν υπήρχε μια πρόταση σχετική. Εντάξει, είναι δύσκολη η κατάσταση και θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη. Όμως έχουμε ξαναπεράσει δύσκολα… πτωχεύσεις.. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον που μεταναστεύει λιποτάκτη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ LIVE PERFORMANCE

«ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ LIVE ΣΤΟ SIX D.O.G.S
ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΙΟΥ 2017

Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, Αθήνα)

Την Δευτέρα 1η Μαΐου 2017 και ώρα 21.00 ο Ανδρέας Κατερινόπουλος ανεβαίνει στη σκηνή του six d.o.g.s στην Αθήνα για μία και μοναδική γιορτινή live performance. Η παράσταση αυτή περιέχει Σουίτες από την συλλογή Film Suites & Suites for ballet με γενικό τίτλο «Τα Πουλιά Ανήκουν στον Ουρανό» καθώς και κομμάτια από το επερχόμενο album του. Ξεχωριστή θέση στο πρόγραμμα αποτελεί το ποίημα του Federico Garthia Lorca «Κλάψε κιθάρα μου» σε στίχους Λίνας Δημοπούλου που αποδίδει ο ίδιος. Η ορχήστρα θα αποτελείται από ένα μικρό ensemble εγχόρδων (string ensemble) βιολιά, τσέλο, κρουστά, κιθάρες, μπουζούκι και μαντολίνο. ενώ για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί μελοποιημένο το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη Darkness & Shadows από τα Κρυμμένα ποιήματα σε απαγγελία και ερμηνεία της ηθοποιού Δώρας Σαμψώνα.

Ο 36χρονος Ανδρέας Κατερινόπουλος είναι ένας συνθέτης, performer και πιανίστας με αξιοσημείωτη πορεία. Οι επιρροές του, από την κλασική και ρομαντική μουσική σκηνή και το κύμα του μινιμαλισμού έως την βρετανική εναλλακτική post rock, σε συνδυασμό με τις σπουδές του στο κλασικό πιάνο, στην σύνθεση και το τραγούδι, τού δίνουν μια ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους νέους Έλληνες δημιουργούς. Σε ένα ευρύτερο φάσμα ατμοσφαιρικής και ambient υπόστασης, ο εξαιρετικά ταλαντούχος αυτός μουσικός συνδέει την μοντέρνα post-μινιμαλιστική σύνθεση με την κλασική μουσική, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο, βαθιά συναισθηματικό και πλούσιο σε χρώματα και αναφορές αποτέλεσμα, αφήνοντας ανοιχτές διάπλατα τις πόρτες στον κλασικό ρομαντισμό.

Οι εμφανίσεις του είναι επιλεκτικές και τόσο ξεχωριστές όσο και οι συνθέσεις του. Τον είδαμε πρόσφατα στην Αθήνα (02.09.2016 concert under the stars @ Νational Observatory of Athens) σε έναν ασφυκτικά γεμάτο λόφο Νυμφών στο πλαίσιο των συναυλιών με ταυτόχρονη παρατήρηση του ουρανού με αφορμή την επέτειο των 170 χρόνων από την ίδρυση του οργανισμού, ενώ είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η ταινία μικρού μήκους GERASIMOS για την οποία έγραψε την μουσική το 2015, έκανε πρεμιέρα στο 28Ο ΕΧGROUNDFILMFEST στο Wiesbaden της Γερμανίας.

Στις δυνατές στιγμές του καταγράφεται επίσης μία παράσταση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (2014) όπου παρουσίασε το μινιμαλιστικό έργο Ojos Verdes παίζοντας ζωντανά 7 πρωτότυπα cinematic soundtracks για ένα υποθετικό φιλμ (MUSIC FOR A FILM).

Γενική Είσοδος: 5,00 ευρώ

Για περισσότερες πληροφορίες:
Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, Αθήνα)
T: +30 210 3210510
W: http://sixdogs.gr/

Facebook event: https://www.facebook.com/events/406681426397089/

Photos-video by Constantinos Rizos | phtomium.gr
Visual design by Tasos Tsikriteas | oneplusdesign.com

Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά