«Πώς να καταστρέψετε τη ζωή σας». Αυτός είναι ο τίτλος της παράστασης, την οποία έγραψε και πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Ηλιόπουλος και τη σκηνοθετεί η Βασιλική Ανδρίτσου. The summer destruction, γράφει στον υπότιτλο… Καλοκαίρι, σαράντα βαθμοί υπό σκιά κι εσύ να πας θέατρο για να σου δώσουν tips πώς να καταστρέψεις τη ζωή σου… Το λες και cool…

Το θέμα με εμένα είναι ότι αυτά τα tips τα πήρα και 4 χρόνια πριν. Τότε όμως ήταν χειμώνας. Όμως, εγώ είμαι κορίτσι και η καταστροφή αφορά τα αγόρια, φίλους μάλλον του Ηλιόπουλου… Το παράδοξο είναι ότι εδώ και 6 χρόνια αγόρια και κορίτσια προσέρχονται στο θέατρο, είτε με κρύο, είτε με ζέστη, για να πάρουν τις σωστές οδηγίες της καταστροφής… Τα αποτελέσματα φαίνονται αν κοιτάξεις για λιγάκι γύρω σου… Ολοκληρωτική καταστροφή…

Μια όμως ξεκαρδιστική καταστροφή. Μια παράσταση – ταξίδι στον αντρικό τρόπο σκέψης, ενός Γιώργου συγκεκριμένα, όπου σκιαγραφείται η ψυχοσύνθεση του συγχρόνου άντρα και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τα αισθήματα του. Και όταν αυτός ο Γιώργος βρει επιτέλους τη γυναίκα των ονείρων του, τότε…. Ε, τότε πρέπει να απολαύσετε με τα μάτια σας, βήμα-βήμα, το πόσο περίτεχνα δημιουργεί την καταστροφή…

Ρυθμοί γρήγοροι, χιούμορ, ατάκες κι ένας Ηλιόπουλος να ζωντανεύει επί σκηνής τουλάχιστον 30 χαρακτήρες, διηγούμενος τα κατορθώματα του…

Κύριε Ηλιόπουλε καλωσορίσατε στο Sin Radio και στο «Και για πες…». Πείτε μας, τι σχέση έχει ο ένας Γιώργος (εσείς), με τον άλλο Γιώργο (αυτόν της παράστασης);

(του ξεφεύγει ένα γελάκι) Πέραν ότι τους παίζει το ίδιο πρόσωπο, ο ένας Γιώργος προσπαθεί να μάθει στον άλλο Γιώργο (σε εμένα δηλαδή), να μην κάνει λάθη που θα στοιχίσουν ακριβά. Βέβαια, τα λάθη δεν μπορείς να τα αποφύγεις… κάποια στιγμή θα τα κάνεις… Το θέμα είναι να προσπαθήσεις τα λάθη σου να τα κάνεις μαθήματα. Και αυτό είναι στο χέρι μας. Γιατί λάθη θα κάνουμε και δεν είναι κακό αυτό… Ξέρετε, τελευταία συνειδητοποιώ ότι έχουμε αναπτύξει έναν τύπου πολιτισμό, σύμφωνα με τον οποίο αναπτύσσεται μια ψυχολογία να μην κάνεις λάθος ή να μην αποτύχεις. Ενώ από τη φύση τους τα πράγματα είναι αλλιώς. Το πιο πιθανό είναι να αποτύχεις σε κάποια πράγματα… Θα πρέπει να μάθουμε να εξετάζουμε τι κάναμε λάθος, τι πήγε στραβά και να διορθώσουμε τον εαυτό μας.

Αποδοχή, δηλαδή…

Αποδοχή και να μην στήνουμε τον εαυτό μας στον τοίχο, όταν κάτι δεν πάει καλά. Γιατί το λάθος είναι το πιο σίγουρο. Το θέμα για μένα είναι ένα. Πρέπει να γίνεις καλύτερος από τα λάθη σου και από τα χαστούκια που σου δίνει η ζωή.

Είναι βιωματικό το κείμενο της παράστασης;

Όχι ακριβώς. Όχι. Στοιχεία πήρα από φίλους, από ιστορίες που ήξερα, από παρατήρηση ζωής… Ξέρετε, εγώ δεν είμαι ένας βιωματικός συγγραφέας… Η ζωή μου, όπως έχω ξαναπεί, είναι πολύ βαρετή. Δεν κάνω τίποτα το ιδιαίτερο… Άλλωστε για αυτό κάνω αυτήν τη δουλειά… Γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ρέει η αδρεναλίνη, κάτι το οποίο φοβάμαι στη ζωή μου…

(έκπληκτη) Αλήθεια;

Ναι, ναι. Όμως, το θέατρο μου δίνει τη δυνατότητα να γιγαντώσω το είναι μου…

Αποτελεί δηλαδή άλλοθι;

Ναι, σαν άλλοθι. Μου δίνει δηλαδή την αφορμή για να βαδίσω σε μονοπάτια που η καθημερινότητα δεν επιτρέπει.

«Ξεκαρδιστική καταστροφή». Δραματικές καταστάσεις μέσα από μια κωμωδία…

Πιστεύω ότι η κωμωδία έχει δράμα. Όπως και το δράμα έχει κωμωδία. Αν δεν υπάρχει αυτή η μίξη, κάτι έχει πάει λάθος… κάτι είναι ύποπτο… Είναι ακριβώς όπως και η ζωή. Είναι αυτό που λέμε «δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλια»… Αυτό από την μια πλευρά. Από την άλλη πλευρά, συνειδητοποιώ, μεγαλώνοντας, ότι ο πιο εύκολος τρόπος για να πεις μια σκληρή αλήθεια είναι το χιούμορ. Είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο. Πολύ σημαντικό εφόδιο. Προσωπικά, μ’ έχει γλυτώσει πάρα πολλές φορές, το ότι μπορώ να γελάω με τον εαυτό μου… το ότι μπορώ να κάνω πλάκα με μένα… Μπορώ να με αποδομήσω ανά πάσα στιγμή. Αυτό μ’ έχει βοηθήσει πολύ. Είναι μια σημαντική βαλβίδα εκτόνωσης. Τώρα το δράμα.. χμ… άλλωστε και η κωμωδία θα μπορούσε να είναι δράμα… Εξαρτάται από ποια πλευρά τη βλέπεις. Είναι δηλαδή διαφορά θέσης, οπτικής…

Στην παράσταση ο Γιώργος, τρομάζει από έρωτα…

Ουσιαστικά τρομάζει από το αληθινό του πράγματος. Η γενιά μου, αλλά και οι μεταγενέστερες, όλα σχεδόν τα ζούμε μέσα από ένα simulation. Όλα είναι υποκατάστατα. Πώς είναι για παράδειγμα οι βιταμίνες που παίρνουμε και θα μας δώσουν αυτό που λείπει απ’ την πραγματική τροφή, έτσι αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Ως υποκατάστατα. Ακόμη και οι σχέσεις. Ξέρετε, υπάρχει και μια παραφθορά της γλώσσας… και δεν εννοώ σε λεξιλόγιο, αλλά σε νόημα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις λέξεις, χωρίς όμως να καταλαβαίνουν τις δονήσεις που κουβαλούν… ή το έρμα που γέννησε τις λέξεις. Εύκολα λες σ’ αγαπώ, εύκολα λες χωρίζω, εύκολα λες δεν θέλω να σε ξαναδώ… Λέμε τέρατα καθημερινά, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι εννοούμε. Έτσι συμβαίνει στη ζωή… όλα είναι μικρά και βαλμένα μέσα σε κουτάκια, μέσα σε οθόνες ή μέσα από ήχους… Έτσι, όταν συμβαίνει κάτι αληθινό στην ζωή σου, απορυθμίζεσαι και τρομάζεις, γιατί δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει. Και γενναίος είναι όποιος μπορεί να το αναγνωρίσει, να πατήσει stop και να αναρωτηθεί τι του συμβαίνει. Μα είναι κάτι καλό, γιατί λοιπόν να τρομάξω; Και στη συνέχεια να πάρει την ευθύνη να είναι καλός. Όλα τελικά είναι θέμα ευθύνης.

2η ευκαιρία έχουμε;

Την οφείλουμε. Ο Γιώργος, βέβαια, της παράστασης δεν την είχε γιατί είχε κάνει κι άλλα πολλά λάθη. Το ζητούμενο είναι το τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Το πώς θα χειριστεί τις καταστάσεις μετά από αυτό το καθοριστικό που του συνέβη. Όμως, το μάθημά του το πήρε. Και αυτό είναι που κάνει αυτόν τον ήρωα τελικά τόσο συμπαθητικό.

Μα είναι απόλυτα αναγνωρίσιμος αυτός ο χαρακτήρας…

Κι όμως έγινε εν αγνοία μου. Και τελικά όλοι τον ξέρουν. Κι αν δεν είναι ο εαυτός τους είναι κάποιος κοντινός τους που ξέρουν καλά… Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος της παράστασης, μιας και μπορείς και ακολουθείς τον Γιώργο σε όλη του τη διαδρομή. Δεν είναι κάτι άγνωστο. Τον γνωρίζεις από κοντά.

Σίγουρα ναι. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούς για τον πανικό που παθαίνουν οι άντρες, όταν π.χ. βλέπουν στο μπάνιο βαζάκια ή ροζ μπιχλιμπίδια…

Ε, ναι! Μα είναι ένας κόσμος καινούργιος… Φαντάζομαι ότι και οι γυναίκες το ίδιο παθαίνουν, όταν βλέπουν κάλτσες πεταμένες, όταν βλέπουν ξυριστικά ή όταν στο πρώτο κανάλι στο τηλεκοντρολ είναι τα αθλητικά…

Μα είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι που πρέπει να μάθουν να…

Να ζούνε μαζί!

Ο Γιώργος της παράστασης, αφού έχει καταστρέψει τα πάντα, αναρωτιέται «πού πάει τόση αγάπη»… Αλήθεια πού πάει;

Η αγάπη δεν πεθαίνει. Είναι ίσως το πιο σημαντικό δώρο που μπορεί να μας δώσει η διαδρομή μας σ’ αυτήν τη ζωή. Όταν είμαστε μέσα στην αγάπη, αυτό είναι μια εμπειρία που δεν την ξεχνάμε. Και αυτό μπορεί να μας αλλάξει. Είναι μια επανάσταση. Και νομίζω ότι η επόμενη επανάσταση θα είναι η επανάσταση της αγάπης.

Τι ωραίο αυτό που λέτε…

Ναι… Νομίζω ότι είναι ό,τι πιο μαγικό μπορεί να συμβεί.

Πώς ακριβώς το εννοείτε;

Πολύ απλά. Περπατάς στον δρόμο και βοηθάς μια γιαγιά να περάσει απέναντι… Και εκείνη σου ρίχνει ένα βλέμμα. Αυτό από μόνο του, φτιάχνει τη ζωή. Ή ένα χαμόγελο από έναν άγνωστο στον δρόμο… λες, όπα, από πού ήρθε αυτό… κι όμως αυτό σου φτιάχνει το κέφι…. Λέω τα πιο απλά για να πάω στα πιο σύνθετα. Το να μπορώ να αφοσιωθώ σε έναν άνθρωπο ή να μπορώ να βοηθήσω κάποιον πραγματικά… Αυτό ειδικά, το να βοηθάμε, το ‘χω καταλάβει πολύ καλά. Σαν δάσκαλος σε δραματική σχολή, διαπιστώνω διαρκώς πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσεις τα παιδιά να κυνηγήσουν τ’ όνειρό τους. Αυτό είναι αγάπη.

Σήμερα όμως δεν βλέπουμε συχνά την αγάπη… Ας πάρουμε για παράδειγμα τα social… το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι εκεί…

Όμως, τα social δεν είναι η πραγματική μας ζωή. Και αυτό το λάθος κάνουμε… Αν δηλαδή είμαστε ευτυχισμένοι στο Instagram, είμαστε ευτυχισμένοι και στη ζωή μας. Όχι, δεν είναι έτσι. Εξάλλου, και η πρόσφατη ειδησεογραφία το αποτυπώνει αυτό. Η πραγματική ζωή είναι έξω. Δεν είναι οι φίλοι σου αυτοί που είναι στο facebook. Οι φίλοι σου είναι αυτοί που θα σταθούν όχι (μόνο) στα δύσκολά σου, αλλά στη χαρά σου. Κυρίως στη χαρά σου. Βλέπετε, είναι πολύ δύσκολο πράγμα να σου σταθεί ο άλλος στη χαρά σου. Φίλος είναι το χέρι που θα σε κρατήσει, όταν πας να πέσεις. Ή μάλλον το σημαντικότερο είναι να σε σηκώσει, όταν πέσεις. Γιατί θα πέσεις κάποια στιγμή. Αλλά φαντάζεσαι να μην υπάρχει κανείς γύρω σου; Αυτό είναι τραγικό…

Ο Γιώργος εδώ τα έκανε θάλασσα… Ο κουρέας ο Προκόπης στις «Άγριες Μέλισσες» θα το πάρει το κορίτσι;

(γελάει) Μακάρι! Αλλά αυτό είναι στο χέρι της Μελίνας Τσαμπάνη και του Πέτρου Καλκόβαλη. Με την Ορνέλα Λούτη (Λέτα), περάσαμε πάρα πολύ καλά. Και δεν ξέρετε πόσο πολύ χαίρομαι που ο κόσμος αγάπησε αυτή τη δουλειά μ’ αυτόν τον τρόπο. Είμαι πολύ περήφανος που υπάρχω κι εγώ σ’ αυτήν τη σειρά, που υποστηρίζουμε τη συγκεκριμένη ιστορία, με αυτούς τους ηθοποιούς, που παίζουν όπως παίζουν. Που ιδρώνουν τη φανέλα. Δύο χρόνια που παίζεται η σειρά δεν θυμάμαι να έχει έρθει κάποιος μπουρινιασμένος ή να βαριέται…και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό. Είναι καθημερινή σειρά και χρειάζεται αυταπάρνηση για να βγούνε αυτά τα επεισόδια. Δεν είναι εύκολο να περνάς αυτά τα γεγονότα και να μην κρατάς τίποτα πίσω, δηλαδή να θέλεις να μοιραστείς όλες σου τις αντοχές με το κοινό. Και νομίζω για αυτό ο κόσμος έχει αγαπήσει τόσο πολύ τη σειρά αυτή. Και βέβαια υπάρχει ένα εξαιρετικό σενάριο που μιλάει στη γλώσσα του Έλληνα, που μυρίζει Ελλάδα από παντού. Μπορεί να αναφέρεται σε γεγονότα του ’60, αλλά οι άνθρωποι είναι ίδιοι.

Κύριε Ηλιόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ. Χαρά μας να σας βλέπουμε.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας» με τον Γιώργο Ηλιόπουλο
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ 2021
6ος χρόνος ξεκαρδιστικής καταστροφής!
The summer destruction

«Πως να καταστρέψετε τη ζωή σας», που τόσο πολύ αγάπησε το κοινό.

Αυτή η καλοκαιρινή περιοδεία θα περιλαμβάνει δροσερές και φουλ καταστροφικές παραστάσεις σε πολλά θέατρα στην πατρίδα μας. Σας περιμένουμε να απολαύσουμε νύχτες κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό με πολύ γέλιο κι διασκέδασή που μας έχει λείψει τόσο πολύ. Η παράσταση είναι ένα απολαυστικό ταξίδι στον αντρικό τρόπο σκέψης, μια ξεκαρδιστική διαδρομή στην ψυχοσύνθεση του συγχρόνου άντρα και στον τρόπο που διαχειρίζεται τα αισθήματα του .

Ο Γιώργος είναι ένας σημερινός άντρας που επιτέλους βρίσκει την γυναίκα των ονείρων του. Μετά από πολλές περιπέτειες καταφέρνει να είναι μαζί της και την στιγμή που πρέπει να κάνει το μεγάλο βήμα από μια λάθος στροφή του μυαλού τα τινάζει όλα στον αέρα… Πλέον πρέπει να αντιμετωπίσει το χαμό που δημιούργησε …

Ο Γιώργος Ηλιόπουλος με καταιγιστικούς ρυθμούς δημιουργεί στη σκηνή ένα σύμπαν 30 χαρακτήρων, καταφέρνοντας να ζωντανέψει σκηνικά την ιστορία του ηρώα που σε πολλές στιγμές του θα μας θυμίσει τον εαυτό μας.

Το χιούμορ και η συγκίνηση εναλλάσσονται με κινηματογραφικούς ρυθμούς μιας που οι αναφορές του ήρωα είναι κινηματογραφικές και οι ρυθμοί στην παράσταση που έχει στήσει η Βασιλική Ανδρίτσου είναι κινηματογραφικοί. Oι μουσικές επιλογές και το set up της παράστασης έχουν άμεσες επιρροές από το σινεμά. Άλλωστε ο υπότιτλος, δανειζόμενος μια σκέψη του ήρωα είναι: Αν η ζωή σου ήταν ταινία, ποια θα ήθελες να ήταν;

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βασιλική Ανδρίτσου
Ερμηνεία: Γιώργος Ηλιόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Πολυχρόνη
Γραφιστικά: Θοδωρής Σαράφης
Διάρκεια: 100 λεπτά με διάλειμμα

Κρατήσεις εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/periodeia/pws-na-katastrepsete-ti-zoi-sas/