Τον αγαπημένο και έξω από τα καλούπια, ηθοποιό, Σπύρο Χατζηαγγελάκη, τον συνάντησα αρχικά μετά το πέρας της παράστασης «Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον», όπου και κανονίσαμε την επόμενη συνάντησή μας, με πατημένο, αυτή τη φορά, το πλήκτρο της ηχογράφησης.

Τον Σπύρο τον γνώρισε και τον αγάπησε το ευρύ κοινό μέσα από την τηλεοπτική σειρά του Alpha, «Μην αρχίζεις την μουρμούρα», ενώ φέτος πρωταγωνιστεί στη σειρά του ΑΝΤ1, που έχει κάνει αίσθηση, «Ο πρώτος από εμάς».

Γέννημα της Ορεστιάδας, απόφοιτος του τμήματος Φυσικής στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, αν και ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, τελικά τον κέρδισε η υποκριτική και η φωτογραφία. Η υποκριτική ξεκινάει από τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου, ενώ τη φωτογραφία, αν και χόμπι του, την ασκεί με επαγγελματικούς όρους.

Ευγενής, χαμογελαστός, με εξαιρετικά ελληνικά, ειρμό στη σκέψη και στον λόγο, είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας «C for Circus», η οποία δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2008 και από τότε ενώνεται συχνά για να μας παρουσιάσει ιδιαίτερης αξίας παραστάσεις. Όσον αφορά δε στο όνομα της ομάδας, όπως μας λέει ο ίδιος, είναι κατ’ ευφημισμό, όπως για παράδειγμα το V for vendetta και είναι ένα όνομα που τους αρέσει, χωρίς όμως να έχει κάποια σχέση με το τσίρκο ή τον τρόπο που η ομάδα δουλεύει.

Στη συνέντευξη, που ακολουθεί, αναφερόμαστε στην εξαιρετικά δύσκολη παράσταση που συμμετέχει «Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον» και στο άγνωστο θέμα που πραγματεύεται, αυτό του sex trafficking.

Στη συνέχεια, δανειζόμενη εκφράσεις και μηνύματα από την τηλεοπτική σειρά «Ο πρώτος από εμάς», επιδιώκω να γνωρίσουμε καλύτερα τον Σπύρο Χατζηαγγελάκη.

∞

«Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον…». Και η ερώτηση φυσικά είναι πώς προκύπτει ο παράδεισος μέσα από μια τόσο σκληρή και ρεαλιστική παράσταση…

Ακριβώς επειδή είναι αντιστιτικός ο τίτλος. Προέρχεται από το 2,8 κεφάλαιο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, όπου αναφέρεται το πόσο όμορφα πλάστηκε ο κόσμος, πόσο όμορφα πλάστηκε ο άνθρωπος, κ.λπ., κ.λπ. Και ακριβώς επειδή δεν συμβαίνει αυτό, στη σύγχρονη κοινωνία και ιδίως στο θέμα με το οποίο καταπιανόμαστε, ο τίτλος είναι απόλυτα αντίθετος. Παράδεισος. Ποιος Παράδεισος; Και νομίζω ότι ο τίτλος αυτός που επέλεξε η συγγραφέας και η σκηνοθέτης του έργου, η Βαλέρια Δημητριάδη (επίσης ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας «C for Circus»), είναι απόλυτα πετυχημένος.

Όταν για πρώτη φορά είδα την παράσταση, ένιωσα σοκ και ένιωσα σαν να ζω κάπου αλλού, πίσω απ’ τον κόσμο… Αυτό που με σόκαρε ήταν η απλότητα με την οποία μπορεί να συμβεί η απαγωγή στο sex trafficking. Ότι μπορεί να συμβεί στα πολύ δίπλα μας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το είχα τοποθετήσει σε έναν άλλο κόσμο, παντελώς άγνωστο προς εμένα.

Μα ακριβώς αυτό είναι και το πρόβλημα. Τέτοια ζητήματα, όπως αυτό της απαγωγής ανθρώπων, όλοι μας θεωρούμε ότι δεν συμβαίνει δίπλα μας. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο θεωρούμε ότι δεν είναι δίπλα μας. Εμείς, δουλεύοντας για αυτήν την παράσταση, αυτό προσπαθούμε να ανακαλύψουμε, ο καθένας για τον εαυτό του. Να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας γιατί τόσον καιρό δεν βλέπαμε αυτό το ζήτημα. Και φυσικά μπορεί να μην το δεις και ποτέ. Γιατί πολύ απλά δεν σου επιτρέπουν να το δεις. Αλλά γιατί δεν πάει ποτέ η σκέψη μας ότι θύματα trafficking μπορεί να είναι ο καθένας μας; Εγώ ή εσύ. Ο καθένας μας, γιατί δεν διαφέρουμε σε κάτι…

Δεν διαφέρουμε…(;) Ίσως όμως έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό συμβαίνει σε μια ίσως πιο υποβαθμισμένη περιοχή; Ίσως σε ανθρώπους πιο επιρρεπείς; Ειλικρινά δεν ξέρω…

Άρα, Έλενα, εάν αυτή τη συνέντευξη την έκανες σε άνθρωπο φτωχό, από υποβαθμισμένη περιοχή… εάν εγώ, δηλαδή ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, ήμουν ένας άνθρωπος φτωχός, χωρίς οικογένεια, θα ήταν διαφορετική η ερώτησή σου;

Δεν ξέρω στ’ αλήθεια Σπύρο…

Θα μου έλεγες ότι για εσένα Σπύρο είναι πιο εύκολο να πέσεις θύμα σωματεμπορίας;

Μάλλον δεν θα το σκεφτόμουν έτσι…

Άρα, δεν έχει να κάνει με όλα αυτά. Φυσικά τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι, για να απαχθούν, επιλέγονται με βάση κάποια οικογενειακά τους κριτήρια. Όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά. Το θέμα είναι γιατί εμείς οι υπόλοιποι, από οποιοδήποτε κοινωνικό στρώμα κι αν προερχόμαστε, δεν περνάει από το μυαλό μας. Και είναι επίσης κάτι για το οποίο δεν μπορείς να μιλήσεις. Για τον έρωτα μπορείς να μιλήσεις ή για την πολιτική ή για τον θάνατο ή για τους γονείς σου ή οτιδήποτε άλλο, όμως ποτέ στις παρέες μας δεν υπάρχει αυτό το θέμα της σωματεμπορίας, ως συζήτηση ή έστω ως νύξη…

Αλήθεια Σπύρο, γιατί;

Γιατί θεωρούμε ότι είναι κάτι μακριά από εμάς. Ότι ο έρωτας μπορεί να μας συμβεί, η πολιτική μπορεί να μας συμβεί…

Τα ναρκωτικά μπορούν να μας συμβούν…

Τα ναρκωτικά μπορεί, ενώ αυτό αποκλείεται να μας συμβεί. Ε, δεν είμαστε και παιδάκια στην Αφρική που πεινάμε…

Αλήθεια είναι αυτό. Δεν υπάρχει καν ως θέμα. Όπως, επίσης, μου είχε κάνει εντύπωση η αντίδρασή σας, η δική σου και του κ. Ηρακλή Μοσκώφ (Γ.Γ. Ευάλωτων Πολιτών & Θεσμικής Προστασίας), όταν πρότεινα μετά από κάποια σας παράσταση, θύματα του trafficking να μιλήσουν με το κοινό… Γελάσατε, θυμάμαι, αμφότεροι και μου είπατε ότι αυτό είναι αδύνατον…

Ναι, γιατί γίνεται αντιληπτό το πόσο ημιμαθείς ή χωρίς καθόλου γνώση είμαστε γύρω απ’ αυτά τα ζητήματα. Δεν είναι ταινία. Δεν είναι μυθοπλασία. Μιλάμε για απειλή κατά της ζωής. Το να σε απειλούν, όπως αντιλαμβάνεσαι, είναι πολύ σημαντικό. Το να απειλούν εσένα ή την οικογένειά σου. Καμία, μα καμία κοπέλα δεν θα τολμούσε δημόσια να εκφραστεί για αυτό το θέμα, παρά μόνο εάν ήταν υπό καθεστώς προστασίας και όχι σε έναν δημόσιο χώρο ή σε ένα θέατρο που μπορεί να είναι ο καθένας ή που μπορεί ο ίδιος ο διακινητής της να είναι παρών στο κοινό. Και ξέρεις, δεν είναι καθόλου δύσκολο αυτό να συμβεί. Γιατί έτσι συμβαίνει η απειλή. Όταν βλέπεις τον βιαστή σου ή τον κακοποιητή σου μπροστά και δεν μπορείς να μιλήσεις. Έτσι σε φιμώνουν.

Το δικό μου σκεπτικό ήταν πολύ απλό. Όπως έχω τύχει μετά από παράσταση, που πραγματευόταν το θέμα των trans, να ακολουθεί συζήτηση με κάποιες travesti…

Οι travesti όμως είναι κατ’ επιλογή. Όχι όμως το sex trafficking. Για αυτό και δεν υπάρχουν πληροφορίες γύρω απ’ αυτόν τον χώρο και έτσι δεν υπάρχει καν στη σκέψη μας. Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν τις πληροφορίες, όπως είναι ο κ. Μοσκώφ, έχουν χρέος και ευθύνη για τη διάδοση αυτών των πληροφοριών δημόσια, έτσι ώστε να μπει το θέμα στην κοινωνική κουβέντα.

Η παράσταση δυστυχώς ολοκληρώνεται. Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον της;

Ακόμη δεν ξέρουμε. Ίσως την ανεβάσουμε Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή είμαστε μεγάλος θίασος κι έχουμε και πολλά σκηνικά είναι κάπως δύσκολο… Θα δούμε… Ελπίζουμε να τη συνεχίσουμε, γιατί και ο κόσμος μας παροτρύνει γι’ αυτό.

∞

Λοιπόν, ας αλλάξουμε κλίμα κι ας πάμε στην τηλεοπτική σου δουλειά, στη σειρά «Ο πρώτος από εμάς» (Διασκευή σεναρίου Νίκος Παπαδόπουλος και Γιώργος Τελτζίδης, σκηνοθεσία Πιέρρος Ανδρακάκος).

Είναι μια ιστορία έξι φίλων. Μια ιστορία ανιδιοτελούς αγάπης μεταξύ κάποιων ανθρώπων, που περνούν πολλά χρόνια μαζί.

Το «Πρώτος από εμάς» σχετίζεται μόνο με την αρρώστια του Άλκη ή αφορά και άλλες «πρωτιές» που θα παρακολουθήσουμε;

Όχι, ο τίτλος σχετίζεται με την ασθένεια του Άλκη. Ο «Πρώτος από εμάς» αναφέρεται σε κάποιον από την παρέα που του έχει συμβεί κάτι τόσο πολύ σοβαρό και αποτελεί την αφορμή για να αλλάξουν πολλά πράγματα. Αλλά παράλληλα εξελίσσονται κι άλλες ισοδύναμες ιστορίες και των υπόλοιπων φίλων.

Όπως για παράδειγμα το coming out του Φίλιππου;

Ακριβώς.

Είχα μια συζήτηση τις προάλλες με φίλους σχετικά με τη σειρά. Δεν σταθήκαμε στο φιλί μεταξύ ανδρών, που αυτό πια η κοινωνία το έχει συνηθίσει στην τηλεόραση. Ούτε και στις αντιδράσεις των παιδιών, μιας και μέσα από τη σειρά προκύπτει ότι τα παιδιά, όπως η κόρη σου για παράδειγμα, αποδέχονται με μεγαλύτερη ευκολία τέτοιου είδους ζητήματα. Εκεί που όμως σταθήκαμε ήταν η σύζυγος και το πώς μπορεί να νιώθει αυτή η γυναίκα.

Η σειρά είναι εξαιρετικά καλογραμμένη. Με ευαισθησία και τρυφερότητα. Η αποδοχή της σεξουαλικότητας ενός ανθρώπου, ο οποίος έχει καταπιεστεί κοινωνικά, έχοντας κάνει ένα γάμο, με δύο παιδιά, τα οποία υπεραγαπάει, όπως και τη γυναίκα του, είναι μια δύσκολη κατάσταση. Όμως, ο άνθρωπος αυτός, σε κάποια ηλικία, επιλέγει να βγει προς τα έξω και να δηλώσει ευθαρσώς ποια είναι η επιθυμία του και τι ήταν αυτό που τον καταπίεζε τόσα χρόνια. Τώρα, όσον αφορά τη γυναίκα του… Εάν αγαπάει κι αυτή τον σύζυγό της, πρέπει να αποδεχτεί αυτό το άνοιγμα που έκανε. Φυσικά και είναι πολύ σκληρό και πολύ δύσκολο, γιατί θεωρεί ότι έχει ζήσει μια ψεύτικη ζωή. Όμως και η ζωή του Φίλιππου ήταν ψεύτικη. Όχι από θέμα συναισθημάτων, αλλά από θέμα επιθυμιών. Το τι ήθελε να κάνει στη ζωή του και το τι τελικά έκανε. Το ότι δημιούργησε οικογένεια δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάει την οικογένειά του ή ότι δεν στηρίζει την οικογένειά του. Απλά ήρθε ο καιρός να εκδηλώσει την σεξουαλική του επιθυμία. Αν δεν το έκανε, θα συνεχιζόταν η καταπίεση του.

Ήξερε όμως ότι καταπιέζεται; Δεν έχω αυτήν την αίσθηση…

Για αυτό λοιπόν η ομπρέλα της ιστορίας, του Άλκη, του «Πρώτου από εμάς», δίνει τροφή στον καθένα από αυτήν την παρέα, αντιλαμβανόμενοι πόσο σύντομη είναι η ζωή και πως πρέπει να δράξουνε την ημέρα και να κάνουνε πράγματα που τους κάνουν χαρούμενους. Αυτό είναι και το μήνυμα της σειράς. Αν λοιπόν αντιληφθούμε το πόσο σύντομη είναι η ζωή, δεν υπάρχει αύριο για το πότε θα πω ότι είμαι gay ή για το πότε εγώ θα πω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου ή για το πότε εγώ θα αποδεχτώ το οτιδήποτε. Κι αυτό, εφόσον δεν είναι προσβλητικό και παρεμβατικό απέναντι σε κάποιον, πρέπει να γίνει σεβαστό.

Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η αναφορά, ψήγμα έστω, σε σχέση με την κόρη σου και με τον νεαρό. Όταν η κόρη σου, που είναι μια πανέμορφη έφηβος, του είπε «μα ποιος θα τα φτιάξει μαζί μου… εσύ με αδύνατη δεν τα έχεις;».

Αυτό είναι το σκεπτικό. Ψήγματα. Έτσι πρέπει να περνάνε και τα μηνύματα. Να μην είσαι δεικτικός. Να περνάνε έτσι, φυσιολογικά. Όπως φυσιολογικά οφείλουν να είναι και στη ζωή.

∞

Κάπου αναφέρεται ότι μπορούμε να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας…

Προσωπικά, σαν Σπύρος, αυτό πιστεύω, ούτως ή άλλως. Ότι τη μοίρα πρέπει να την πάρουμε στα χέρια μας.

Πώς το καταφέρνουμε αυτό;

Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τους φόβους μας, για αρχή. Να αυξήσουμε τα επίπεδα της μόρφωσης και της ενσυναίσθησης και να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο διαυγείς και λογικοί στις σκέψεις μας. Άμα δεν έχουμε κατακτήσει την προσωπική μας ελευθερία, δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας.

Πόσες φορές μπορούμε να ξεκινήσουμε τη ζωή μας;

Όσες φορές χρειαστεί, θα πω; Δεν ξέρω. Κανονικά μια φορά μπορούμε να ξεκινήσουμε τη ζωή μας, αρκεί να την πάρουμε σε μια ωραία ευθεία και να καταλάβουμε πόσο σύντομη είναι και να πηγαίνουμε μόνο εκθετικά προς τα επάνω. Αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν στις ζωές μας, ο καθένας έχει δικαίωμα να την ξεκινήσει όσες φορές θέλει. Αρκεί να αποδεχτούμε ότι είμαστε άνθρωποι και είναι οκ να κάνουμε λάθη, είναι οκ να έχουμε πάθη. Κι αν τα αποδεχτούμε όλα αυτά, μπορούμε να κάνουμε restart αρκετές φορές.

Το πρώτο θα ήταν βεβαίως το ιδανικό, αλλά…

Το ιδανικό ναι. Όμως, είμαστε άνθρωποι με διάφορα κουσούρια.

Και από πού αντλούμε τη δύναμη για ένα νέο ξεκίνημα;

Τι να σου πω; Δεν είμαι και γκουρού… Υποθέτω όμως από τους γύρω μας πρώτα απ’ όλα. Μπορεί να υπάρχουν στιγμές όπου εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε δυνατοί, ώστε να αντλήσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό την δύναμη. Πολλές φορές παίρνουμε δύναμη από το περιβάλλον μας παρά από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οπότε είναι πολύ χρήσιμο να έχουμε και τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω μας.

Όμως, την αλλαγή πρέπει να την κάνουμε μόνοι μας. Οι ψυχολόγοι λένε ότι «εγώ δεν μπορώ να αναπνεύσω για σένα, μόνο εσύ το κάνεις αυτό».

Κι αν κάποιος βρίσκεται σε βαριά κατάθλιψη, από πού θα αντλήσει τη δύναμη; Εννοείται, παίρνουμε από τον εαυτό μας, αλλά και το περιβάλλον μας παίζει σημαντικό ρόλο.

Ακόμη όμως κι αυτός που είναι στην κατάθλιψη, ο ίδιος δεν πρέπει να πάρει την απόφαση για να βοηθηθεί; Για να αλλάξει αυτήν του την κατάσταση;

Δεν γνωρίζω. Αυτό που μου έρχεται να σου απαντήσω αφορά περιπτώσεις με σχιζοφρένεια, μανιοκατάθλιψη…. Εκεί τι γίνεται λοιπόν; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να ξεκινήσουν από την αρχή τη ζωή τους; Άρα μπορεί να μην έχεις τη διαύγεια μόνος σου να πάρεις την κατάσταση στα χέρια…

Αντιλαμβάνομαι πώς το εννοείς. Ναι, σε αυτές τις περιπτώσεις προφανώς έρχεται αρωγός το περιβάλλον. Στη ζωή μας πότε δεν έχουμε χρόνο για καθυστερήσεις; Πότε είναι το αργά;

Κανονικά από την ώρα που γεννιόμαστε θα έπρεπε να μας μεγαλώνουν με τέτοιο τρόπο, ότι ποτέ δεν θα έχεις τον απαραίτητο χρόνο να κάνεις αυτά που θέλεις. Οπότε εάν μεγαλώσεις μ΄ αυτόν τον τρόπο και με τη γνώση ότι κάθε στιγμή της ζωής σου πρέπει να είναι μοναδική, θα είναι το ιδανικό.

Και το «μαζί»;

Μπορεί μόνοι μας να γεννιόμαστε, μόνοι μας να πεθαίνουμε, αλλά στην πορεία μας μέχρι τον θάνατο, θέλουμε να περιστοιχιζόμαστε από ανθρώπους. Και τουλάχιστον εγώ αυτό έχω επιλέξει και στη ζωή μου. Με την ομάδα μας «C for Circus», είμαστε μαζί 15 χρόνια. Έχω επιλέξει στη ζωή να μην πορεύομαι μόνος μου. Το μαζί είναι λοιπόν το χέρι που θέλεις να σε κρατάει στις δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι το μαζί.

«Άδραξε την ημέρα». Ο Σπύρος πώς δράττει την ημέρα;

Δουλεύοντας δεκαπέντε ώρες την ημέρα. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολο, αλλά καλώς ή κακώς αυτό κάνω. Ουσιαστικά έχω επιλέξει η προσωπική μου ζωή να είναι και η επαγγελματική μου ζωή, γιατί κάνω πράγματα που με αφορούν και με ενδιαφέρουν, είτε αυτό είναι θέατρο, είτε αυτό είναι φωτογραφία, είτε είναι τηλεόραση, είτε είναι το μαγαζί εστίασης που έχω. Αλήθεια είναι όμως ότι μένει πολύ λίγος χρόνος για να την αδράξω πραγματικά και να κάνω κάτι, πέρα των επαγγελματικών. Ένα ταξίδι, μια βόλτα στο βουνό ή μια ήρεμη μέρα στην παραλία…

Το θέατρο, η τηλεόραση, η φωτογράφηση και η ενασχόλησή σου με το μαγαζί, είναι μόνο για βιοποριστικούς λόγους ή αποτελούν επιλογή κι ανάγκη.

Ξεκάθαρα επιλογή. Κάνω πράγματα που θέλω.

Δημιουργικά πράγματα.

Ναι, όλα έχουν σχέση με τη δημιουργία, ακόμη και το επιχειρείν. Βέβαια έχω μπει σε αυτήν την ρουτίνα κι έχω συνηθίσει αυτόν τον τρόπο ζωής, οπότε ελπίζω η κρίση μου να συνεχίζει να είναι σωστή, ότι όντως όλα αυτά είναι επιθυμίες μου.

Υπήρχε περίπτωση να μην είναι επιθυμίες σου;

Όχι. Έχω επιλέξει ότι δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου με το ζόρι.

Ο Άλκης στη σειρά προτρέπει τους φίλους του να χαμογελούν. Ο Σπύρος; Τον Σπύρο τι τον κάνει χαρούμενο; Οι 15 ώρες;

Οι άνθρωποι γύρω μου με κάνουν χαρούμενο. Το χαμόγελο στις ημέρες μας όλο και λιγότερο φαίνεται στους ανθρώπους κι ενώ ήταν κάποτε δεδομένο, σήμερα πρέπει να το κυνηγήσεις. Πρέπει να κυνηγήσεις την ευτυχία για να σου έρθει.

Χαμογελάς συχνά;

Ναι, αμέ. Εννοείται.

Το επιδιώκεις;

Το επιδιώκω. Αν και, μεγαλώνοντας, καταλαβαίνω ότι έχω γίνει περισσότερο σοβαρός, απ’ ότι ήμουνα πριν μερικά χρόνια, αλλά είναι τεράστιο κομμάτι της ζωής μου το χαμόγελο και το να περνάω ωραία.

Γελάς με την ψυχή σου, Σπύρο; Γελάς μέχρι να πονέσουν τα σωθικά σου;

Ναι, ναι. Αν και παλαιότερα το έκρινα. Έκρινα το έντονο γέλιο και το έντονο κλάμα. Τώρα πια δεν κρίνω ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Τι εννοείς το έκρινες;

Στον εαυτό μου το έκρινα.

Εννοείς ότι το «μάζευες»;

Ναι. Ουσιαστικά είναι μια εκδήλωση του εαυτού σου, είτε να κλαις έντονα είτε να γελάς έντονα. Οπότε έβαζα τοίχους. Έβαζα άμυνες, για να μη με δούνε εκτεθειμένο.

Ποιος είναι ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης; Μπορείς να μου τον περιγράψεις με δυο – τρεις λέξεις;

Είναι ένας τελειομανής, τρυφερός, ξερόλας, δημιουργικός τύπος.

Και τι ονειρεύεται;

Α, δεν κάνω όνειρα.

Τι εννοείς; Day by day;

Ε, βέβαια. Δεν έχω προσδοκίες ή επιθυμίες ή όνειρα. Δεν κοιτάω πολύ μπροστά. Απλά θέλω να είμαι καλά. Να είμαι χαρούμενος. Εάν αυτό είναι όνειρο, τότε αυτό…

Τι εύχεσαι;

Να είμαι χαρούμενος.

Σε 10 χρόνια πώς σε φαντάζεσαι;

Δεν με φαντάζομαι. Ή με φαντάζομαι με άσπρα μαλλιά… ή χωρίς μαλλιά…

Εγώ όμως σε φαντάζομαι, Σπύρο. Και σου εύχομαι να μείνεις έτσι ακριβώς όπως είναι και σήμερα. Χαρούμενος. Σε ευχαριστώ πολύ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΚΑΙ ΕΦΥΤΕΥΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ’

Το γεγονός πως για πρώτη φορά στα δεκαπέντε χρόνια της επιτυχημένης της πορείας η αγαπημένη ομάδα των C. for Circus καταπιάστηκε με ένα “δικό” της πρωτότυπο θεατρικό έργο και έθεσε στο… σανίδι το φλέγον ζήτημα του sex trafficking, δε θα μπορούσε παρά να αγκαλιαστεί με ιδιαίτερη θέρμη από το θεατρόφιλο κοινό.

Ο λόγος για το «Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον», ένα ολοκαίνουριο νεοελληνικό θεατρικό έργο σε κείμενο και σκηνοθεσία της Βαλέριας Δημητριάδου (ηθοποιού, μουσικού και ιδρυτικού μέλους των C for Circus), που σημείωσε μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε την Άνοιξη του ‘23 και που τώρα επιστρέφει για δεύτερη χρονιά -από τις 20 Σεπτεμβρίου και για λίγες μόνο παραστάσεις- στο Σύγχρονο θέατρο.

Το έργο και η παράσταση

Οι C for Circus (παρέα με νέους και παλαιότερους συνεργάτες) για πρώτη φορά στα δεκαπέντε χρόνια της συμπόρευσής τους, καταπιάνονται με ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο, γραμμένο από μέλος της ομάδας.
Το έργο – ο τίτλος του είναι εμπνευσμένος από το 2,8 κεφάλαιο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης- πραγματεύεται ένα τραγικά επίκαιρο θέμα, μία από τις ισχυρότερες μορφές έμφυλης βίας, το sex trafficking. Υπερεξουσία ανθρώπων στις ζωές άλλων με μόνο κίνητρο το κέρδος, σωματική και ψυχολογική βία, κυκλώματα, οργανωμένο έγκλημα που επεκτείνει διαρκώς τη δράση του και ζωές που χάνονται, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά – με το να ζουν υπό την σκιά και τον φόβο του θύτη.
Έντεκα ηθοποιοί σε έντεκα ρόλους λειτουργούν σαν ένα σώμα και καταθέτουν ο καθένας από τη σκοπιά του το δικό του κομμάτι συνθέτοντας σταδιακά το παζλ της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα η επί σκηνής ζωντανή μουσική ενισχύει τη δράση και δημιουργεί μία υποβλητική ατμόσφαιρα.

Σημείωμα της Βαλέριας Δημητριάδου

“Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω αυτό το έργο. Ίσως ήταν η ανάγκη μου να μιλήσω για κάτι που νιώθω πως αποσιωπάται μεθοδευμένα και συστηματικά από τους «από πάνω». Ή ίσως η ανάγκη μου να ερευνήσω όσο μπορώ περισσότερο αυτό το άγνωστο μέχρι τώρα για μένα πεδίο. Αυτή η βιαιότητα, με την πλήρη αντικειμενοποίηση του ανθρώπινου σώματος – κατά κύριο λόγο του γυναικείου – είναι κάτι που δεν μπορεί να συλλάβει ο νους μου. Είναι φορές που νιώθω σαν να υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι με αυτόν που ζει ένας μέσος άνθρωπος, με μια σχετικά φυσιολογική ζωή.
Οι traffickers, οι μαφίες και τα κυκλώματα, είναι σαν να μην υπάρχουν φαινομενικά. Σαν να μην κυκλοφορούν ανάμεσά μας και να ξετρυπώνουν μόνο τη νύχτα. Πας ας πούμε στο σούπερ μάρκετ, να ψωνίσεις κάτι για το μωρό σου και μπορεί πίσω σου στη σειρά να περιμένει κάποιος σωματέμπορας που αγοράζει κάτι, οτιδήποτε. Ή μπορεί στην διπλανή πολυκατοικία απ’ αυτήν που μένεις να ακούς ένα «ζευγάρι» που μαλώνει, αλλά να πρόκειται για κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο. Δε θα πάει ποτέ όμως ο νους σου σε κάτι τέτοιο. Δε θα σκεφτείς ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί έχεις την πεποίθηση τρόπον τινά ότι όλα αυτά αποτελούν εξαιρέσεις κι ότι τα βλέπεις μόνο στις ειδήσεις.
Κι όμως, χιλιάδες άνθρωποι πέφτουν καθημερινά θύματα του οργανωμένου εγκλήματος της σωματεμπορίας. Χάνουν το παρελθόν τους, τις οικογένειές τους και παλεύουν με τα θηρία για να καταφέρουν να ξεφύγουν.
Τρομάζω όταν συνειδητοποιώ ότι το μέγεθος αυτού του κυκλώματος ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία μου, εξυπηρετώντας ακόμη και κρατικά συμφέροντα, και θυμώνω που δεν υπάρχει απόδοση δικαιοσύνης. Οπότε, είπα να διοχετεύσω τον θυμό μου σε κάτι που μου είναι γνώριμο και οικείο, την τέχνη. Και ίσως -ποιος ξέρει;- μ’ αυτόν τον τρόπο να δώσουμε και εμείς λίγη παραπάνω ορατότητα σε όλο αυτό. “

*Η παράσταση είναι κατάλληλη για παιδιά άνω των 16 ετών.
**Trigger warning: Η παράσταση περιέχει σκηνές σεξουαλικής βίας.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο – Σκηνοθεσία : Βαλέρια Δημητριάδου
Σκηνικά – κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Μακρή
Σχεδιασμός φωτισμού: Μελίνα Μάσχα
Πρωτότυπη μουσική: Βαλέρια Δημητριάδου
Σχεδιασμός ήχου: Φοίβος Παπαγιάννης

Βοηθός σκηνοθέτριας: Αντριάνα Ανδρέοβιτς
Στίχοι τραγουδιών: Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου, Πάτροκλος Σκαφίδας
Γραφείο Τύπου – Επικοινωνία: Μαρία Τσολάκη
Γραφιστική επιμέλεια: Indigo Creative
Κατασκευή booth: Παναγιώτης Μανίκας
Παραγωγή: C for Circus
Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής: Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου

Παίζουν οι (με αλφαβητική σειρά): Αθηνά Αλεξοπούλου, Βαγγέλης Αμπατζής, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μαρία Κατσανδρή, Χρύσα Κοτταράκου, Γρηγόρης Μπαλλάς, Μαρία Προϊστάκη, Αθηνά Σακαλή, Θανάσης Χαλκιάς, Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Σύγχρονο Θέατρο
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, 118 54
Τηλέφωνο: 210 346 4380

Μέρες & Ώρες παραστάσεων:

Από 20 Σεπτεμβρίου μέχρι 1 Οκτωβρίου:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15
Κυριακή στις 19:00

Από 4 έως 29 Οκτωβρίου:

Τετάρτη & Σάββατο στις 21:15
Πέμπτη & Κυριακή στις 18:00

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 20€
Μειωμένο: 16€ (Άνεργοι – ΑμεΑ- Φοιτητές – Άνω των 65)

Link προπώλησης:
https://www.more.com/theater/kai-efyteusen-theos-paradeison/

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ‘Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ’

Έχεις ζήσει τη ζωή σου όπως πραγματικά θα ήθελες; Έχεις πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά σου; Βάζεις σε προτεραιότητα τα «πρέπει» ή τα «θέλω»; Ποια είναι τελικά τα σημαντικά και ποια τα ασήμαντα σε αυτή τη ζωή;

«O ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ», μια νέα σύγχρονη σειρά γεμάτη συναίσθημα και τρυφερότητα, ήρθε στον AΝΤ1 για να μας κάνει να αναρωτηθούμε για όλα τα παραπάνω. Ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη, στις σχέσεις, στα σημαντικά της ζωής, στους στόχους και στα όνειρα που κάποιοι δεν καταφέραμε να εκπληρώσουμε ή δεν προσπαθήσαμε καν.

Έξι φίλοι με διαφορετικές ανάγκες, καθημερινότητα, όνειρα και αγωνίες θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι αναπάντεχο. Κατά τη διάρκεια μιας εξόδου τους ο ένας από αυτούς, ο Άλκης, καταρρέει. Η ιατρική γνωμάτευση θα τον οδηγήσει σε έναν δύσκολο δρόμο, συνειδητοποιώντας ότι τα πάντα στη ζωή μπορούν να ανατραπούν από τη μία στιγμή στην άλλη. Δίπλα του, όμως, σε αυτή την ανηφόρα θα έχει τους φίλους του. Όλοι μαζί μια αγκαλιά, όπως στα εύκολα έτσι και στα δύσκολα. Η ιατρική περιπέτεια του κολλητού τους θα κάνει όλα τα μέλη της παρέας να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους, τα θέλω και τις ανάγκες τους. Θα δουν τη ζωή από μια νέα οπτική, θα συνειδητοποιήσουν ότι αξίζει να ζουν όπως αυτοί θέλουν και όχι όπως πρέπει και οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα προς το καλύτερο. Αποκαλύψεις, συγκρούσεις, απρόσμενοι έρωτες και η δύναμη της πραγματικής φιλίας κόντρα σε όλες τις προβλέψεις.

Ένα ταξίδι στην αισιόδοξη πλευρά της ζωής, γιατί η ζωή δεν ξεκινά μόνο μία φορά!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Πιέρρος Ανδρακάκος
Διασκευή σεναρίου: Νίκος Παπαδόπουλος, Γιώργος Τελτζίδης
Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Μάριος Αθανασίου, Λένα Δροσάκη, Βίβιαν Κοντομάρη, Αθηνά Οικονομάκου, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Σπύρος Χατζηαγγελάκης.

Μαζί τους: Γιάννης Δρακόπουλος, Αντώνης Γιαννακός, Εύα Κοτανίδη, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Νατάσα Κοτσοβού, Λάζαρος Βασιλείου, Ηρώ Πεκτέση, Ιωάννα Πιατά, Σεμέλη Μητροπούλου κ.α.

Στον ρόλο του ΄Εβαν ο Κώστας Φαλελάκης
Στον ρόλο του Στέφανου ο Γιάννης Βούρος

Εκτέλεση παραγωγής: ΑΝΤΕΝΝΑ STUDIOS

Η σειρά είναι διασκευή της επιτυχημένης σειράς “The First of Us” της Paramount Pictures International.

«Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ»

#OPrwtosApoEmas