Τέσσερα νέα, ταλαντούχα παιδιά, ο Γιωργής Βασιλόπουλος, ο Βασίλης Βουτετάκης, ο Γιώργος Γογόνης και η Ειρήνη Στεριανού, στα χέρια του βραβευμένου σκηνοθέτη, Θοδωρή Βουρνά, καθοδηγούνται στα σοκάκια ενός δύσκολου κειμένου και μιας δύσκολης και ιδιαίτερης παράστασης, η οποία στέλνει διαχρονικά μηνύματα. Θαυμάζεις τους ηθοποιούς για τις υποκριτικές τους ικανότητες και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν όλες τις δυστοπικές σκηνές.

Στον 3ο όροφο του πολυχώρου Vault Theatre Plus, οι ανάσες των θεατών, σε αρκετές στιγμές, κόβονται. Τις ιστορίες που εξελίσσονται, τις λες και κοινότυπες, μιας και τις έχεις ξανακούσει, ιδίως στις ημέρες μας… Ένα σύγχρονο έργο του Jorge Cooner, όπου όλοι είναι αθώοι, μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους…

Η βία είναι παρούσα, απόρροια της εξουσίας, αλλά και της ανάγκης να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα. Επιλογές. Σωστές ή λάθος, το τέλος θα τις κρίνει… Όπως και το κόστος. Το κόστος που είναι ανάλογο με την επιλογή. Και το ταμείο γίνεται πάντοτε στο τέλος… Και είναι τυχερός, όποιος με τις επιλογές του, στο τέλος της διαδρομής, δεν αντικρίζει χαλάσματα…

Η συζήτηση με όλους τους συντελεστές της παράστασης (μεγάλη μου χαρά), περιστρέφεται γύρω από την υποκειμενική αλήθεια, τη βία, το γυμνό, τον θύτη και το θύμα, θέματα που πραγματεύεται με μαεστρία η παράσταση.

∞

«Guilty choices» λοιπόν… Μια σκληρή παράσταση…

Βασίλης Βουτετάκης: Είναι πολύ σκληρό το γεγονός όταν σου ασκείται βία από μια θέση εξουσίας. Και στις δύο περιπτώσεις, της παράστασής μας, συμβαίνει αυτό ακριβώς και παρατηρούμε τις επιλογές που έχουν να κάνουν τα θύματα. Οπότε υπάρχουν θύματα…

Θύματα; Οπωσδήποτε είναι τα θύματα; Βλέπουμε ότι προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε… Άρα μπορούμε να μιλάμε για «θύματα»;

Βασίλης Βουτετάκης: Το έργο έχει να κάνει με την υποκειμενική αλήθεια. Δηλαδή στα μάτια τα δικά μου, ως θεατή, μπορεί να βλέπω τον έναν ρόλο ως θύμα… μπορεί όμως και όχι… Έχει πάρα πολύ μεγάλη σχέση το πώς οι δύο ρόλοι έρχονται να αλληλεπιδράσουν ο ένας με τον άλλο στον κομμάτι της εξουσίας. Γιατί στο έργο και όσο περνάει η ώρα βλέπουμε εναλλαγές. Και οι εναλλαγές σχετίζονται με τις επιλογές που κάνουν οι χαρακτήρες, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους και τον σκοπό τους. Και τελικά… ίσως να είναι αυτοί τα θύματα…

Και τι κάνουμε για να πετύχουμε τον σκοπό μας; Τα κάνουμε όλα;

Γιώργος Γογώνης: Αρχικά ο καθένας διαχειρίζεται τις επιλογές που κάνει. Η ζωή μας είναι μια διαρκής επιλογή. Μετά από κάθε επιλογή λοιπόν, πρέπει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας και ο καθένας μας μπορεί να φτάσει μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Τώρα το τι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ή να πουλήσει, είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Και γι’ αυτό τον λόγο να προσθέσω, ότι σ’ αυτήν την παράσταση ο θύτης γίνεται θύμα, το θύμα γίνεται θύτης και σε γενικές γραμμές έτσι συμβαίνει και στα παιχνίδια εξουσίας. Εννοώ ότι κάθε φορά που κάποιος κάνει ένα βήμα, όπως στο σκάκι, αφήνει ανοικτό κάτι άλλο. Στη σκηνή, όσο με πίεζε ο σκηνοθέτης, ενεργοποιούσα κάθε φορά και κάτι άλλο… κάτι πιο άγριο… ώστε να φτάσω στο ύψιστο σημείο… Ξεκάθαρα είμαστε οι επιλογές μας.

Ειρήνη Στεριανού: Πιστεύω ότι έχει να κάνει και με τα όρια που βάζει ο καθένας στον εαυτό του και τις ηθικές γραμμές που είναι διατεθειμένος να ξεπεράσει, γιατί όλοι μας έχουμε τα όριά μας… Ρόλο όμως παίζει και το πόσο πολύ θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο μας… Και τι προτεραιότητες θέτουμε, δηλαδή οικογένεια, δουλειά, προσωπικές σχέσεις, κ.λπ. Επειδή στην προσωπική μου ζωή έχω κι εγώ παρόμοιες δύσκολες εμπειρίες…

Τι εννοείς, Ειρήνη;

Ειρήνη Στεριανού: Έχει τύχει να χάσω πολλές δουλειές επειδή έχουνε προσπαθήσει είτε να με αποπλανήσουν είτε να με παρασύρουν… Το προσωπικό μου όμως όριο είναι η αξιοπρέπειά μου. Και θέλω να είμαι σωστή με τον εαυτό μου. Να κάνω το σωστό και να έχω καθαρή συνείδηση. Κι έτσι δεν υποκύπτω. Και γι’ αυτό ταυτίζομαι πολύ με αυτό το έργο. Ένα έργο που αγγίζει γυναίκες και άντρες και όχι μόνο στη δική μας τη δουλειά, αλλά σε όλες…

Υπάρχει σωστό και λάθος;

Ειρήνη Στεριανού: Αυτό μόνο ο εαυτός μας μπορεί να το κρίνει. Σχετίζεται με τη συνείδησή μας. Αν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, η επιλογή μας είναι λάθος…

Γιώργος Γογώνης: Σωστό ή λάθος, φρόντισε να το κάνεις με πάθος…

Όλα για την φιλοδοξία και την επιτυχία;

Γιώργης Βασιλόπουλος: Όχι. Έχουμε όνειρα, πρέπει να τα προσέχουμε να τα αγκαλιάζουμε, να τα φροντίζουμε, να κοιμόμαστε μ’ αυτά, να τα διεκδικούμε… Αλλά είναι διαφορετικό το ρήμα διεκδικώ, από το φιλοδοξώ. Έτσι όπως το θέτεις, έχει μάλλον αρνητικό πρόσημο το φιλοδοξώ… Αλλά υπάρχουν προτεραιότητες, όπως είπαν κα τα παιδιά… Όνειρα υπάρχουν. Φιλοδοξίες, καλώς εννοούμενες υπάρχουν… Το θέμα είναι τι βάζεις μπροστά εσύ… Και να σου πω κάτι; Και τα όνειρα, μπορεί να έχουν λασπωμένο δρόμο, αλλά οκ, ας κοιτάμε τ’ άστρα… Δηλαδή, είναι πιο καλό να πέφτουμε εμείς και να τσαλαβουτάμε στη λάσπη, παρά να περπατάμε σε έναν ίσιο δρόμο και να μας πετάν οι άλλοι απ’ έξω λάσπη. Νομίζω έχει μεγαλύτερη αξία.

Η ομολογία, είναι ο πειρασμός του ενόχου…

Γιώργος Γογώνης: Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος… δηλαδή όποιος έκανε κάτι κακό πάντα θα ξαναγυρνάει στο μυαλό του..

Βασίλης Βουτετάκης: Η ομολογία είναι ο πειρασμός του ενόχου, σημαίνει ότι το να ομολογήσω εγώ και να το βγάλω αυτό από μέσα από την ψυχή μου, που πραγματοποίησα σαν πράξη, έχει να κάνει και σε σχέση με το ότι το δέχομαι κιόλας. Γιατί για μένα ο πειρασμός μου είναι το θέλω μου, το οποίο το άρπαξα με έναν τρόπο, που ίσως να μην είναι και τόσο σωστός. Αυτό σημαίνει όμως ότι αν το πω, ο άλλος με συγχωρεί κιόλας. Δεν χρειάζεται να τα μπερδεύουμε αυτά τα πράγματα… Το να κάνεις μια πράξη η οποία να μην είναι σωστή, με το να την ομολογήσεις δεν σημαίνει αυτόματα ότι λυτρώθηκες. Σίγουρα όλοι μας έχουμε τις δεύτερες και τις τρίτες μας ευκαιρίες, αλλά όταν υπάρχει κιόλας ο νους που σκέφτεται πώς θα το κάνει κι αν θα το κάνει, σημαίνει ότι δεν είναι εν βρασμώ ψυχής. Άρα για να μην είναι εν βρασμώ ψυχής, αυτός ο πειρασμός, σημαίνει ότι έχεις σκεφτεί τόσο πολύ καλά, που το βγάζεις από την ψυχή σου και αυτό ηθελημένα δείχνοντας πόσο πραγματικά θέλεις να πετύχεις τον στόχο σου και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα στο διάβα σου. Και σίγουρα όλοι οι άνθρωποι προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους μπορεί να το κάνουν. Σκοπός είναι να μην επεμβαίνουμε στην ελευθερία του άλλου. Ο κάθε ένας έχει τη δυνατότητα να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του, αλλά η ελευθερία του σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου.

Η ελευθερία του έρωτα εκτός κανονισμών, όπως αναφέρεται στην παράσταση…

Γιωργής Βασιλόπουλος: Ο έρωτας δεν είναι μόνο φιλάκια, αγαπούλες κι αγκαλίτσες. Έχει και τις σκοτεινές του πτυχές. Γενικά ο έρωτας είναι εγωιστικός και κτητικός. Και αυτό είναι που τον κάνει και τόσο ιδιαίτερο και κινητήριο δύναμη. Εξάλλου, αν τον θάνατο κάτι μπορεί να τον νικήσει, αυτός είναι ο έρωτας.

Ποιος είναι ο νικητής και ποιος είναι ο χαμένος σε αυτήν την ιστορία;

Ειρήνη Στεριανού: Κι αυτό επίσης είναι κάτι πολύ υποκειμενικό…

Βασίλης Βουτετάκης: Είναι τι θυσιάζει ο καθένας… γιατί εγώ μπορεί να φαίνομαι νικητής, αλλά η ματαιοδοξία μου μπορεί να μου στερήσει άλλα πράγματα. Είμαι στην πραγματικότητα νικητής; Ανάλογα τι θυσιάζεις και τι παίρνεις.

Γιωργής Βασιλόπουλος: Εν ολίγοις έγκειται στην υποκειμενικότητα και από ποια πλευρά το βλέπεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην παράστασή μας. Αν θέλουμε να θεωρούμαστε και να λεγόμαστε ζωντανοί άνθρωποι, είναι η υποκειμενικότητά μας η οποία μας οδηγεί σε λάθη. Λάθη, λάθη, λάθη. Πολλά λάθη. Και δεν πειράζει. Η υποκειμενικότητα μας ας μας οδηγήσει σε λάθη. Καλύτερα από το να μας έχουμε υποβάλλει κάποιες σταθερές, υπερισχύοντας ο φόβος. Καλύτερα λοιπόν η υποκειμενικότητα να είναι το πανί για να ταξιδεύουμε κι ας κάνουμε και λάθη… μόνο έτσι μαθαίνεις…

Γιώργος Γογώνης: Πολλοί βέβαια καταχράζονται την υποκειμενικότητα αυτή. Κι έτσι έρχεται και η κατάχρηση εξουσίας. Και όπως και στην παράστασή μας, έτσι και στη ζωή, πάντα υπάρχει ο ένας που εξουσιάζει τον άλλο. Αλλά αυτό αλλάζει και αλλάζει ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Επειδή αλλάζουν οι συνιστώσες. Ανάλογα τι θέλει να κερδίσει ο καθένας, πράττει και διαφορετικά.

Βασίλης Βουτετάκης: Ανάλογα με αυτό που θέλει ο καθένας να πετύχει, αλλάζει και το στάτους της εξουσίας. Μαθαίνουμε τα κοινωνικά στάτους και μαθαίνουμε και τα στάτους μεταξύ των σχέσεων. Δύσκολα στη ζωή μας κάνουμε σχέσεις και εκτός από δύσκολο είναι και λάθος, που δεν είμαστε ίσοι ο ένας με τον άλλο. Ακόμη και στην οικογένεια υπάρχουν αυτά τα στάτους και στην εργασία και στις φιλίες και στις σχέσεις. Το οποίο είναι λάθος. Πρέπει να είμαστε ίσοι…

Πώς ακριβώς το εννοείς το ίσοι;

Βασίλης Βουτετάκης: Ότι σε όλες τις σχέσεις και ιδίως στις εργασιακές, υπάρχει ένα στάτους το οποίο εγώ μπορώ να επιβάλλω αυτό που θέλω για να πετύχω τη δουλειά μου, σε σένα που είσαι απλά ο εργαζόμενος. Κι εσύ, που μπορεί να φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου, να υποκύπτεις σε αυτό που σου λέει ο κάθε εργοδότης, το οποίο όμως είναι λάθος. Αλλά ταυτόχρονα σκέφτεσαι ότι μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου…

Στο σημείο αυτό λοιπόν επιλέγεις…

Βασίλης Βουτετάκης: Ναι, εκεί κάνεις τις επιλογές σου. Για αυτό συζητάμε και για την υποκειμενική αλήθεια.

Επιλογές κάνουμε ανά δευτερόλεπτο…

Γιώργος Γογώνης: Πρέπει να στηρίζεις τις επιλογές σου…

Γιωργής Βασιλόπουλος: Το να πάρεις μια απόφαση είναι το εύκολο. Το θέμα είναι να μπορείς να στηρίξεις την απόφαση που πήρες.

Γιώργος Γογώνης: Βέβαια και η υποκειμενική αλήθεια δεν είναι πάντα η ίδια… Η μια υποκειμενική αλήθεια από μια άλλη, έχουνε πολύ μεγάλη διαφορά.

Γιωργής Βασιλόπουλος: Γιατί αν ήταν ίδιες, θα ήταν η αντικειμενική αλήθεια.

Γιώργος Γογώνης: Ακριβώς. Έχει όμως πολύ μεγάλη διαφορά το πώς μπορείς να πάρεις αυτό που θες, με έναν τρόπο που δεν θα είναι σωστός, αλλά έχει να κάνει μόνο με σένα. Και είναι πολύ διαφορετικό, όταν έχει να κάνει και με τους άλλους και πόσο αυτό επηρεάζει και τους τρίτους.

Κι έρχεται λοιπόν ο Βουρνάς και λέει αυτό είναι το έργο που θέλω ν’ ανεβάσω και θέλω εσάς. Εσείς, αφού διαβάσατε το έργο, το οποίο δεν είναι και ό,τι πιο απλό, μιας και έχει αρκετή βία και γυμνό επί σκηνής, τι σκεφτήκατε σε αρχικό στάδιο;

Γιώργος Γογώνης: Για να πω την αλήθεια, επειδή είναι και η πρώτη φορά που κάνω γυμνό στο θέατρο, στην αρχή είχα τους ενδοιασμούς μου, από την άποψη ότι δεν θέλω να γίνεται για να γίνεται. Εάν όμως υπάρχει λόγος που γίνεται μέσα στο έργο κι έχει και μια καλλιτεχνική αξία, οκ, τότε μπορεί να συμβεί. Στις πρόβες, στην αρχή, ήταν δύσκολο, αλλά κι από συζήτηση ένιωσα την ασφάλεια του περιβάλλοντος και όλα είναι αποδεκτά.

Ειρήνη Στεριανού: Εγώ φοβήθηκα πάρα πολύ. Ακόμη και μέχρι τη γενική πρόβα, είχα τις φοβίες μου. Αλλά τα παιδιά με βοήθησαν πάρα πολύ. Όλα έγιναν με πολύ αξιοπρέπεια και με τόσο αγάπη και μου έδειξαν ότι αυτό που κάνουμε είναι θέατρο και πρέπει να το ζήσεις και ότι είμαι προστατευμένη από αυτούς… Τώρα πια νιώθω άνετα και το αντιμετωπίζω ως μια πολύ αξιοπρεπή δουλειά.

Εσύ, Ειρήνη μου, δεν εκτίθεσαι και ιδιαίτερα και είσαι πολύ προστατευμένη…

Ειρήνη Στεριανού: Ναι αλλά έχω, ιδίως μια σκηνή, την οποία τη φοβόμουν. Κι επειδή προέρχομαι από τον χώρο του μόντελινγκ, δεν ήθελα να με ταυτίσουν με κάτι άλλο από αυτό που είμαι ή να πούνε ότι κάνω μόνο τέτοιες δουλειές, κ.λπ.

Έχεις σπουδάσει όμως υποκριτική, σωστά;

Ειρήνη Στεριανού: Ναι, έχω κάνει δύο χρόνια στο Θέατρο των Αλλαγών.

Γιωργής Βασιλόπουλος: Αρχικά το σκεφτόμουν, κι αυτό μέχρι να γνωρίσω τα παιδιά… μετά δεν είχα ιδιαίτερους ενδοιασμούς… Είναι και η δεύτερη φορά που κάνω γυμνό (πρώτη φορά στο Θεσσαλικό Θέατρο, στην παράσταση F*uck Strindberg). Αν και στην αρχή είχα πολλά «κολλήματα», μέχρι να γνωριστώ με τα παιδιά και η πρώτη, δεύτερη πρόβα ήταν αμήχανη, αλλά μετά το είδα σαν δουλειά και είπα «πάμε να το κάνουμε και πάμε να το κάνουμε καλά».

Βασίλης Βουτετάκης: Όσον αφορά το γυμνό, το γυμνό είναι ένα κοστούμι του ρόλου. Μιλάμε για ένα κείμενο το οποίο βασίζεται πάνω στον ρεαλισμό. Η σκηνοθεσία του έχει να κάνει με τον ρεαλισμό. Όταν κάνεις λοιπόν κάτι το οποίο έχεις συνέπεια κι έχει συγκεκριμένο λόγο που γίνεται και στηρίζεται κάπου, σημαίνει ότι εσύ, ως επαγγελματίας ηθοποιός, πρέπει να το υποστηρίξεις. Εδώ τώρα έρχεται και ο σκηνοθέτης, ο οποίος σας προστατεύει, σου δίνει τις οδηγίες, γιατί εσύ είσαι επί σκηνής και εκτίθεσαι, αλλά με μια σωστή καθοδήγηση, όπως έχει γίνει συγκεκριμένα από τον Θοδωρή, καταλαβαίνουμε κι εμείς ότι μπορεί να είσαι γυμνός επί σκηνής, αλλά είσαι τόσο προστατευμένος λες και φοράς τα πιο ζεστά σου ρούχα.

Και όταν έρχονται οι δικοί σας άνθρωποι; Οι γονείς ή ο δεσμός σας…

Όλοι μαζί: …Είμαστε επαγγελματίες… Ξεκάθαρα. Έχουν έρθει οι δικοί μας και έχουν δει την παράσταση… Ήρθε η μητέρα μου… Και η κοπέλα μου…

Γιατί να έρθουμε να δούμε την παράσταση;

Βασίλης Βουτετάκης: Αρχικά γιατί είναι μια εξαιρετική δουλειά, η οποία έχει πολλά να πει… Μια παράσταση που μιλάει για την υποκειμενική αλήθεια και ο κάθε θεατής βλέποντας την παράσταση μπορεί, με ευκολία, να μπει στη θέση του κάθε χαρακτήρα. Η παράσταση δεν έχει σχέση με το φύλο, αλλά έχει σχέση με τη δυσκολία της στιγμής. Πολλές φορές κρίνουμε τους ανθρώπους, όταν κάνουν μια πράξη, χωρίς να γνωρίζουμε για ποιο λόγο έχουν κάνει αυτήν την πράξη. Και πηγαίνουν στα δικαστήρια και δικάζονται. Μέσα από το θέατρο, μπορείς να δεις μια παράσταση, γιατί το θέατρο έχει επιμορφωτικό χαρακτήρα, και να καταλάβεις για ποιον λόγο οι χαρακτήρες του έργου έκαναν τις συγκεκριμένες πράξεις και να δεις ότι αν εσύ ερχόσουν στη θέση τους, στον πραγματικό κόσμο, στην αληθινή ζωή, ίσως θα έκανες το ίδιο με τους ήρωες της παράστασης… Αλλά πρόσεξε. Στην αληθινή ζωή και όχι στη μυθοπλασία, θα δικαστείς… δεν θα τελειώσει η παράσταση και μετά θα έχεις λυτρωθεί, αλλά θα πληρώσεις αυτό που έχεις κάνει. Άρα, ως εκπαιδευτικό εργαλείο, το θέατρο σού δίνει ένα ζωντανό παράδειγμα, τι δεν θα έπρεπε να κάνεις στη ζωή σου.

Γιώργος Γογώνης: Ίσως και για να δικαιολογήσεις και μερικές συμπεριφορές. Δηλαδή ο θύτης με το θύμα συνεχώς εναλλάσσονται σε αυτό το έργο. Όπως επίσης και ότι όλα δεν είναι μονόπλευρα. Αυτό επισημαίνεται σε αυτό το έργο. Και δεν είναι τυχαίο που παίζεται και σε αυτό το θέατρο. Μπορείς να κάτσεις σε διαφορετική πλευρά της σκηνής και θα δεις διαφορετικά πράγματα. Όπως είναι και η αλήθεια. Αλλιώς θα την πω εγώ, αλλιώς θα την πεις εσύ.

Το έργο επιλέχτηκε, αυτήν την χρονική περίοδο, γιατί έχει αρκετά κοινά στοιχεία με το #MeToo;

Θοδωρής Βουρνάς: Όχι, καθόλου. Εξάλλου τα προβλήματα αυτά είναι διαχρονικά, όπως και τα θέματα εξουσίας. Είμαστε σε μια εποχή όμως που όλα αυτά, πιο απενοχοποιημένα βγαίνουν προς τα έξω και ο κόσμος ζητάει προστασία και αναγνωρίζει τα δικαιώματά του, ενώ δεν φοβάται και να τα αναγνωρίσει. Το έργο το διάλεξα γιατί θεωρώ ότι είναι ένα απλό driven έργο, το οποίο κρατάει τον θεατή στη θέση του κι έχει μονίμως μια αγωνία για αυτό που έρχεται, που είναι μια ανατροπή, που την ακολουθεί μια άλλη ανατροπή. Και μετά έχει αρκετό υλικό, πάνω στο οποίο μπορεί ο θεατής να συζητήσει, προς διάφορες κατευθύνσεις. Έχει το απαιτούμενο shock value. Συζήτηση για το τι ακριβώς έγινε, ποια ήταν η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Επίκαιρο υλικό.

Γιώργος Γογώνης: Να προσθέσουμε, επίσης, ότι στην παράσταση βλέπεις πολλές φορές το μοτίβο της επανάληψης. Επανάληψης, όμως, από διαφορετικά πρόσωπα. Μοτίβα που επαναλαμβάνονται, από διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά με κοινό άξονα.

Βασίλης Βουτετάκης: Είμαστε άνθρωποι. Και πάντα σαν άνθρωποι έχουμε φιλοδοξίες, έχουμε όνειρα, έχουμε θέλω. Για κάποιους αυτά μπορεί να είναι ο σκοπός τους, για κάποιους μπορεί και να μην είναι. Δεν είμαστε όμως εδώ για να κρίνουμε ο ένας άνθρωπος τον άλλο, αλλά δυστυχώς οι πράξεις είναι σαν τη σφαίρα. Αν φύγουνε, δεν γυρίζουνε ποτέ πίσω. Και οι πράξεις, οι οποίες καταπατούν την ελευθερία του άλλου, είναι ένας τρόπος βίας. Και η βία φέρνει μόνο βία. Και φυσικά την καταδικάζουμε, σε όποια της μορφή ή κατάσταση και σε οποιαδήποτε σχέση.

Γιώργος Γογώνης: Εδώ που τα λέμε τώρα είναι και ανάλογα και από ποιον ασκείται πρώτα η βία… δες για παράδειγμα τη βία που ασκήθηκε κατά την διάρκεια της καραντίνας στην Ν. Σμύρνη… ε, εκεί ο κόσμος απάντησε με βία…

Βασίλης Βουτετάκης: Οπότε η πρόληψη είναι απαραίτητη, ώστε να αποφεύγονται τέτοιου είδους καταστάσεις. Αλλά, όταν κάνουμε τις επιλογές μας, οφείλουμε να σκεφτόμαστε και λίγο παρακάτω. Γιατί μπορεί κάποιος να με σπρώξει, αλλά άμα εγώ τον σπρώξω, του απαντήσω δηλαδή κι εγώ με βία, μπορεί να τον χτυπήσω πιο σοβαρά. Και δεν είναι μόνο θέμα ότι θα βρω μετά τον μπελά μου… μετά έρχεται το κομμάτι των τύψεων. Και οι τύψεις είναι βαρύτερες από μια καταδίκη. Τις τύψεις τις φέρεις σε όλη σου τη ζωή και μεγαλώνεις με αυτές. Καταδίκη έρχεται και σε κάνει να πληρώσεις για το αδίκημα σου κι έρχεται σαν μορφή λύτρωσης. Τι κάνεις, όμως, όταν οι τύψεις δεν σε αφήνουν το βράδυ να κοιμηθείς; Και δεν αναφέρομαι μόνο στη σωματική βία. Αναφέρομαι στην ψυχική βία, στη λεκτική και γενικά σε όλες της τις μορφές.

Και στις βίαιες σκηνές πώς και δεν τραυματίζεστε? Είναι η μόνιμή μου απορία…

Όλοι μαζί, ταυτόχρονα, με πολλά γέλια: Χορογραφία όλες… Προχθές μού έριξε μια μπουνιά (κατά λάθος φυσικά)… Έφαγα μια αγκωνιά… Κυκλοφορούσα με πρησμένη μύτη… Απορώ κι εγώ πώς ο Γογώνης δεν μ’ έχει χτυπήσει ακόμη… Είμαι ατσούμπαλος…

Θοδωρή, πώς και διάλεξες, φαντάστηκες, για πρωταγωνιστές σου, όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα; Μιας κι απ’ όσο γνωρίζω, δεν κάνεις audition …

Θοδωρής Βουρνάς: Το φθινόπωρο γνώρισα την Ειρήνη, μέσα από έναν κοινό μας φίλο. Από την αρχή όμως τη σκέφτηκα για αυτό το έργο κι αυτόν τον ρόλο. Ήταν μια έμπνευση από μόνη της. Ένας αέρας θετικής ενέργειας. Τα αγόρια προέκυψαν… Τον Γιώργο Γογώνη τον γνωρίζω χρόνια και ήθελα να δουλέψουμε μαζί στο θέατρο. Τον Γιωργή Βασιλόπουλο τον συνόδευαν καταπληκτικές συστάσεις, οπότε ήταν αδύνατον να μην τον επιλέξω και με τον Βασίλη Βουτετάκη, ενώ τον σκεφτόμουν για κάποια άλλη παράσταση, στη συνάντηση που είχαμε με κέρδισε και η προσωπικότητά του και η διάθεσή του και ο τρόπος με τον οποίον είναι αφοσιωμένος σε ότι κάνει.

Είστε όλοι σας υπέροχοι! Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι τα καλύτερα!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Guilty Choices
σε σκηνοθεσία
Θοδωρή Βουρνά

Από 3 Μαΐου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
στο πολυχώρο VAULT
για περιορισμένες παραστάσεις.

Το έργο GUILTY CHOICES κάνει πρεμιέρα στις 3 Μαΐου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στον πολυχώρο Vault. Mε ένα καστ νέων ηθοποιών σε μια αυστηρά ακατάλληλη παράσταση που μας κλείνει με πολλά ερωτηματικά το μάτι στα ένοχα μυστικά ενός φαινομενικά πολύ ευτυχισμένου ζευγαριού.

Κανείς δεν φαίνεται περισσότερο αθώος, από έναν ένοχο που δεν κινδυνεύει πια.

Ο Τόνι και η Μπέλα είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι σε μια μακροχρόνια σχέση και υποστηρίζει ο ένας τον άλλον στα όνειρα και τις επιλογές του. Αυτό όμως είναι η πρώτη εικόνα της όμορφης ζωής τους. Τα όνειρα τους ορίζονται από την φιλοδοξία τους και την ανάγκη τους να εξελιχθούν και να πετύχουν ο καθένας στον επαγγελματικό του χώρο. Όταν οι δρόμοι τους προσωρινά χωρίζουν, η γοητεία τους, ο τρόπος που παραπλανούν ή και αποπλανούν γίνονται όπλα για να πετύχουν τους στόχους τους. Οι ένοχες επιλογές που κάνουν ραγίζουν τη βιτρίνα της τέλειας σχέσης τους και ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με το αποτέλεσμα των πράξεων του.

Η ομολογία είναι ο πειρασμός του ενόχου.

Το έργο σατιρίζει και αποδομεί τα στερεότυπα των φιλόδοξων ανθρώπων που χρησιμοποιούν τη γοητεία τους για να παραπλανήσουν και να πετύχουν τους στόχους τους. Μέσα από μια σειρά “ενόχων επιλογών” που σαν ένα άλλο παιχνίδι, κάποιος θα νικήσει αλλά και κάποιος θα χάσει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Συγγραφέας: Jorge Cooner
Απόδοση και Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθός σκηνοθέτη και Επιμέλεια σκηνικού: Στέλλα Καράπτη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες πρόβας: Ιάσονας Κονταίος
Φωτογραφίες αφίσας: Αλέξανδρος Λογαράς

Ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Γιωργής Βασιλόπουλος, Βασίλης Βουτετάκης, Γιώργος Γογώνης και η Ειρήνη Στεριανού

Facebook : www.facebook.com/guiltychoices
Instagram: www.instagram.com/_guilty_choices_/
Προπώληση: www.viva.gr/tickets/theater/guilty-choices

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Δευτέρα και Τρίτη 21:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 75′

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων
ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ
Ατέλειες: 5 ευρώ

Προπώληση: www.viva.gr/tickets/theater/guilty-choices

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS

FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)

Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες (11:00 – 14:00 & 17:00 – 21:00): 6951832070, 213 0356472.
Προπώληση viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/
Email: vaultvotanikos@gmail.com
Photoshooting video:

Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! «Ο Πατέρας μου η Αθήνα», η επιστροφή από τις 20/05 στο Χυτήριο. Μια Αθηνά παίζει και τραγουδά για την Αθήνα! Πόσο χαρούμενη είστε, που και αυτό το καλοκαίρι θα είστε μέλος αυτής της μουσικοθεατρικής παράστασης; Continue reading →