Συνεντευξη [Q&A] με τον Μινωα Νικολακακη

Το Sin Radio υποδέχεται τον σκηνοθέτη, Μίνωα Νικολακάκη, και την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ‘Άλυτη’, που βγήκε στις Αθηναϊκές αίθουσες στις 10 Σεπτεμβρίου και  θα συνεχίσει και για μία δεύτερη εβδομάδα τις προβολές, σε επιλεγμένους κινηματογραφικούς χώρους!

Σας καλωσορίζουμε στο Sin Radio! Παρακολουθώντας κάποιος τις πρώτες σκηνές της ταινίας σας, υποψιάζεται ότι θα δει μία ιστορία που αντιπαραβάλλονται ο ορθολογισμός και η επιστήμη με τη δεισιδαιμονία και τον θρύλο. Εσείς έχετε σπουδές κατά βάση θετικές και ταυτόχρονα υπηρετείτε την κινηματογραφική τέχνη, που ο κινητήριος μοχλός της είναι το συναίσθημα. Άρα, αυτό που εντοπίζει κάποιος στο ξεκίνημα της ταινίας σας είναι κάτι που θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει στον ψυχισμό σας;

Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και για το ενδιαφέρον σας. Στην Άλυτη υπάρχει αυτή η “σύγκρουση” όπως την περιγράφετε. Στη ζωή μου όμως τα πράγματα είναι πιο γαλήνια, αυτές οι δύο πτυχές, του πολιτικού μηχανικού /”κατασκευαστή” και του “ονειροπόλου” σκηνοθέτη, πάνε χέρι χέρι και η μία στηρίζει την άλλη. Eιδικά στο σινεμά, το κατασκευαστικό κομμάτι είναι αρκετά μεγάλο, έχει οικονομικές απαιτήσεις, αυστηρά χρονοδιαγράμματα και δύσκολες συνεργασίες. Όσο αυτό λειτουργεί με ένα σωστό τρόπο, άλλο τόσο δίνει δικαίωμα στο όνειρο να είναι παρόν και να μη μείνει απλά μια σκέψη αλλά να αποτυπωθεί σε εικόνα. Πιστεύω στον ορθολογισμό αρκετά, αλλά είναι χρήσιμος μόνο για να κατανοήσουμε τον κόσμο και όχι απαραίτητα για να τον αισθανθούμε.

Όσο προχωρά η ιστορία, ο θεατής διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και μπαίνει σε μία διαδικασία να σκεφτεί ποιος είναι ο ρόλος των ανθρώπων του χωριού στην υπόθεση και αν πραγματικά λειτουργούν, από την πρώτη στιγμή, προς όφελος του γιατρού – ήρωα. Γνωρίζουν όντως τι συμβαίνει ή η στάση τους καθορίζεται από τον σεβασμό σε αυτά που έχουν βρει και ακούσει από τις προηγούμενες γενιές;

Αυτό που έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέρον στα ελληνικά απομονωμένα χωριά είναι ότι ζουν μια ρουτίνα, παραδομένα σε απλές πεποιθήσεις, ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν μπορούν να αλλάξουν. Στην Άλυτη, ζουν σε μια “συμβιωτική” σχέση με τα όσα συμβαίνουν στο δίπλα δάσος, πιθανόν εδώ και αιώνες, και έχοντας γαλουχηθεί από τους προγόνους τους με αυτή, δεν παρεμβαίνουν αλλά δεν κάνουν και κάτι για να την αλλάξουν. Έβρισκα πάντα γραφικό, το ότι πολλές φορές στα χωριά είναι όλοι εξαιρετικά κρυπτικοί, ακόμα κι αν συμβαίνουν αποτρόπαια πράγματα, γιατί φοβούνται  μήπως τους κακοχαρακτηρίσουν. Η ιστορία της Ελένης από το Κωσταλέξι δεν είναι μια αντίστοιχη περίπτωση;

Η φύση είναι συνυφασμένη στο μυαλό των ανθρώπων με τη ζωή. Όμως, σε αυτόν τον κύκλο, υπάρχει ο θάνατος και η αναγέννηση, μήνυμα που πήραμε με το τέλος της ταινίας σας. Μέχρι αυτού του σημείου, κατά την παρακολούθησή της, αναρωτηθήκαμε πώς κάτι (η φύση) που το έχουμε συνδέσει με τη ζωή, μπορεί, χωρίς κάποιο προφανή λόγο, να προκαλεί τη φθορά και τον θάνατο;

Μα ο λόγος είναι προφανής, απλά εμείς σαν άνθρωποι έχουμε ορίσει τα πράγματα με ένα τρόπο διότι ο θάνατος μας φοβίζει. Η φύση λειτουργεί με ένα δικό της τρόπο και μια δική της εντροπία, ειδικά τώρα που προσπαθεί να επιβιώσει απέναντι σε ένα “εχθρικό” δυτικό κόσμο που την απειλεί καθημερινά. Η ζωή και ο θάνατος στη φύση είναι δυο φυσιολογικά κομμάτια του ίδιου βιο-κύκλου, το ίδιο απαραίτητα ώστε να κρατάει σωστές ισορροπίες.  Στη φύση εμπεριέχεται και το ένστικτο της επιβίωσης, το ζωικό ένστικτο που είναι έννοιες που ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποφασίσει να “οργανώσει” διαφορετικά για να αντιμετωπίσει το φόβο της απώλειας αλλά και να οργανωθεί ομαλά σε αστικά σύνολα.

Πώς προέκυψε η ιδέα να ασχοληθείτε με μία ιστορία της λαϊκής παράδοσης και να την απεικονίσετε στο πρώτο σας κινηματογραφικό φιλμ μεγάλου μήκους;

Ήρθε σαν φυσική εξέλιξη των μικρού μήκους ταινιών μου, οι οποίες είχαν αυτή τη λεπτή ισορροπία μεταξύ φανταστικού και ρεαλιστικού στοιχείου και θεώρησα ότι οι ελληνικές παραλογές, όπως επίσης και οι ιστορίες των γιαγιάδων μου και του χωριού, είχαν μία αντίστοιχη ποιότητα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, ενώ είμαστε μια χώρα εμποτισμένη από μύθους και θρύλους στην κουλτούρα μας, πάραυτα υπάρχουν λίγες απόπειρες μεταφορά τους στην εθνική μας κινηματογραφία. Σε συνδυασμό με το θαυμασμό μου για το ΚΑΙΝΤΑΝ του Λευκάδιου Χερν το οποίο είχα ανακαλύψει σα φοιτητής, νομίζω το σποράκι της ιδέας είχε φυτευτεί από τότε μέσα μου.

Η ταινία είναι γυρισμένη σε ένα πανέμορφο δάσος με καστανιές. Πού βρίσκεται αυτό το μέρος και ποιος είχε την ιδέα να γίνουν εκεί τα γυρίσματα;

Ο Κοσμάς Κυνουρίας είναι ένα εντυπωσιακό κεφαλοχώρι ανάμεσα στο Λεωνίδιο και τη Σπάρτη, με εξαιρετικά φιλικούς κατοίκους. Είναι περιτριγυρισμένο από το δάσος με καστανιές που μας φιλοξένησε για τα γυρίσματα. Παρότι είχαμε κάνει αρκετό location scouting καταλήξαμε από τύχη εκεί, λόγω ενός γνωστού μου, του Νίκου Λάτση και της οικογένειάς του, ο οποίος έχει κτηνοτροφική μονάδα στον Κοσμά. Ήταν ένας πολύτιμος σύμμαχος καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο οποίος λόγω του επαγγέλματος του μας οδήγησε σε κρυφά μαγικά σημεία που ούτε και ο πιο έμπειρος scouter δε θα μπορούσε να ανακαλύψει.

Πόσο δύσκολη ήταν, τεχνικά, για εσάς και το συνεργείο η κινηματογράφηση σε αυτόν τον φυσικό χώρο; Για τους ηθοποιούς, η συνθήκη του να δουλεύουν σε αυτό το περιβάλλον πιστεύετε ότι λειτούργησε βοηθητικά στην απόδοσή τους;

Τα γυρίσματα σε φυσικούς χώρους είναι πάντα πολύ απαιτητικά γιατί είσαι έρμαιο πολλών αστάθμητων παραγόντων. Στη δική μας περίπτωση του καιρού, ο οποίος άλλαζε συνεχώς κατά τη διάρκεια της μέρας, διερχόμενων ζώων κλπ. Επίσης έπρεπε να βρούμε το δρόμο μας μέσα από δύσβατα μονοπάτια για να καταλήξουμε σε υπέροχα ξέφωτα. Υπήρχε πολύ κούραση, η οποία ποτέ δεν είναι καλός παράγοντας, ιδιαίτερα για τους ηθοποιούς και τις ερμηνείες τους, καθώς επίσης έπρεπε να υποστούν χρονοβόρες διαδικασίες προσθετικών ειδικών εφφέ. Ήταν όμως εξαιρετικοί επαγγελματίες και το εντυπωσιακό τοπίο ενέπνευσε ώστε οι ερμηνείες τους να αφεθούν  αβίαστα στην αύρα του.

Τελειώνοντας την ταινία και ενώ την επεξεργαζόσασταν, θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε πως θα τύχει αυτής της αποδοχής σε όσα φεστιβάλ προβλήθηκε; Σας αγχώνει για το επόμενο βήμα αυτή η επιτυχία και αν ναι, πώς το διαχειρίζεστε;

Το φεστιβαλικό κύκλωμα αλλά και αυτό της διανομής, είναι διεθνώς τόσο απαιτητικοί και ανταγωνιστικοί χώροι οπότε μόνο χαρά και έκπληξη μου έδωσε που η Άλυτη είχε αυτή την πορεία. Έχοντας πει αυτό, όλα δεν έγιναν μέσα σε ένα βράδυ αλλά υπήρχαν αρκετές επαφές σε markets, πολλά ραντεβού και ακόμα περισσότερες απογοητεύσεις, για μια τετραετία σχεδόν, ώστε να φτάσουμε εδώ που είμαστε. Το επόμενο βήμα είναι ήδη στα σκαριά αλλά θα πάρει κάποια χρόνια για να ολοκληρωθεί και εύχομαι η Άλυτη να κάνει τη διαδικασία λίγο πιο εύκολη. Δε με αγχώνει καθόλου, έτσι κι αλλιώς υπάρχουν τόσα στάδια το ένα μετά το άλλο, που είναι αντιπαραγωγικό να αγχωθώ για κάτι που θα συμβεί στο μέλλον. Μου αρκεί αυτή τη στιγμή που είμαι ερωτευμένος με μια ιδέα και θα απολαύσω εξερευνώντας την σε σεναριακή μορφή.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

ΑΛΥΤΗ
ENTWINED
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μίνως Νικολακάκης

10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Ένα θρίλερ, στην κόψη του παραμυθιού, στο οποίο ισορροπεί υποδειγματικά το φανταστικό και το ρεαλιστικό στοιχείο.

Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου του Τορόντο (TIFF), στο 35ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Βαρσοβίας και στο 60ο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης στο οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Best Location, η μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας Άλυτη (Entwined) προβλήθηκε στο 50ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Γκόα (Ινδία), το 24ο Bucheon Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου (Κορέα), και το 39ο Διεθνές Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης (Τουρκία), και βγήκε σε διανομή στις 28 Αυγούστου στις ΗΠΑ.

Η ταινία βγήκε στην Αθήνα στις 10 Σεπτεμβρίου από τη ΝΕΟ FILMS.
Μια συμπαραγωγή του ΕΚΚ, της ΕΡΤ και της COSMOTE TV.
Το soundtrack της ταινίας, με τη μουσική που έγραψε ο Σωτήρης Δεμπόνος, κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες σε βινύλιο (limited έκδοση 100 τεμαχίων) στα ενημερωμένα δισκοπωλεία. Το soundtrack κυκλοφορεί επίσης σε CD και streaming / download σε Spotify, i-Tunes, Deezer, Tidal και πολλές άλλες ψηφιακές πλατφόρμες.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ TRAILER:

ΣΥΝΟΨΗ
Ένας γιατρός µετακοµίζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό για να κάνει το αγροτικό του. Εκεί, ερωτεύεται µια ευπαθή κοπέλα, η οποία ζει αποµονωµένη από τους δεισιδαίμονες συγχωριανούς της, διότι πάσχει από µια σπάνια ασθένεια που καθιστά το δέρµα της σαν φλοιό δέντρου. Αποφασισμένος να την θεραπεύσει, ο γιατρός θα συνειδητοποιήσει σύντοµα ότι τα πράγµατα δεν είναι όπως φαίνονται, ιδιαίτερα όταν εκείνη του αποκαλύπτει ένα παράδοξο τρόπο για να την σώσει.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι ο Προµηθέας Αλειφερόπουλος και η Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη. Επίσης εµφανίζονται οι Κώστας Λάσκος, Μάνος Βακούσης, και η Αλέκα Τουµαζάτου.

Η ταινία ΑΛΥΤΗ εμπνέεται από ιστορίες Ελληνικής λαϊκής παράδοσης, που έχουν αποδοθεί όσο πιο κοντά στο ρεαλισμό. Παρουσιάζει το σημείο συνάντησης δύο κόσμων: του σύγχρονου Δυτικού με τo μυστικισμό της φύσης, αλλά και της λογικής με το συναίσθημα. Όπως έχει αναφέρει ο διεθνής Τύπος, η ΑΛΥΤΗ φλερτάρει τόσο με τα γραπτά του Έντγκαρ Άλαν Πόε και το σινεμά του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο όσο και με κλασικές ταινίες όπως το Καϊντάν του Μασάκι Κομπάγιασι.

Γυρισμένη σε ένα καστανοδάσος στην καρδιά του Πάρνωνα, ένα μέρος που έχει εμπνεύσει μύθους και θρύλους του παρελθόντος, η πρόθεση της ταινίας είναι να θυμίζει τις αφηγήσεις που ψιθύριζαν οι γιαγιάδες μας κάποια βράδια γύρω από το τζάκι, ιστορίες που μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, τυλιγμένες σε ένα μεταφυσικό πέπλο και που -τάχα- είχαν συμβεί σε κάποιον που γνωρίζαμε.

ENTWINED / ΑΛΥΤΗ | σκηνοθεσία: Μίνως Νικολακάκης / σενάριο: John de Holland, Μίνως Νικολακάκης / διεύθυνση φωτογραφίας: Θεόδωρος Μιχόπουλος / µοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος / σκηνικά – κοστούµια: Χρύσα Δαπόντε / µουσική: Σωτήρης Δεµπόνος / ήχος: Γιάννης Αντύπας / επεξεργασία εικόνας: Άγγελος Μάντζιος (MetaPost) / επεξεργασία ήχου: Power Media Productions / µακιγιάζ: Ιωάννα Συµεωνίδη / special makeup effects: Προκόπης Βλασερός / visual effects: Melancholy Star, Kent / παραγωγοί: Μίνως Νικολακάκης, Λιλέτ Μπόταση / σε συµπαραγωγή µε: Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου, EΡΤ, COSMOTE TV, Multivision, Authorwave, Melancholy Star / µε την υποστήριξη: Ελληνική Τεχνική / εκτέλεση παραγωγής: Inkas Film Productions / διεθνείς πωλήσεις: Stray Dogs / ηθοποιοί: Προµηθέας Αλειφερόπουλος, Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη, Κώστας Λάσκος, Μάνος Βακούσης, Αλέκα Τουµαζάτου, John de Holland, Μαρία Εγγλεζάκη

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 89 λεπτά
ΕΤΟΣ: 2019
ΧΩΡΑ: ΕΛΛΑΔΑ / ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Μίνως Νικολακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν συµµετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ (LAShortsFest, Cinemed Montpellier, Uppsala και Flickers Fest κ.α.) και διανεµήθηκαν στις αίθουσες αποσπώντας σημαντικά βραβεία. Ενδεικτικά, η ταινία του «Το Πατάρι» ήταν η μόνη Ελληνική συμμετοχή που προβλήθηκε στην γκαλερί σύγχρονης τέχνης Egbert Baqué στο Βερολίνο, στα πλαίσιο της έκθεσης David Bowie.

Είναι απόφοιτος Πολιτικός Μηχανικός του Πανεπιστηµίου Πατρών και έχει εργαστεί ως µηχανικός προκειµένου να υποστηρίξει το πάθος του για τον κινηµατογράφο. Είναι µέλος της Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας Κινηµατογράφου. Η πρώτη του µεγάλου µήκους «Άλυτη» έκανε παγκόσµια πρεµιέρα στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ του Τoronto.

Φιλµογραφία
(ως σκηνοθέτης):

Άλυτη (89’) 2019
Το Πατάρι (18’) 2012
The Happy Life (8’) 2009
Μαριονέτα (10’) 2007
Το δώρο (12’) 2005
Ticket to Ride (5’) 2003

Facebook page:
https://www.facebook.com/Entwined-2501092926609205/

Instagram:
https://www.instagram.com/entwined_film/

Festival Links:
https://www.tiff.net/events/entwined
https://iffigoa.org/world-panorama-iffi-2019/
https://wff.pl/en/film/entwined-35
https://www.filmfestival.gr/el/section-tiff/movie/12337
https://filmonline.iksv.org/film/dolasik/