Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι «κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους, ακόμα κι αν έχει όλα τα αγαθά του κόσμου». Ακολουθώντας αυτήν τη ρήση, η παράσταση «Μέχρι τελικής πτώσεως» του Γιώργου Ηλιόπουλου (συγγραφή – σκηνοθεσία) πραγματεύεται το θέμα της φιλίας. Της ανδρικής φιλίας συγκεκριμένα, όπου συναντάμε το ψώνιο και manager Στέλιο, το βύσμα Θεόφιλο ή αλλιώς τον πρίγκιπα της διανόησης και τον υποχόνδριο Μάκη, τον λογιστή, συγνώμη τον οικονομικό σύμβουλο, ήθελα να πω…
Και τους τρεις τους απολαμβάνουμε το φετινό καλοκαίρι (σε περιοδεία), όσο παρακολουθούμε την μέχρι τελικής πτώσης ζωή των τριών αυτών φίλων, από τη στιγμή που μπαίνει στη ζωή τους ο φτερωτός ατακτούλης έρωτας, ο οποίος… είναι και μονόπλευρος. Ίσως και αυτό, το μονόπλευρο εννοώ, είναι που δημιουργεί όλα τα προβλήματα, τον ανταγωνισμό, την ίντριγκα, τα ψέματα, την αποδόμηση των χαρακτήρων των άλλων και την μέχρι τελικής πτώσης διεκδίκηση… Τρεις φίλοι, λοιπόν, ο ένας απέναντι στον άλλο, η μοναδική Λένα στον κόσμο της, μιας και δεν έχει καταλάβει (?) τίποτα και η μάχη αρχίζει… Ποιος θα την κερδίσει; Ποιος θα ‘ναι ο νικητής αυτού του ανελέητου πολέμου;
Και η συζήτηση σχετικά με την ανδρική φιλία, μετά την πρεμιέρα της παράστασης, γίνεται με τον Γιώργο Ηλιόπουλο και τον Κωνσταντίνο Γαβαλά. Τους ευχαριστούμε πολύ.
∞
Ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς (στον ρόλο του ομορφονιού Στέλιου), άρχισε να συμμετέχει στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου, για να χάνει μάθημα… Αργότερα κι επειδή δεν πέρασε σε κάποια σχολή, κάποιος φίλος του πρότεινε να ασχοληθεί με την υποκριτική (προφανώς, κάτι ξεχωριστό διέκρινε ο φίλος του…). Δεν είχε ιδέα περί υποκριτικής κι έτσι για αρχή γράφεται στη Δραματική Σχολή Τράγκα, όπου μένει έναν χρόνο, μελετώντας και μαθαίνοντας όλα όσα απαιτούνται για να δώσει εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου περνά και αρχίζει ο έρωτάς του με το θέατρο, ενώ συχνά συμμετέχει σε σειρές στην τηλεόραση.
Κωνσταντίνε ας μιλήσουμε για την ανδρική φιλία.
Η φιλία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή ενός ανθρώπου και ένα εξαιρετικά δύσκολο κομμάτι. Προσωπικά περίμενα πολλά, μέχρι να καταλάβω πως πρέπει να είναι οι φίλοι…
Πώς το εννοείς αυτό;
Εννοώ ότι όταν είσαι πραγματικά φίλος με κάποιον, πέρα από τα δεδομένα, ότι του στέκεσαι στα δύσκολα και είσαι δίπλα του σε όλα, πρέπει να τον αποδεχτείς όπως είναι και να δέχεσαι πάντα την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι κι όσο κι αν σε πονάει. Γιατί, αν αυτό δεν το κάνει ο φίλος, κανένας άλλος δεν θα το κάνει.
Και με όποιον τρόπο;
Αυτό εξαρτάται από τη σχέση που έχεις με τον φίλο σου. Αν είναι φίλος, δεν θα έχει από κάτω δόλο ούτε φθόνο, σε αυτά που θα σου πει. Για παράδειγμα, έχω έναν φίλο ο οποίος είναι τσεκούρι. Αλλά το εκτιμώ πάρα πολύ, γιατί ξέρω ότι πάντα θα μου πει την αλήθεια, κάτι που δεν το κάνουνε πολλοί. Μόνο η γυναίκα μου και αυτός θα μου πούνε την αλήθεια. Ούτε καν οι γονείς μου. Μόνο η αλήθεια από τους φίλους σου μπορεί να σε πάει μπροστά. Τώρα πια έχω επιλέξει να έχω ελάχιστους φίλους, γνωστούς πολλούς.
Επιλογή, είναι ξεκάθαρο αυτό;
Νομίζω ναι, είναι ξεκάθαρο.
Κρατάς φιλίες από τα παιδικά ή τα σχολικά χρόνια;
Έχω έναν φίλο, με τον οποίο είμαστε από το νηπιαγωγείο μαζί. Δεν έχουμε πολλές σχέσεις και μπορεί να περάσουν μεγάλα διαστήματα για να βρεθούμε, αλλά όταν βρισκόμαστε όλα κυλάνε σαν να ήμασταν μαζί και χθες. Παρόλο που είμαι εξαιρετικά κοινωνικός, γνωρίζω πολύ κόσμο και μ’ αρέσει να κάνω και παρέα… το θέμα της φιλίας ή φίλος, φίλος, να πω ότι τον έχω σαν αδελφό μου, είναι δύσκολο, πια. Παλαιότερα είχα πολλούς αδελφούς, αλλά…
Τι άλλαξε;
Η ηλικία μου. Συνειδητοποιείς, μαθαίνεις, τρως σφαλιάρες…
Έπαθες δηλαδή;
Ε, ναι. Έπαθα για να μάθω. Έφαγα πολλές σφαλιάρες για να μάθω. Βλέπεις, άμα δεν πάθεις δεν μαθαίνεις. Ίσως όχι πάντα, αλλά συνήθως μαθαίνουμε με τον δύσκολο τρόπο. Εγώ λοιπόν έπαθα, αρκετές φορές και είπα να μάθω.
Στην παράσταση σας, «Μέχρι τελικής πτώσεως», τι ακριβώς παρακολουθούμε;
Είναι μια κωμωδία, η οποία πραγματεύεται τη φιλία. Αυτή η φιλία που περιγράφεται στην παράσταση είναι μια ωραία φιλία. Γιατί παρόλο που ο ένας έσκαβε τον τάφο του άλλου, πάντα από κάτω υπήρχε η Αγάπη. Και παρόλο που κάποια στιγμή έφτασαν στο σημείο να μη μιλιούνται, βλέπεις στο τέλος, εξαιτίας της βαθιάς τους Αγάπης, μπόρεσαν και ξεπέρασαν τα δύσκολα.
Υπήρχε δηλαδή η βάση;
Ναι, η βάση της Αγάπης που μόνο έτσι μπορεί μια φιλία να αντέξει και να διαρκέσει στον χρόνο.
Στις φιλίες σου, αυτές που διαλύθηκαν, δεν υπήρχε αυτή η βάση;
Προφανώς και δεν υπήρχε.
Φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας; Υπάρχει;
Είναι δύσκολο. Δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει αυτού του είδους η φιλία. Αλλά το θεωρώ κάτι πολύ δύσκολο. Ιδίως εάν υπάρχει και η ομορφιά στη μέση, εκεί είναι ακόμη πιο δύσκολο… Δεν ξέρω… Έχω φίλες, φίλες όμως όχι με την έννοια της κολλητής ή της αδελφικής, φίλες που ουδέποτε τις είδα ερωτικά και ούτε πρόκειται… Με δυο λόγια μου φαίνεται δύσκολη μια φιλία μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Οι άντρες φίλοι μεταξύ τους λένε τα εσώψυχα τους;
Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Εγώ παλαιότερα ναι… τώρα όχι εύκολα.
Τα λες κάπου;
Ε, φυσικά στη γυναίκα μου. Αυτά που θα πω με τους φίλους μου, σίγουρα τα έχω συζητήσει και με τη γυναίκα μου. Και είναι πολύ σημαντικό να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο σύντροφο, με τον οποίο μπορείς να συνδυάσεις κι όλα τα υπόλοιπα, όπως τη φιλία.
Και γιατί να έρθουμε να δούμε την παράσταση σας;
Γιατί απλά είναι πολύ ωραία κωμωδία!
∞∞∞
Με τον πολυτάλαντο Γιώργο Ηλιόπουλο (στον ρόλο του υποχόνδριου Μάκη) έχουμε συναντηθεί αρκετές φορές και στο παρελθόν και πάντοτε η συζήτηση μαζί του έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Για ακόμη μια φορά γράφει και σκηνοθετεί μια παράσταση, όπου το θέμα του προέρχεται μέσα από παρατήρηση και από τα προσωπικά του βιώματα, μιας και πάλι ασχολείται με τον άντρα και πώς αυτός συμπεριφέρεται, μέσα στα πλαίσια μιας φιλίας και τι συμβαίνει όταν ερωτευτεί, χωρίς να το παραδεχτεί, την ίδια γυναίκα με τους φίλους του…
Γιώργο, έχεις γράψει και σκηνοθετήσει την παράσταση «Μέχρι τελικής πτώσεως».
Με πολύ μεγάλη χαρά φέτος κάνω αυτή την παράσταση, μαζί με τους φίλους μου, τον Γιάννη Δρακόπουλο και τον Κωνσταντίνο Γαβαλά και τη γυναίκα μου, Μαρία Πολυχρόνη, που συνεπικουρεί στη σκηνοθεσία και φυσικά πάντα κοντά μου, για όποια βοήθεια της ζητηθεί, βρίσκεται η Βασιλική Ανδρίτσου.
Τι θέλεις να πεις αυτή τη φορά στο κοινό σου;
Είναι μια κωμωδία, η οποία επιφανειακά θέλει να αποδομήσει τον μύθο της ανδρικής φιλίας.
Υπάρχει στις ημέρες φιλία;
Βέβαια και υπάρχει φιλία. Υπάρχει αφοσίωση, υπάρχει πίστη, υπάρχει ευγένεια, υπάρχει αγάπη, υπάρχει άμιλλα, υπάρχουν τα πάντα, όλα τα συναισθήματα. Το θέμα είναι κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι να τα ενστερνιστούμε, να τα υπερασπιστούμε και να τα βάλουμε στη ζωή μας. Από επιλογή δεν είσαι καλός φίλος. Από επιλογή φέρεσαι με αχαριστία ή φέρεσαι άσχημα στον φίλο σου..
Επιλέγω δηλαδή να τη «φέρω» στον φίλο μου;
Ξεκάθαρα είναι επιλογή. Επιλέγεις, ναι. Επιλέγεις πώς να φερθείς, σε κάθε περίπτωση…
Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από μια κωμωδία…
Δεν μου αρέσει να κουνώ το δάχτυλο στον θεατή. Προτιμώ, μέσα από την κωμωδία, να του δώσω κάτι που πιθανόν να το σκεφτεί αργότερα… Εξάλλου ο πιο σίγουρος τρόπος για να μιλήσεις για πράγματα που σε αφορούν, είναι μέσα από το χιούμορ. Είναι δείκτης ευφυΐας, είναι δείκτης συναισθηματικής ευφυΐας, είναι δείκτης του κατά πόσο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει γύρω του. Το χιούμορ, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό και αποτελεί την κυριότερη βαλβίδα που έχουμε για να γλυτώσουμε από τα βάσανα της ανθρώπινης φύσης.
Γιώργο, είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μεταφραστής και δάσκαλος. Μπορείς να επιλέξεις ένα απ’ όλα;
Αυτό που είναι το πιο ουσιαστικό για μένα είναι ο δάσκαλος. Ο Κουν έλεγε ότι μέσω της ηθοποιίας γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Προσωπικά, ο ρόλος του δασκάλου με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Όταν μπήκα σε τάξη, είδα ότι εκεί μέσα ήταν το παιδί μου. Όφειλα λοιπόν να συμπεριφερθώ σαν να εκπαίδευα το παιδί μου. Ευτύχησα να μεγαλώσω με εξαιρετικούς γονείς και έτσι έμαθα ότι σημαντικό πολύ είναι το νοιάξιμο. Πρέπει να νοιάζεσαι. Όπως επίσης πρέπει να είσαι προσγειωμένος… Είχα την τύχη από τα πρώτα μου βήματα να έχω επιτυχίες, όπως και μεγάλες αποτυχίες… Ευτύχημα, λοιπόν, ότι με μεγάλωσαν με τέτοιο τρόπο όπου τα μυαλά μου δεν πήραν αέρα… Αυτά τα σημαντικά προσπαθώ να διδάξω αρχικά στα παιδιά. Διότι πολλές φορές νομίζουμε ότι είμαστε πολύ σημαντικοί… Κι εκεί είναι το αστείο της ανθρώπινης φύσης… Όμως, ο άνθρωπος είναι μια κουκίδα κι εκείνος νομίζει ότι μπορεί να γεμίσει μια σελίδα…
Καλή επιτυχία Γιώργο και σε αυτή την εξαιρετική δουλειά σου! Καλή περιοδεία κι εύχομαι και οι θεατές (όπως κι εμείς) να αγαπήσουν την κωμωδία αποδόμησης της ανδρικής φιλίας!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ’
Η νέα ξεκαρδιστική κωμωδία του Γιώργου Ηλιόπουλου που συναντιέται ξανά με τον Γιάννη Δρακόπουλο για πρώτη φορά μετά τα θρυλικά Σφηνάκια. Μαζί τους σε αυτό το ξεκαρδιστικό ταξίδι και ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς!
Τρεις κολλητοί φίλοι που η φιλία τους κρατά χρόνια ερωτεύονται ταυτόχρονα την ίδια γυναίκα! Ένα απίστευτο ταξίδι ίντριγκας, δολιοφθοράς κι ανατροπών μέχρι αυτός ο αγώνας να αναδείξει έναν και μόνο έναν νικητή.
Υπάρχει στα αλήθεια “φιλία” ή πάει περίπατο όταν η καρδιά αναλαμβάνει τον έλεγχο; Μέχρι που μπορούν να φτάσουν ή καλύτερα μέχρι που μπορούν να κατρακυλήσουν τρεις αιώνιοι κολλητοί για να κερδίσουν την καρδιά μιας γυναίκας;
Άραγε ποιος θα είναι ο νικητής…
Κείμενο / Σκηνοθεσία
Γιώργος Ηλιόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη
Μαρία Πολυχρόνη
Ενδυματολόγος
Σοφία Δριστέλα
Σκηνικά
Τερέζα Καζιτόρη
Φωτογραφίες
Αντώνης Συμεωνάκης
Επικοινωνία
Άντζυ Νομικού
Παίζουν
Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Γιάννης Δρακόπουλος
Γιώργος Ηλιόπουλος
Παραγωγή
LifeWorks Productions – Ιωάννης Τρουλλινός
https://www.viva.gr/tickets/theater/mexri-telikis-ptwseos-kalokairini-periodeia-2023/