Η ΠΟΠΕΤΑ ΣΟΥΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΔΗΣ ΣΤΟ «ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΣ…» ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ποπέτα Σούκου, γέννημα θρέμα της Λάρισας, από πολύ μικρή ανακάλυψε την αγάπη της για το θέατρο και την ανάδειξη χαρακτήρων, οπότε οι σπουδές της στη Δραματική Σχολή «Πρώτη Πράξη», του Τάσου Χαλκιά, ήταν μονόδρομος. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της, ακολουθούν σεμινάρια σκηνοθεσίας, υποκριτικής, δημιουργικής γραφής και θεατρικού παιχνιδιού, ενώ από το 2014 έως και σήμερα, συμμετέχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Με την Ανδρονίκη Αβδελιώτη έχει συνεργαστεί ακόμη τρεις φορές, ενώ συμμετέχει για δεύτερη φορά σε έργο του Henrik Ibsen. Στην παράσταση «Σόλνες ο Πρωτομάστορας», η Ποπέτα Σούκου ερμηνεύει τον ρόλο της νεαρής Kaia, βοηθού του Solness, η οποία συνδέεται ερωτικά με τον βοηθό του Solness, τον νεαρό αρχιτέκτονα Ragnar.

Ο Κωνσταντίνος Ρόδης, απόφοιτος του τμήματος «Μέσων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Βασίλης Διαμαντόπουλος – Ίασμος», παρακολουθεί μαθήματα σωματικού θεάτρου και κινησιολογίας, καθώς και σεμινάρια σχετικά με τη δημιουργία σεναρίου. Από το 2008 έως και σήμερα έχει συμμετάσχει σε πλήθος θεατρικών παραστάσεων, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ έχει λάβει μέρος σε τηλεοπτικές σειρές, σε ταινίες στον κινηματογράφο, σε διαφημιστικά spot και στο audiobook «Mea Culpa». Στην παράσταση «Σόλνες ο Πρωτομάστορας», ο Κωνσταντίνος Ρόδης ερμηνεύει τον ρόλο του νεαρού αρχιτέκτονα Ragnar, ο οποίος θέλει να αναλάβει πλέον το γραφείο, μιας και θεωρεί ότι έχει έρθει η σειρά του και ότι του αξίζει μια ευκαιρία, όπως τότε που ο πατέρας του έδωσε την ευκαιρία στον Solness.

Η συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Ρόδη και την Ποπέτα Σούκου διερευνά τον ρόλο τους στην παράσταση «Σόλνες ο Πρωτομάστορας», του Henrik Ibsen, σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Ανδρονίκης Αβδελιώτη, και τα μηνύματα που προέρχονται από το συγκεκριμένο έργο, με στόχο να έρθουμε σε επαφή με την προσωπικότητά τους. Έτσι, μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους και τα μελλοντικά τους σχέδια. Τους ευχαριστώ θερμά.

Τι σημαίνει για έναν νέο ηθοποιό να παίζει σε ένα έργο του Ibsen;

Ποπέτα Σούκου: Είναι σίγουρα πολύ σημαντικό να μπορείς να καταπιάνεσαι με κλασικούς συγγραφείς, που μίλησαν πρώτοι για θέματα, όπως αυτά της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ το έργο του και μάλιστα είχα την ευκαιρία να γνωριστώ με αυτό στη σκηνή, σε πολύ νεαρότερη ηλικία, κι εύχομαι να μου δοθούν κι άλλες στο μέλλον.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Ο Ibsen, μαζί με τον Albee, τον Genet, τον Williams και τον Beckett, είναι από τους πάρα πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς. Φανταστείτε ότι στη σχολή είχα δώσει τελικές εξετάσεις με τους “Βρικόλακες” του Ibsen. Για έναν ηθοποιό (είτε νέο είτε με πολλά χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του) το να συμμετέχει σε ένα έργο του Ibsen φέρει ένα βάρος. Έχεις να αναμετρηθείς με πολλαπλά επίπεδα και γι’ αυτό θεωρούνται σπουδαίοι αυτοί οι συγγραφείς, γιατί κατορθώνουν ακόμα και τον πιο μικρό ρόλο να τον αποδώσουν ολοκληρωμένα. Έτσι, ο κάθε ηθοποιός καλείται, από την πλευρά του, να αποδώσει όσο πιο ολοκληρωμένα μπορεί τον εκάστοτε ρόλο κι αυτό είναι ένα βάρος. Ωστόσο, δεν μπορείς αυτό το βάρος να το αφήσεις να σε παρασύρει γιατί θα σε καταπιεί, έτσι το ξεπερνάς και προχωράς.

Πώς περιγράφετε τον Solness;

Ποπέτα Σούκου: Στα μάτια μου ο Solness είναι δειλός. Όχι αδύναμος ή κάποιος που δεν διεκδικεί, δειλιάζει μπροστά στο μέλλον. Δειλιάζει όταν κοιτά το παρελθόν. Ματαιόδοξος και ισχυρογνώμων, πανέξυπνος, μα σαν την παροιμία με το πουλί. Σίγουρα, στο τέλος της ζωής του πια, επιθυμεί να ελευθερώσει την ψυχή του, μα και πάλι ο δρόμος που διαλέγει δεν τον τιμά. Απλώς καταποντίζεται.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Ο Solness είναι το ανεστραμμένο είδωλο του Faust στον καθρέφτη του Ibsen. Διψάει για νιότη. Είναι ένα πλάσμα χαμένο στη ματαιοδοξία του, έχει φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι είναι ισάξιος με τον Θεό. Κι αυτό τον καθιστά τραγικό πρόσωπο, αντίστοιχο με τα πρόσωπα των δικών μας αρχαίων τραγωδιών. Περνάει από όλα τα στάδια μέχρι να φτάσει στην κάθαρσή του.

Και ο ρόλος σας;

Ποπέτα Σούκου: Η Kaia είναι δυνατή, δυναμική, αφοσιωμένη. Στην αγάπη της για τον Ragnar, αλλά και στον έρωτα που βιώνει για τον Solness. Θα ζητήσει να μείνει, αλλά ο Solness θα τη διώξει.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Υποδύομαι τον Ragnar. Είναι γιος ενός παλιού και σπουδαίου αρχιτέκτονα, του Brovik, ο οποίος είχε στη δουλειά του τον Solness στα πρώτα του βήματα, του έμαθε την δουλειά και μετέπειτα ο Solness τον εκτόπισε και ανέλαβε αυτός το γραφείο του. Τώρα, λοιπόν, ο Ragnar έρχεται να πάρει πίσω τη θέση του πατέρα του από τον Solness. Εργάζεται για χρόνια στο πλευρό του και τελικά, διεκδικώντας σθεναρά, καταλήγει να πετύχει τον στόχο του και να τον εκτοπίσει. Παρότι το έργο δεν το αναφέρει ξεκάθαρα, στη δική μου ανάγνωση, πιστεύω ότι ο Ragnar θα εξελιχθεί σε έναν άνθρωπο χειρότερο από τον Solness, γιατί λειτουργεί εκδικητικά και ύπουλα, πρωτίστως, αλλά και με έπαρση, καθώς έχει σπουδάσει αρχιτέκτονας και γνωρίζει ότι είναι καλός.

Τι σημαίνει για σας διεκδίκηση;

Ποπέτα Σούκου: Να προσπαθώ για το καλύτερο, να δηλώνω ποια είμαι.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Καθαρά ετυμολογικά είναι όταν ζητώ να μου αναγνωριστεί η κυριότητα ενός αγαθού, η οποία αμφισβητείται από άλλους, και ασκώ νομικά μέσα προκειμένου να το επιτύχω ή όταν επιδιώκω να μου αποδοθεί κάτι, επειδή το θεωρώ δίκαιο ή το αξίζω ή όταν ανταγωνίζομαι με άλλους και προσπαθώ να κερδίσω έναν τίτλο, αξίωμα και τα λοιπά.

Πώς διεκδικείτε;

Ποπέτα Σούκου: Σχεδόν όπως οι περισσότεροι. Κάποιες φορές με πείσμα, πάθος και επιμονή, άλλες με γκρίνια κι άλλες πάλι αφήνω τα πράγματα να με οδηγήσουν, ψάχνοντας να βρω την ανάγκη μου πίσω από τη διεκδίκηση.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Πάντα πίστευα ότι όταν ξέρεις τι μπορείς να κάνεις, μπορείς και να το διεκδικήσεις, φτάνει να είσαι ήρεμος, ψύχραιμος, τίμιος, ξεκάθαρος, αποφασιστικός και ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό σου και ύστερα με τους γύρω σου.

Μέχρι πού είστε διατεθειμένοι να φτάσετε, διεκδικώντας τα όνειρά σας στην υποκριτική;

Κωνσταντίνος Ρόδης: Όπου δεν χάνω την αξιοπρέπειά μου, την ηθική μου, την ψυχική και σωματική μου υγεία και φυσικά, όπου δεν καταπατώ τα δικαιώματα του συνανθρώπου μου. Αυτό δεν είναι κάτι που το κάνω μόνο στη δουλειά, είναι στάση ζωής. Φτάνω μέχρι εκεί που τελειώνουν τα δικαιώματά μου και αρχίζουν του άλλου!

Υπάρχει κάτι που έχετε ή σκέφτεστε ότι θα μπορούσατε να θυσιάσετε, προκειμένου να εκπληρωθούν οι επιθυμίες και τα όνειρά σας;

Ποπέτα Σούκου: Νομίζω μόνο ο χρόνος μου πια. Δεν νομίζω πως αξίζει να θυσιάζεσαι για οτιδήποτε κι όταν κάνεις κάτι που σε γεμίζει οι πράξεις σου δεν νοούνται ως θυσία.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Όχι, δεν είμαι ένα αδηφάγο ον που θα θυσίαζε τα πάντα για να εκπληρώσει τα όνειρα ή τις επιθυμίες του. Λειτουργώ με σύνεση και μου αρέσει να φτάνω μέχρι εκεί που μπορώ. Δεν είμαι αιθεροβάμων, πατάω στη γη γερά και με τα δυο μου πόδια. Ευτυχώς!

Από την παράσταση σταχυολογώ τα κάτωθι μηνύματα. Εσείς, όχι ως ρόλος, πώς τα αντιλαμβάνεστε;

• Όλη η ζωή βασισμένη στις εκάστοτε επιλογές μας…

Ποπέτα Σούκου: Ναι, είμαστε οι επιλογές μας, μα κάπου τη διαδρομή διακόπτουν και οι επιλογές των άλλων.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι την στιγμή που θα πεθάνουμε όλα είναι μια επιλογή. Οι επιλογές μας, συνειδητές ή ασυνείδητες, μας διαμορφώνουν, μας γαλουχούν και μας κάνουν να εξελισσόμαστε. Γιατί δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος αλλάζει από αυτό που είναι, απλά εξελίσσεται, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Πάντα όμως είναι ο ίδιος άνθρωπος. Κι αυτός ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του, τις οποίες καλείται να πληρώσει ή να απολαύσει. Εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ!

• Ταμάχι για την κατάκτηση της κορυφής. Αξίζει τον κόπο;

Ποπέτα Σούκου: Αξίζει να αγωνίζεσαι για να κατακτήσεις αυτά που πιστεύεις. Ωστόσο κορυφή; Δεν ξέρω αν πραγματικά φτάνουμε ποτέ στην κορυφή, γιατί πάντα θα θέλουμε κάτι περισσότερο, οπότε όχι. Δεν το πιστεύω.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Φρόντισε να ανέβεις στην κορυφή αργά – αργά και ένα σκαλοπάτι τη φορά. Έτσι δεν θα κουτρουβαλήσεις με πάταγο, όταν κάποια στιγμή πέσεις από εκεί ψηλά, γιατί θα πέσεις, δεν το αποφεύγεις. Και επίσης, φρόντισε να δώσεις το χέρι σου σε όλους όσους συναντήσεις καθώς θα ανεβαίνεις, γιατί τους ίδιους θα συναντήσεις και στο κατέβασμα.

• Φόβος για το αύριο. Γιατί ένας νέος, όλο ορμή και όνειρα φοβάται το αύριο;

Ποπέτα Σούκου: Ίσως γιατί δεν υπάρχουν αρκετά κίνητρα σήμερα, ίσως γιατί κάποιοι φρόντισαν να στρώσουν τον δρόμο με πέτρες. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι σήμερα κάποιος νέος να φοβάται. Όμως, αν καταφέρουμε να δούμε πως κι αυτά κάποιοι άνθρωποι με πάθη τα δημιούργησαν, ίσως καταφέρουμε να ξεφύγουμε.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Νομίζω ότι όπως έχει διαμορφωθεί πια η πραγματικότητά μας, η κοινωνία μας, δεν είναι προνόμιο των νέων ο φόβος για το αύριο. Ο φόβος για το αύριο δεν κοιτάζει ηλικίες. Όλοι φοβούνται τι θα ξημερώσει. Βλέπουμε γύρω μας φυσικές καταστροφές, πολέμους, εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής, έναν γενικότερο ξεπεσμό ηθών και αξιών. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ένα πολύ ευνοϊκό παρόν, μπορούμε όμως όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον, μικροί και μεγάλοι. Πιστεύω σε αυτό! Πιστεύω ακόμα στην καλοσύνη των ανθρώπων!

Οι νέοι που απεγνωσμένα ζητούν χώρο στο σήμερα. Γιατί τον αναζητούν; Δεν τους δίδεται; Τι φταίει; Τι θα θέλατε να συμβαίνει;

Κωνσταντίνος Ρόδης: Η δική μου η γενιά έπεσε πάνω στην οικονομική κρίση, μόλις πήγαμε να συνέλθουμε ήρθε η υγειονομική κρίση και οι καραντίνες. Δεχτήκαμε απανωτά χτυπήματα σε μια πολύ καλή ηλικία που θα μπορούσαμε να “ανθίσουμε”, ο καθένας στον τομέα του. Δεν γίνονται τόσο εύκολα τα πράγματα, αλλά και πάλι θα πω ότι όποιος θέλει κάτι πολύ και το επιθυμεί, θα το καταφέρει όσες δυσκολίες και αν συναντήσει στο διαδρομή. Και όπως λέει και ο Καβάφης: “Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις”.

Τι έχετε αποκομίσει από αυτή την πρώτη σας συνεργασία στο θέατρο;

Κωνσταντίνος Ρόδης: Με την Ανδρονίκη Αβδελιώτη γνωριστήκαμε όταν παίζαμε πέρσι μαζί στην κωμωδία “Σάρλοτ Μοτέλ” της Κατερίνας Βαϊμάκη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Τζιώκα. Έχουμε τελειώσει την ίδια σχολή, παρόλα αυτά δεν είχε τύχει να γνωριστούμε. Είναι ένα πανέξυπνο πλάσμα, πεισματάρα, δημιουργική και χαίρομαι πολύ να δουλεύω μαζί της, γιατί έχουμε κοινούς κώδικες επικοινωνίας. Γι’ αυτό και χάρηκα όταν μου πρότεινε να συμμετέχω σε αυτή την παράσταση. Τώρα, όσον αφορά την πρώτη μου συνεργασία στο θέατρο, αυτή πάει αρκετά πίσω, το 2008. Τότε είχα την χαρά να συμμετέχω στην παράσταση “Ντετέκτιβ Στόρι” της Αθηνάς Παππά. Στάθηκα πολύ τυχερός στο ξεκίνημά μου, γιατί είχα δίπλα μου σπουδαίους καλλιτέχνες και ανθρώπους. Είμαι υπερήφανος να λέω και να μην ξεχνάω ότι η θεατρική μου μαμά είναι η Αθηνά Παππά και ο τηλεοπτικός μου μπαμπάς ο Γρηγόρης Πετρινιώτης. Τους αγαπώ και τους δύο τόσο πολύ και τους ευγνωμονώ για την στήριξή τους στα πρώτα μου βήματα.

Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον σας στην υποκριτική;

Ποπέτα Σούκου: Να μπορώ να αγωνίζομαι για το ανέφικτο μέσα από τις θεατρικές μου διαδρομές.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Να έρχονται ωραίες δουλειές, φτιαγμένες με κέφι και μεράκι, γεμάτες αλήθεια. Μόνο αυτό. Τίποτα άλλο.

Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση;

Ποπέτα Σούκου: Νομίζω με τη σειρά που τα βάλατε. Θέατρο πρώτο και μέγιστο. Κινηματογράφος, αν και με το είδος ασχολήθηκα λίγο, κυρίως με μικρού μήκους ταινίες θα ήθελα πολύ να κάνω κάποια στιγμή. Τηλεόραση ναι, είναι ένα μέσο για να σε αποδεχτεί το ευρύ κοινό και μάλιστα σήμερα πιστεύω γίνονται συνεχώς καλές δουλειές.

Κωνσταντίνος Ρόδης: Το καθένα είναι διαφορετικό, αλλά τα αγαπώ εξίσου και τα τρία. Το θέατρο έχει τη γοητεία του ότι αυτό που κάνεις γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Μένει μόνο μια ανάμνηση. Κι αυτό είναι πολύ γοητευτικό. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση είναι μια άλλη τεχνική υποκριτικά, αλλά αυτό μένει, μπαίνεις μέσα στα σπίτια του κοινού, γίνεσαι ένα μαζί τους, γίνεσαι ένας δικός τους άνθρωπος. Κι έχει κι αυτό την γοητεία του. Ό,τι γίνεται με αλήθεια και αγάπη είναι χαρά μου να συμμετέχω. Κι ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι θέλουμε να κάνουμε τηλεόραση και για την αναγνωρισιμότητα. Όποιος πει το αντίθετο, θα είναι ψεύτης. Αν δεν σε μάθει το κοινό μέσα από την τηλεόραση, πώς θα έρθει να σε δει στο θέατρο;

Και τα επόμενα σχέδιά σας;

Ποπέτα Σούκου: Προς το παρόν να συνεχίσουμε τον Σόλνες στο θέατρο Αλκμήνη, που δεν έχει κάνει ακόμα τον κύκλο του και από το καλοκαίρι όλο και κάτι έρχεται…

Κωνσταντίνος Ρόδης: Η αλήθεια είναι ότι φέτος είναι μια πολύ δημιουργική χρονιά. Έτσι, λοιπόν, συνεχίζουμε μέχρι τέλος Φεβρουαρίου με τον “Σόλνες ο Πρωτομάστορας” στο θέατρο Αλκμήνη. Ωστόσο, μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία της περσινής μας συνεργασίας στον “Θησαυρό της Βαγίας”, έχω την χαρά να συνεργάζομαι για μία ακόμη χρονιά με την Αθανασία Καλογιάννη και την εταιρεία Kids Theater στην παράσταση για παιδιά “Ο Μάγκας” της Πηνελόπης Δέλτα στο θέατρο Νέος Ακάδημος. Τη διασκευή του έργου έχει κάνει η Μαρία Σούμπερτ, ενώ τη σκηνοθεσία συνυπογράφουν η Αθανασία Καλογιάννη και ο Βαγγέλης Πιτσιλός, ο οποίος έχει κάνει και τις χορογραφίες. Τη σκηνή μοιράζομαι με τους υπέροχους συναδέλφους: Εύα Βάρσου, Σοφία Νικολοπούλου, Γιώργο Μπανταδάκη και Στέφανο Κανακίδη. Και θα μου επιτρέψουν να αναφέρω ξεχωριστά τον Βλάσση Χρυσικόπουλο, ο οποίος υποδύεται τον Μάγκα και καθημερινά δίνει την ψυχή του πάνω στην σκηνή σε έναν δύσκολο και απαιτητικό ρόλο. Και φυσικά στον λατρεμένο Βασίλη Λέκκα, ο οποίος τραγουδάει και υποδύεται έναν ρόλο κλειδί στην παράσταση. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, μα πάνω από όλα σπουδαίος άνθρωπος. Η παράσταση παρουσιάζεται καθημερινά για σχολεία και για το κοινό κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι. Επίσης, συμμετέχω και στην παράσταση “Ανατολικά της Εδέμ”, του John Steinbeck, σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα – Καλογήρου και σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, μαζί με τους ηθοποιούς Αβδελιώτη Ανδρονίκη, Ζάκα Ανδρέα, Ζώη Γιώργο, Μάστορη Νεκτάριο, Μπαμπασάκη Λένα, Στέργιου Αλεξάνδρα, Τζίκα Απόστολο, στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, ενώ από αρχές Μαρτίου συνεχίζουμε τις παραστάσεις έως το Πάσχα, κάθε Κυριακή στις 18.30. Μετά το Πάσχα, θα βρίσκομαι κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο 104 με την κωμωδία μυστηρίου “Έγκλημα στο Lotus Canyon”, της Κατερίνας Βαϊμάκη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Τζιώκα, με τους εξαίρετους συναδέλφους: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Ευγενία Βησσαρίου, Ιωάννα Παυλίδου, Θάνο Κρομμύδα και Αναστάση Χριστοφιλόπουλο. Και ελπίζω να προκύψει και κάτι τηλεοπτικό ή κινηματογραφικό!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘ΣΟΛΝΕΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ’

«Υψηλή επώδυνη τύχη να παλεύεις για το ανέφικτο».
(“Hohes schmerzliches Gluck- um das Unerreichbare zu ringen”)

Ένας νέος, φτωχός, άνδρας, ο Χάλβαρντ Σόλνες, θεωρεί αποστολή του στη γη να δημιουργεί ναούς και καμπαναριά. Όταν ολοκληρώνει το καμπαναριό στην παλιά εκκλησία, στο Λύσενγκερ, σκαρφαλώνει στην κορυφή του για να κρεμάσει το στεφάνι στο δημιούργημα του ακολουθώντας το έθιμο.
Μόλις όμως φτάνει στην κορυφή….

Πολλά χρόνια μετά, βρίσκουμε τον Σόλνες, τον Πρωτομάστορα, όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του, παντρεμένο με την Αλίνα, πετυχημένο και πλούσιο έχοντας σταματήσει να χτίζει τον οίκο του Κυρίου για να χτίσει σπίτια για ανθρώπους.
Και ενώ θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένος που πέτυχε , δεν είναι….

Άγρια όνειρα στοιχειώνουν τον ύπνο του, σκοτεινές σκέψεις τον ταλαιπωρούν και τον τρομάζουν. Τύψεις και ενοχές τον συντροφεύουν. Ενώ ταυτόχρονα ένας νέος άνδρας, ο Ράγκνερ, έρχεται για να του πάρει τη θέση.

Μια τεράστια πάλη ξεκινά μέσα του, μια διαμάχη , μια προσπάθεια να βρει τον εαυτό του. Ένας εσωτερικός διάλογος, μια ικεσία για λύτρωση.
Η Χίλντα Βάνγκελ μια «αινιγματική» φιγούρα, μπαίνει στη ζωή του και ζητά επίμονα να πάρει το «Βασίλειό» της.
Και τότε…
Αποκαλύψεις, εξομολογήσεις και αλήθειες που πληγώνουν ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής του.
Είναι ο Σόλνες ένας ανεστραμμένος Φάουστ;

Έμειναν εκεί , οι δύο τους.

Και όταν οι μέρες του χειμώνα, πέρασαν Το σπίτι κάηκε.

Και οι εκείνοι έπρεπε να βουτήξουν στις στάχτες.

Υπάρχει κάτι εκεί μέσα.
Που δεν μπορεί να καεί.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Ο άνθρωπος έχει βαθιά ριζωμένο μέσα του το αίσθημα του ανικανοποίητου.
Είναι κομμάτι της φύσης του, που γιγαντώνεται μέσα στην ήδη νοσηρή κοινωνία.
Σόλνες ο Πρωτομάστορας, ένα πλάσμα χαμένο στην ματαιοδοξία του.
Ζητά όλο και πιο πολλά και είναι έτοιμος να θυσιάσει την ευτυχία, την αγάπη, την φιλία, την ψυχή του για να αποκτήσει δύναμη, εξουσία, χρήματα και ένα όνομα που θα μείνει στους αιώνες.
Ο Σόλνες είναι το ανεστραμμένο είδωλο του Φάουστ στον καθρέφτη του Ίψεν.
Οι ξεχωριστές διαδρομές του Φάουστ και του Σόλνες συναντιούνται στο κομβικό σημείο του απολογισμού της ζωής τους.
Η δίψα για την νιότη. Η ενοχή για το παρελθόν. Η ανάγκη για λύτρωση. Μια Ευχή. Ο Θεός.
Ο σκηνικός χώρος αρχίζει να αλλάζει, ακολουθώντας την Θεία κωμωδία του Δάντη (Κόλαση – Καθαρτήριο – Παράδεισος), ενώ ο κεντρικός ήρωας, Σόλνες, κάνει βουτιά μέσα στην ψυχή του και χωρίζεται στα δύο.
Δυο άνδρες ως ένας επί σκηνής παλεύουν για το ποιος θα κυριαρχήσει και άλλοτε βοηθούν ο ένας τον άλλον και εκεί που ο ένας αδυνατεί , ο άλλος αναλαμβάνει δράση.
Αν μπορούσε να βγει από μέσα μας ο άλλος μας εαυτός θα φανερώνονταν οι σκέψεις, οι κρυφές μας επιθυμίες και η σύγκρουση που συντελείται στην ψυχή μας.

Αποσπάσματα από τον Φάουστ του Γκαίτε, την Θεία Κωμωδία του Δάντη (Κόλαση – Καθαρτήριο – Παράδεισος ), στίχοι από την ποίηση του Χένρικ Ίψεν και στοιχεία από την λαϊκή παράδοση και την μυθολογία της Νορβηγίας, που επηρέασαν βαθιά τον συγγραφέα, χρησιμοποιήθηκαν στην διαμόρφωση του τελικού κειμένου «Σόλνες ο Πρωτομάστορας»

Πληροφορίες Παράστασης

Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Διασκευή: Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Πρωτότυπη μουσική παράστασης – Μουσική teaser: Φάνης Κακοσαίος
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογραφίες – teaser: Λάμπρος Ρουμελιωτάκης
Βοηθός σκηνοθέτη – Μοντάζ teaser: Μάιρα Ξύδη
Σκηνικά – Κοστούμια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί:
Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Περικλής Αλμπάνης, Ανδρέας Ζάκας, Γιώργος Ζώης, Αθηνά Μαυρομάτη, Κωνσταντίνος Ρόδης, Ποπέτα Σούκου
Ακούγεται η φωνή του Φάνη Κακοσαίου.
Ευχαριστούμε τους  Χρήστο και Αλέξη Μαργιέλη για την συμμετοχή τους στο teaser.
Κοινωνικό δράμα / Διάρκεια: 90΄

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 18:30, Κυριακή 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ μειωμένο (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, Άνω των 65, Ανέργων), 8 ευρώ ατέλεια

Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8 – 12, Κάτω Πετράλωνα
(ΜΕΤΡΟ: Στάση Κεραμεικός / ΤΡΟΛΕΙ: 21 Στάση ΚΑΜΠΑ/ ΟΑΣΑ: 049, 815, 838, 914, Γ18 Στάση ΚΑΜΠΑ & 035 Στάση ΙΚΑ)
Το θέατρο Αλκμήνη εξυπηρετεί ΑΜΕΑ.

Πληροφορίες-Κρατήσεις 6942419151 / 210 3428650
Προπώληση viva
https://www.more.com/theater/solnes-o-protomastoras/

Teaser