Δεκαετία ‘80. Ο γνωστός πράσινος ήλιος λάμπει. Όπως και τα στρας, οι βάτες, το περλέ, τα υπερμεγέθη σκουλαρίκια, τα σεμεδάκια, το απίστευτο κιτς, τα σταθερά τηλέφωνα με το καντράν (πάρε σου λέω το μηδέν, δεν ακούγεσαι) και η ντίσκο μουσική. Μια δεκαετία που ακόμη το γεροντοπαλλήκαρο και η γεροντοκόρη αποτελούν προσφιλείς, αν και υποτιμητικούς, προσδιορισμούς, τα καλιαρντά και όσοι τα ομιλούν προσπαθούν να κατακτήσουν τον χώρο τους και το όνομα Ανδρέας, όπως και τα ζιβάγκο, συναντώνται συχνά. Διαφημίσεις στην τηλεόραση, όπου τραγούδια ή ατάκες γίνονται σλόγκαν και βρίσκονται στα χείλη όλων, ενώ ο κόσμος ανακαλύπτει και τα ζώα συντροφιάς.

Η Ρίτα Σακελλαρίου, αλλά και η Αλέξις από τη «Δυναστεία» και το στυλ τους πρωταγωνιστεί και κάπου στον Κορυδαλλό (όχι μέσα, στη γειτονιά πέριξ αυτού), οι παλιοί αχώριστοι συμμαθητές Μελίνα, Φώφη, Μάργκαρετ και ο Μίμης, ξανασυναντιούνται, μετά από πάρα πολλά χρόνια. Το Μελινάκι μόλις χθες αρραβωνιάστηκε με τον Ανδρέα, η Μάργκαρετ μόλις επέστρεψε από την Αμερική, η Φώφη εργάζεται ως νομικός σε μια εταιρεία και είναι κρυφά ερωτευμένη με τον υποδιευθυντή, ενώ ο Μίμης και ο σκύλος του ο Φλόκ προσπαθούν να μη δώσουν σημασία σ’ αυτά που λέει ο κόσμος.

Το κουβάρι θα ξετυλιχτεί, όταν όλοι ανοίξουν την καρδιά τους και διηγηθούν την ιστορία τους, από το σχολείο έως και σήμερα. Και το μπέρδεμα δεν αργεί να αποκαλυφθεί…

∞

Μια κοινωνική κωμωδία, κατηγορώ, στη στρεβλή φιλοσοφία του «τι θα πει ο κόσμος», αναδεικνύει όλη την παθογένεια και τα αρχέτυπα της εποχής, που φτάνουν έως και τα σήμερα μεγεθυμένα, σε ένα κείμενο, όλο σαρκασμό, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Σε μία χώρα όπου υφίστατο κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, το κουτσομπολιό προ ημερήσιας διάταξης, όλες οι οικογένειες ζούνε υπό την «απειλή» του τι θα πει ο κόσμος, με αποτέλεσμα ζωές κατεστραμμένες, στερημένες, με μηδέν αυτοεκτίμηση, γεμάτες ενοχές και πολλά μυστικά.

Ο πολυσχιδής και πολυτάλαντος Σταμάτης Πακάκης, γράφει, σκηνοθετεί, επιμελείται των σκηνικών, των φώτων, των κοστουμιών, κάνει τις audition και βρίσκει, όπως κάθε φορά, τους ηθοποιούς εκείνους που θα ενσαρκώσουν μοναδικά τους ρόλους που έχει δημιουργήσει. Ως Μίμης δε, ο Πακάκης ερμηνεύει, τραγουδάει (ο τενόρος δεν βγαίνει από μέσα του), χορεύει και για ακόμη μια φορά δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο.

Η Μαρία Σωτηριάδου σε ρόλους αφηγητή, πορτιέρη, συνείδησης, γονιού και τρομοκράτη, με το αυστηρό και σαδιστικό ύφος προκαλεί τον θεατή. Η Αγγελική Παρδαλίδου, ως Μελίνα, που από τις γειτονιές του Κορυδαλλού βρίσκεται εξαιτίας ενός λαχείου στις γειτονιές του Π. Ψυχικού, είναι αιθέρια, πολύχρωμη κι απόλυτα ταιριαστή με τον ρόλο της. Η Κατερίνα Πεφτίτση, ως Μάργκαρετ, θυμίζει τις ντίβες της δεκαετίας και με το πληθωρικό της ύφος προκαλεί πολλά γέλια, όπως και η Αλεξία Παπαθανασίου, στον ρόλο της Φώφης, που τσαλακώνεται μέσα από μια υπερτονισμένη ερμηνεία, ενώ ο Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, ως Ανδρέας, εναλλάσσεται με επιτυχία στις διαφορετικές συμπεριφορές του ήρωα που ερμηνεύει.

Η παράσταση τελειώνει, αγκαλιές, φιλιά, συγχαρητήρια, φωτογραφίες και μέσα σε όλη αυτή την ευχάριστη ατμόσφαιρα κλέψαμε και λίγες κουβέντες από τον Σταμάτη Πακάκη, την Αγγελική Παρδαλίδου και τη Μαρία Σωτηριάδου και τους ευχαριστώ θερμά:

Σταμάτης Πακάκης:

Σταμάτη αισθάνομαι ότι είσαι πολύ χαρούμενος για αυτό σου το δημιούργημα.

Είμαι χαρούμενος για κάθε δημιούργημα, αλλά για το συγκεκριμένο είμαι ένα τσικ παραπάνω.

Γιατί;

Γιατί ήταν ένας θίασος που κούμπωσε αβίαστα μεταξύ τους και οι πρόβες ήταν πολύ λιγότερες και πιο ουσιαστικές. Και λειτουργήσαμε σαν παρέα. Πραγματικά είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Κι έτσι ήμουν και πολύ ήρεμος.

Στ’ αλήθεια είναι μια χαρούμενη, που μεταφέρει και τα δικά της μηνύματα, παράσταση. Εσύ, όμως, Σταμάτη δεν έχεις ζήσει τη δεκαετία του 1980.

Σωστά. Όμως, μελέτησα πολύ για αυτή τη δεκαετία. Μελέτησα τις μουσικές της, μελέτησα τη μόδα, τα πάντα όλα. Κι αυτό γιατί έκανα τη σκηνογραφία, τα κοστούμια, το ενδυματολογικό…

Πώς και ασχολήθηκες με αυτήν τη δεκαετία;

Πέρυσι στην «Τελενοβέλα» ασχολήθηκα με το 1990, φέτος με το 1980 και του χρόνου θα πάω στη δεκαετία του 1970.

Έχεις ετοιμάσει κάτι;

Ναι. Αλλά δράμα αυτή τη φορά. Θα κάνω και μια κωμωδία, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε λίγο και το δράμα. Πως σου φάνηκε εσένα η παράσταση;

Αυτό θα το γράψω. Δεν θα στο πω…

∞

Αγγελική Παρδαλίδου:

Αγγελική, «τι θα πει ο κόσμος;»

«Τι θα πει ο κόσμος», οεο; Είναι μια παράσταση που αν κάποιος έχει ζήσει στα 80’s, λίγο θα συγκινηθεί, θα θυμηθεί, ακόμη και να μην ταυτιστεί με την υπόθεση, θα βρει πινελιές Είναι μια κωμωδία, όπου μια παλιά παρέα συναντιέται μετά από καιρό, ενώ υπάρχει κι ένας «άγνωστος» συνδετικός κρίκος, εξαιτίας του οποίου συμβαίνουν και διάφορα ευτράπελα. Και φυσικά είμαστε ένας πολύ ωραίος θίασος.

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον Σταμάτη;

Με τον Σταμάτη γνωριζόμαστε χρόνια, τον γνωρίζω ως άνθρωπο και ταιριάζουμε, αλλά συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά. Το κείμενό του έχει αυτό το ιδιαίτερο χιούμορ, ενώ ως σκηνοθέτης ξέρει πάντα τι θέλει. Κι όταν ένας σκηνοθέτης ξέρει τι θέλει, σ’ αφήνει ελεύθερο δείχνοντας σου τον δρόμο. Επαναλαμβάνω, ο Σταμάτης ξέρει τι θέλει. Με τα παιδιά δε, κουμπώσαμε πολύ ωραία και είναι σημαντικό αυτό, μιας και περνάς πολλές ώρες μαζί, ενώ, όταν υπάρχει αυτή η σχέση, πιο εύκολα μπορείς να εκθέσεις την ψυχή σου και να βρεις τη διαδρομή για τον ρόλο, γιατί νιώθεις ελεύθερος.

Έχω καιρό να σε δω και σε βλέπω πιο…

(γελάει) Είμαι καλά, είμαι πολύ χαρούμενη, συμβαίνουν όμορφα πραγματάκια…

Τι συμβαίνει Αγγελική;

Κατ’ αρχάς, είμαι υγιής και οι άνθρωποι που αγαπάω είναι καλά. Από εκεί ξεκινάμε, από το πιο βασικό. Και αν θυμάσαι που λέγαμε παλαιότερα και για την ταινία μου το «Angel Pardalos», ε, επιτέλους, μετά κόπων και βασάνων τα καταφέραμε και η ταινία θα κάνει πρεμιέρα. Έγινε τελικά μια πολύ φαντεζί και πολύχρωμη ταινία, που πιστεύω ότι θα πάει καλά…

Φαντεζί και πολύχρωμη, ακριβώς όπως εσύ!

Ναι, ναι, ακριβώς (πολλά γέλια). Επίσης το «Μανιφέστο της κάλτσας», το οποίο είναι μέσα στο «Angel Pardalos» έχει λάβει 14 βραβεία, ενώ το music video του «Be Like Angel Pardalos», πήγε, ως ανεξάρτητο, σε πέντε φεστιβάλ και κέρδισε κι ένα βραβείο.

Αυτή την ταινία όμως δεν την είδαμε…

Ναι, γιατί είναι ακόμη σε περιοδεία, στα φεστιβάλ όλου του κόσμου. Επίσης η πρώτη μου ταινία το «Flik Flok», πήρε 17 βραβεία και τώρα φιλοξενείται στην πλατφόρμα ΕΡΤflix, παρόλο που δεν ήμασταν επιχορηγούμενοι από την ΕΡΤ.

Γι’ αυτό λοιπόν είσαι τόσο χαρούμενη.

Όλα όσα έχω φτιάξει χαρακτηρίζονται από τη «χαρά». Ο κόσμος θέλει λίγο χρώμα, θέλει να γελάσει. Και το είδες και στη σημερινή μας παράσταση. Αβίαστο γέλιο. Αυτό έχουμε ανάγκη.

∞

Μαρία Σωτηριάδου:

Εσύ Μαρία μου την έζησες τη δεκαετία του 1980, σωστά;

Την έζησα και ακόμη την πληρώνω (πικρά χαμόγελα)…

Για ακόμη μία χρονιά μαζί με τον Σταμάτη, σε πολλούς συνθετικούς ή και επεξηγηματικούς ρόλους.

Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν υπήρχα μέσα στο έργο του Σταμάτη.

Τι εννοείς;

Αρχικά, ο Σταμάτης, λόγω της περσινής μας συνεργασίας, με κάλεσε, σε συναδελφικό επίπεδο, να τον βοηθήσω στο casting και σιγά-σιγά άρχισε να του γεννιέται η ιδέα του «ρόλου του παντελονιού». Αυτός ο «ρόλος του παντελονιού» είναι του Μπρέχτ. Είναι ένας ανδρόγυνος ρόλος που συνήθως επεμβαίνει και αλλάζει τον ρου των πραγμάτων, εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι μια ολόκληρη σκηνική παρουσία. Από τις σπουδές στο εξωτερικό και από τη σπουδή του πάνω στον Μπρεχτ, ο Σταμάτης, πάντα ήθελε να δημιουργήσει έναν τέτοιο ρόλο. Έτσι ξεκίνησα με τον ρόλο της αφηγήτριας, αλλά στην πορεία ο ρόλος εξελίχθηκε και ως η «φωνή». Η φωνή της συνείδησης, της κοινωνίας της οικογένειας και εν τέλει στο τι πραγματικά οδήγησε τους ήρωες στο τι θα πει ο κόσμος. Τι θα πει δηλαδή για την οικογένειά μας. Για την οικογένειά μας, που είναι οι δικοί μας άνθρωποι και που εν τέλει αυτοί καθορίζουν τη ζωή μας και την εξέλιξή μας. Έτσι λοιπόν εξελίχθηκε το έργο του Σταμάτη και ολοκληρώθηκε με τον δικό μου πολλαπλό ρόλο, ο οποίος φτιαχνόταν σύμφωνα με τις πρόβες, κατόπιν μελέτης και συμπλήρωσης των ρόλων. Φυσικά, είμαι πολύ ευτυχής για αυτό. Για μένα ήταν πραγματικά ένα challenge, μέσα σε μια παράσταση να αλλάξω τόσους πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Δεν το είχα ξαναδοκιμάσει. Ελπίζω να έχω καταφέρει κάτι.

Χαίρομαι με τη χαρά σου, Μαρία. Φυσικά και τα κατάφερες εξαιρετικά. Κι έχω να παρατηρήσω ότι, παρόλο το άγχος της πρεμιέρας, η χαρά όλων σας βγαίνει. Είναι εμφανής.

Ναι, γιατί έχουμε καλό υλικό στα χέρια μας. Γιατί όταν έχεις κάτι καλό στα χέρια σου ξέρεις ότι και κάτι να μην πάει καλά τώρα, θα πάει την επόμενη. Έχεις τη βάση. Εμείς λοιπόν, θεωρούμε ότι έχουμε ένα διαμάντι στα χέρια μας και ευχόμαστε όλοι να ανταποκριθεί ο κόσμος κι εμείς να συνεχίσουμε να έχουμε αυτό το υπέροχο κλίμα συνεργασίας, γιατί τα παιδιά είναι όλα τους εξαιρετικοί ηθοποιοί και εξαιρετικοί χαρακτήρες. Εξάλλου ο Σταμάτης στοχεύει πάντα σε αυτό, γι’ αυτό και κάνει πάντα audition. Επιλέγει και με κριτήριο τον χαρακτήρα, ώστε αυτός να πληροί τις προδιαγραφές της ομάδας.

Και αυτό βγαίνει προς τα έξω…

Αυτό στ’ αλήθεια βγαίνει προς τα έξω, μιας και υπάρχει χημεία και ενέργεια μεταξύ μας και πολύ καλή διάθεση να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον.

∞

Γέλασα και συγκινήθηκα σε αυτήν την παράσταση. Κι αυτό εξάλλου είναι και το ζητούμενο. Και θυμήθηκα πολλά από αυτή τη δεκαετία, γιατί εγώ, σε αντίθεση με τους συντελεστές της παράστασης, την έζησα.

Τώρα όσον αφορά τον κόσμο και αυτά που θα πει, δεν είναι κάτι παλιό, ούτε κάτι καινούργιο. Το λες και διαχρονική «αξία».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Mία κοινωνική κωμωδία καταστάσεων, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Σταμάτη Πακάκη.

Από Τετάρτη 09 Οκτώβρη και κάθε Τετάρτη στις 20:00
στο θέατρο Faust (Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο Αθήνα), για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

ΣΧΟΛΙΑ
‘’Τι θα πει ο κόσμος;’’, ένα διαχρονικό ερώτημα που μας απασχολεί όλους, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, γίνεται το θέμα της κοινωνικής κωμωδίας καταστάσεων του Σταμάτη Πακάκη. Τέσσερις ήρωες αλλάζουν πορεία ζωής, αυτοπεριορίζονται και πνίγουν τα όνειρά τους γιατί ‘’ο κόσμος’’ πάντα ξέρει καλύτερα τι είναι σωστό για εμάς. Οι ήρωες επανενώνονται, μετά από δεκαπέντε χρόνια, και μέσα από κωμικά γεγονότα και συνεχείς ανατροπές καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν. Σημαντική είναι η παρουσία ενός ήρωα- κλειδί που ενώνει και τους τέσσερις ήρωες, μ’ έναν ιδιαίτερο και μυστικό τρόπο. Κι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1980, που βασιλεύει ο Πράσινος Ήλιος. Άραγε ‘’Τι θα πει ο κόσμος;’’ για τη Μελίνα, τη Φώφη, τη Μάργκαρετ, τον Μίμη και τον… Αντρέα;

Υπόθεση του έργου

Βρισκόμαστε στη δεκαετία των 80’s, όπου βασιλεύει ο Πράσινος Ήλιος στην Ελλάδα. Η δεκαετία αυτή φέρνει μαζί της ριζικές αλλαγές τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Με αυτόν τον αέρα αλλαγής τέσσερα παιδιά από τον Κορυδαλλό: η Μελίνα, η Φώφη, η Μάργκαρετ και ο Μίμης, που είχαν χωριστεί στην εφηβεία τους εξαιτίας της παγίδας του ‘’Τι θα πει ο κόσμος’’ αποφασίζουν να επανενωθούν δεκαπέντε χρόνια μετά με αφορμή τον γάμο της Μελίνας. Μέσα από κωμικά γεγονότα και καταστάσεις αποκαλύπτονται μυστικά που θα φέρουν μία σειρά απρόσμενων αποκαλύψεων και εξελίξεων.

Τους παραπάνω ήρωες ενώνει μ’ έναν ‘’ιδιαίτερο’’ τρόπο ένας άντρας-μυστήριο με μπλε μάτια και ζιβάγκο… ο Αντρέας! Άραγε ήταν τόσο δυνατά αυτά που έλεγε ο κόσμος ώστε αρχικά να χωρίσει τους τέσσερις ήρωες αλλά και τόσα χρόνια μετά να τους κρατάει δέσμιους;

‘’Τι θα πει ο κόσμος;’’ που η Μελίνα είναι τριάντα χρονών και ανύπαντρη, η Φώφη δέχεται παρενόχληση από κάθε διευθυντή της, η Μάργκαρετ διέπραξε μοιχεία και τώρα είναι ελεύθερη με εραστές, ο Μίμης έχει βγει από την ντουλάπα του μιλώντας καλιαρντά και ο Αντρέας παλεύει να κρατήσει τη μάσκα του δυνατού και σκληρού άντρα; Μπορείτε να τα ανακαλύψετε όλα από κοντά…

Συντελεστές Παράστασης:

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πακάκης
Φωτογραφίες-Βίντεο: Διονύσης Μελογιαννίδης
Logo-Σχεδιασμός αφίσας: Στυλιανός Σκιαδάς
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Κατερίνα Πεφτίτση
Παραγωγή: Pink Unicorn Productions
Η ομάδα της Pink Unicorn επιμελήθηκε: σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς, sound design, κινησιολογία και χορογραφίες.
Το τραγούδι «Τι θα πει ο κόσμος;» υπογράφει η Κωνσταντίνα Χρίστου.
Την ηθοποιό Κατερίνα Πεφτίτση ντύνει η Wardrobe by Gagani Maria
Mέγας χορηγός της παράστασης είναι η ΜΑC cosmetics Greece
Παίζουν, με αλφαβητική σειρά, οι ηθοποιοί: Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, Σταμάτης Πακάκης, Αλεξία Παπαθανασίου, Αγγελική Παρδαλίδου, Κατερίνα Πεφτίτση, Μαρία Σωτηριάδου

Ημέρα και ώρα παράστασης:
Κάθε Τετάρτη στις 20:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Πρεμιέρα: 09 Οκτωβρίου 2024
Διάρκεια παράστασης: 90’ (χωρίς διάλλειμα)
Εισιτήρια μέσω More.com by Viva https://www.more.com/theater/ti-tha-pei-o-kosmos/
Τηλέφωνο θεάτρου: 210 3234095

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 15€
Μειωμένο (φοιτητές-άνεργοι-ατέλειες-αμέα-ομαδικό άνω των 8 ατόμων): 12€
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης