Αγγελίνα Λαζαρίδη. Ένα πολυτάλαντο πλάσμα, μια ευαίσθητη δημιουργός, μια υπερήφανη Πόντια. Από το 2005 έως το 2019 έζησε και εργάστηκε μόνιμα στο Λονδίνο, όπου και ανέπτυξε την επαγγελματική της πορεία στον χώρο της μόδας και του σχεδιασμού. Με εξειδίκευση στον 3D σχεδιασμό μόδας, στη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για τη δημιουργία ψηφιακού περιεχομένου, καθώς και στην προηγμένη κατασκευή πατρόν, στην εργασία της σύντομα ξεχώρισε, καθώς συνδυάζει την παραδοσιακή τεχνογνωσία με τη σύγχρονη τεχνολογία. Και εκτός όλων αυτών, η Αγγελίνα μπορεί πλέον στο βιογραφικό της να προσθέσει και την ιδιότητα της συγγραφέως. Μιας και μέσα από την ενασχόληση της με την μόδα ταξίδεψε πολύ στα πέρατα της γης και τα ταξίδια αυτά της έδωσαν τη δυνατότητα να γνωρίσει διαφορετικές κουλτούρες, αλλά και να συναντήσει Πόντιους σε κάθε γωνιά του κόσμου, κάτι που υπήρξε πηγή έμπνευσης και βαθιάς συγκίνησης. Και όπως λέει η ίδια «Πιστεύω στο μέλλον της μόδας, μέσα από την τεχνολογία και ιδιαίτερα στην αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, ως εργαλείο έμπνευσης και εξέλιξης. Όμως, αυτό το πάθος για καινοτομία και δημιουργία, διασταυρώνεται με την αγάπη μου για τις ρίζες και τον πολιτισμό μου και, μέσα από τα παιδικά βιβλία που γράφω, επιχειρώ να ενώσω το χθες με το αύριο».

Την Αγγελίνα τη συναντήσαμε με την ιδιότητα της συγγραφέως. Για την εξέλιξη της μόδας διεθνώς, ίσως κάποια στιγμή κάνουμε μια άλλη συζήτηση.

∞

Αγγελίνα, από τότε που επέστρεψες στην Ελλάδα, εκτός από την επαγγελματική ενασχόλησή σου με τη μόδα, έγραψες και τρία βιβλία. «Ο Μικρός Αετός του Πόντου», «Ο Γιωργάκης, η Ελενίτσα και το Πανηγύρι της Παναγίας Σουμελά» και «Ο Στέλιος και η Λύρα του Παππού». Μίλησέ μας για αυτά.

Η πρώτη ιστορία της σειράς, «Ο Μικρός Αετός του Πόντου» (The Little Eagle of Pontos: Ο Μικρός Αετός του Πόντου : Lazaridi, Elena: Amazon.de: Books), αναφέρεται σε έναν μικρό αετό, δηλαδή στο σύμβολο δύναμης και ελευθερίας των Ποντίων. Έτσι, το βιβλίο ταξιδεύει τα παιδιά στον ποντιακό ουρανό και τους δείχνει πώς τα σύμβολα της παράδοσής μας δεν είναι απλώς εικόνες, αλλά κουβαλούν νοήματα, αξίες και ιστορική μνήμη. Στο βιβλίο «Ο Γιωργάκης, η Ελενίτσα και το Πανηγύρι της Παναγίας Σουμελάς» (Elenitsa, Giorgakis, and the Festival of Panagia Soumela: Η Ελενίτσα, ο Γιωργάκης και το Πανηγύρι της Παναγίας Σουμελά : Lazaridi, Eleni: Amazon.de: Books), τα παιδιά γνωρίζουν τη μεγαλύτερη γιορτή του Πόντου, η οποία γίνεται στην Παναγία Σουμελά και μέσα από τη χαρά του πανηγυριού, τις παραδόσεις και την πνευματικότητα της ημέρας, έρχονται σε επαφή με την πίστη, την παράδοση και την κοινότητα. Το βιβλίο συνδυάζει τη γιορτινή ατμόσφαιρα με τη γνώση για την Παναγία, που ήταν και είναι πηγή δύναμης για τον ποντιακό ελληνισμό. Και τέλος, στο βιβλίο «Ο Στέλιος και η Λύρα του Παππού» (Stelios and Grandpa’s Lyre: Ο Στέλιος και η Λύρα του Παππού : Lazaridi, Elena: Amazon.de: Books), η ιστορία φέρνει στο προσκήνιο τη μουσική παράδοση των Ποντίων, όπου ο μικρός Στέλιος μαθαίνει από τον παππού του τη λύρα, όχι μόνο σαν μουσικό όργανο, αλλά σαν φορέα συναισθημάτων, ιστορίας και πολιτισμού. Είναι μια τρυφερή αφήγηση για τη δύναμη της μουσικής να συνδέει τις γενιές και να κρατά ζωντανό το πνεύμα του Πόντου.

Αλήθεια, πώς σου γεννήθηκε η ιδέα για αυτά τα βιβλία;

Η ανάγκη μου να προσφέρω κάτι πίσω στην κοινότητα, στις ρίζες μου και στην καταγωγή μου, με οδήγησε να αναρωτηθώ: με ποιον τρόπο θα μπορούσα να συμβάλω; Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γράψω αυτά τα βιβλία. Χρησιμοποίησα τα δικά μου ταλέντα και γνώσεις για να δημιουργήσω ιστορίες που να αγγίζουν συναισθηματικά, αλλά και να μεταφέρουν την ουσία του ποντιακού πολιτισμού.

Απ’ ό,τι βλέπουμε υπογράφεις με το όνομα «Έλενα Λαζαρίδη».

Ναι, τα βιβλία είναι αφιερωμένα στη μητέρα μου, την Έλενα, αλλά και γενικότερα στο γένος Λαζαρίδη και Σιδηροπούλου. Από αυτούς άκουσα τις περισσότερες ιστορίες για τον Πόντο και μέσα από αυτούς πήρα τα βιώματα που διαμόρφωσαν την ταυτότητά μου. Η μητέρα μου λάτρευε τα βιβλία, τόσο που όταν η οικογένεια της μετακόμισε μόνιμα στην Ελλάδα, αντί να φέρει μαζί της αντικείμενα ή έπιπλα, προτίμησε να φέρει ολόκληρη τη βιβλιοθήκη της. Εκείνη η βιβλιοθήκη υπάρχει ακόμα και σήμερα στο σπίτι μας. Όσα βιβλία δεν μπόρεσαν να μεταφερθούν, έγιναν δωρεά στη βιβλιοθήκη της περιοχής μας. Αυτή η αγάπη της μητέρας μου για τη γνώση και το διάβασμα έγινε για μένα πηγή έμπνευσης. Ίσως κάποια στιγμή προσθέσω και το δικό μου όνομα…

Και ποιος είναι ο στόχος αυτών των βιβλίων;

Τα βιβλία έχουν πολλαπλό στόχο. Όπως, να μεταφέρουν στα παιδιά μέσα από μικρές τρυφερές ιστορίες την αξία των ριζών μας, της παράδοσης, των συνηθειών και των εθίμων μας, να δείξουν τη μοναδική σχέση των παιδιών με τους παππούδες, που είναι και οι ζωντανοί φορείς της μνήμης και της παράδοσης και να δημιουργήσουν μια γέφυρα ανάμεσα στις γενιές, εκεί όπου η αφήγηση γίνεται μάθημα ιστορίας και αγάπης.

Όπως παρατηρούμε, τα βιβλία σου είναι δίγλωσσα.

Ναι, επέλεξα τα βιβλία να είναι δίγλωσσα (ελληνικά – αγγλικά), ώστε να έχουν διπλή χρησιμότητα. Να απευθύνονται και στα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού, που να μπορούν να εξασκούν τα ελληνικά τους με μια ιστορία συναισθηματικά κοντά τους, αλλά και στα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα θέλουν να εξασκούν τα αγγλικά τους, μέσα από ιστορίες που δεν είναι ξένες, αλλά βγαλμένες από τον δικό τους πολιτισμό. Έτσι, κάθε βιβλίο λειτουργεί και σαν εργαλείο μάθησης, αλλά και σαν ένας τρόπος να αγγίξει τις καρδιές των παιδιών.

Και απ’ όσο γνωρίζω έπεται και συνέχεια, σωστά;

Σωστά, Έλενα. Τα βιβλία αυτά είναι μόνο η αρχή. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει αυτά τα τρία, αλλά σχεδιάζω και νέα παραμύθια που θα αγγίξουν διαφορετικές πτυχές της ιστορίας και της παράδοσής μας. Ταυτόχρονα, έχω ξεκινήσει και ένα νέο project μέσα από το TikTok, όπου σελίδες των βιβλίων παίρνουν ζωή με animation και αφήγηση, ώστε να δώσουν στα παιδιά μια πιο ζωντανή εμπειρία (PontosKidsTales (@pontoskidstales) | TikTok).

Πώς υποδέχτηκαν οι μικροί αναγνώστες αυτά τα βιβλία;

Ήδη υπάρχει θετική ανταπόκριση από την κοινότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, και ένα πολύ θετικό feed back από τους μικρούς αναγνώστες. Επίσης, έγινε και μια πολύ όμορφη συνεργασία με τον Σύλλογο Ποντίων Λαυρίου και ευχαριστώ θερμά τον πρόεδρο του Συλλόγου που στήριξε το έργο μου στα πρώτα του βήματα, ενώ όλο και περισσότεροι φορείς δείχνουν ενδιαφέρον. Αυτή η ανταπόκριση μου δίνει χαρά και δύναμη να συνεχίσω, γιατί βλέπω ότι τα βιβλία βρίσκουν τη θέση τους και γίνονται χρήσιμα εργαλεία μνήμης, μάθησης και αγάπης.

Αγγελίνα, σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι η ιστορία του Πόντου και οι μικροί σου φίλοι να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για πολλά-πολλά ακόμη βιβλία.